Azotyny w moczu – jakie są przyczyny obecności azotynów w badaniu moczu?

Czym są azotyny i skąd się biorą w moczu?

W wynikach badania moczu u zdrowego człowieka nie stwierdza się obecności azotynów. W moczu obecne są natomiast azotany, które pochodzą ze spożywanych pokarmów oraz metabolizmu białek.

W obecności bakterii Gram-ujemnych, czyli najczęstszych czynników będących przyczyna zakażeń układu moczowego, dochodzi do redukcji azotanów do azotynów.

Azotyny w badaniu ogólnym moczu stanowią więc przesłankę do obecności bakterii w moczu. Warto mieć jednak na uwadze, że sama obecność azotynów w moczu nie jest wystarczająca do postawienia rozpoznania, stanowi natomiast punkt wyjścia do dalszej diagnostyki.

Badanie moczu i wynik dodatni – azotyny w moczu

W przypadku dodatniego wyniku na obecność azotynów w moczu należy zwrócić uwagę na obecność w osadzie moczu leukocytów w moczu i bakterii, które przy założeniu, iż próbka moczu pobrana była we właściwy sposób wskazują na obecność zakażenia układu moczowego. Obecność leukocytów wskazuje na stan zapalny.

Wtedy należy wykonać posiew moczu w celu identyfikacji bakterii oraz określenia antybiogramu (wrażliwość/oporność szczepu na konkretne antybiotyki). W posiewie moczu stwierdza się wtedy obecność bakterii Gram-ujemnych: Escherichia coli, Klebsiella, Citrobacter, Enterobacter czy Pseudomonas.

Może zaistnieć jednak niejednoznaczna sytuacja, gdy mimo detekcji azotynów w moczu, nie stwierdza się obecności bakterii w moczu. Wtedy taki wynik fałszywie dodatni spowodowany jest niewłaściwym przechowywaniem pasków testowych do wykonania ogólnego badania moczu (w zawilgoconym środowisku).

Azotyny w moczu – co oznaczają gdy jest wynik jest ujemny

Ujemny wynik azotynów w moczu wskazuje na brak obecności bakterii w moczu; wtedy skorelowany będzie on z brakiem bakterii w osadzie odwirowanego moczu czy ujemnym wynikiem posiewu. Jednak może zdarzyć się sytuacja, gdy mimo ujemnych azotynów w moczu, wykazana zostanie obecność komórek bakteryjnych. Taki wynik fałszywie ujemny spowodowany może być następującymi sytuacjami klinicznymi:

• zbyt krótką inkubacja moczu w pęcherzu (poliurią); dla wiarygodnego przebiegu testu na azotyny wymagana jest min. 4-godzinna inkubacja w pęcherzu, tak aby nastąpiła redukcja azotanów przez bakterie;
• niskie wyjściowe stężenie azotanów w moczu, wynikłe z niedożywienia pacjenta;
• obecność w drogach moczowych bakterii reduktazo ujemnych, które nie mają tendencji do redukcji azotanów;
• obecność w moczu wysokich stężeń kwasu askorbinowego lub innych silnych utleniaczy;
• paradoksalnie zaniżone wyniki azotynów w moczu mogą towarzyszyć masywnej bakteriurii, gdy powstałe azotyny są dalej redukowane do wolnego azotu.