Mefedron – co to jest? Właściwości, działanie, skutki zażycia, efekty uboczne, objawy uzależnienia

Czym jest mefedron?

Mefedron jako pochodna katynonu to organiczny związek chemiczny o wzorze C11H1SNO. Katynon obecny jest w rosnącej na terenie Afryki czuwaliczce jadalnej, popularnej ze względu na swoje właściwości stymulujące m.in. w Jemenie.

Najczęściej mefedron jest sprzedawany jako siarczan lub chlorowodorek. Uznawany jest za psychoaktywny narkotyk o działaniu zbliżonym do ecstasy, amfetaminy oraz kokainy. Na rynek wprowadzony przez producentów dopalaczy, traktowany był jako łagodny narkotyk, jednak w coraz większej ilości krajów jest obecnie nielegalny. W Polsce jego delegalizacja miała miejsce w 2010 roku, jednak wciąż łatwo dostać go w klubach czy zamówić w sieci, najczęściej jako jeden ze składników różnego rodzaju dopalaczy.

Mefedron może występować w formie kryształków, kapsułek lub pigułek i być zażywany zarówno drogą doustną jak i donosową czy doodbytniczą. Niektórzy przyjmują również mefedron w formie zastrzyków. Ile kosztuje gram mefedronu? Jego cena jest niższa niż wspomnianych wyżej narkotyków i zaczyna się już od kilkudziesięciu złotych.

Jak działa mefedron?

Mefedron (4-metylometkatynon, 4-MMC), potocznie określany jako „mefa” to działająca pobudzająco substancja psychoaktywna z grupy empatogenów, której stosowanie daje efekty zbliżone do tych po zażyciu ecstasy czy kokainy. Jest to możliwe ze względu na fakt, iż mefedron wywołuje w naszym organizmie wzrost poziomu dopaminy oraz serotoniny , czyli tzw. „hormonu szczęścia”. Dodatkowo mefedron wykazuje działanie przeciwlękowe i przeciwbólowe. Osoba zażywająca mefedron staje się więc pewna siebie, pobudzona i nie odczuwa zmęczenia. Efekty widoczne są prawie natychmiast po zażyciu, jednak utrzymują się stosunkowo krótko co zachęca do sięgnięcia po kolejną dawkę.

Mefedron – skutki zażycia

Z uwagi na fakt, że to narkotyk wykazujący silne działanie psychoaktywne, po zażyciu mefedronu obserwujemy:

• pobudzenie,
• zwiększoną czujność,
• podekscytowanie niejednokrotnie przechodzące w euforię,
• otwartość i pewność siebie,
• nagły przypływ energii,
• nerwowość,
• zwiększony popęd płciowy,
• brak odczuwania łaknienia.

Działanie mefedronu jest intensywne jednak krótkotrwałe. W zależności od indywidualnych cech i wielkości przyjętej dawki wynosi on od godziny do maksymalnie 5 godzin.

Jak rozpoznać, że dana osoba jest po zażyciu mefedronu? Charakterystycznymi objawami somatycznymi są:

• rumieńce na twarzy,
• rozszerzenie źrenic,
• oczopląs,
• suchość w ustach,
• sine, zimne dłonie,
• gęsia skórka,
• drgawki i wzmożona potliwość,
• przyspieszenie tętna.

Oprócz tego osoba, która zażyła mefedron wydziela z ust charakterystyczny, dość nieprzyjemny zapach, który może utrzymywać się nawet przez kilka dni. Może ona także cierpieć na utratę pamięci krótkotrwałej.

Mefedron – skutki uboczne

Zażywanie mefedronu (4-MMC), podobnie jak innych substancji o działaniu narkotycznym, często prowadzi do wystąpienia wielu nieprzyjemnych skutków ubocznych. Oprócz charakterystycznej właśnie dla mefedronu intensywnej potliwości (tzw. „poty mefedronowe”) mogą pojawić się również:

• obkurczenie naczyń obwodowych,
• gwałtowne zmiany temperatury ciała,
• bóle głowy,
• podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi,
• palpitacje serca,
• nudności i wymioty,
• szczękościsk,
• zaburzenia koncentracji,
• sztywność mięśni,
• ataki paniki,
• paranoje i halucynacje.

Przy dłuższym przyjmowanie mefedronu wystąpić może bezsenność, dodatkowo nasilająca objawy neurologiczne i prowadząca do wystąpienia takich powikłań jak:

• agresywne zachowania,
• omamy,
• zespoły depresyjne,
• psychozy urojeniowe,
• anhedonia (brak zdolności do odczuwania jakiejkolwiek przyjemności).

Nasilenie niepożądanych skutków ubocznych zażywania mefedronu obserwuje się zwłaszcza w końcowym etapie jego działania (tzw. „zjazd”), a im większe dawki są przyjmowane, tym objawy stają się silniejsze. Skąd wynikają te skutki uboczne? Oprócz samego mechanizmu działania mefedronu, warto wspomnieć, że jego metabolity również wykazują działanie toksyczne. Działanie to wzmaga mieszanie mefedronu z alkoholem lub innymi produktami o działaniu silnie stymulującym. Z tego względu mefedron uznaje się za niezwykle niebezpieczny, a granice między dawką bezpieczną a śmiertelną są tak naprawdę trudne do określenia. Nawet niewielkie przedawkowanie mefedronu może więc stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.

Mefedron – skutki uzależnienia

Mefedron to jeden z narkotyków, który bardzo szybko i silnie uzależnia psychicznie.

Już po przyjęciu jednej dawki odczuwany jest przymus sięgnięcia po kolejną, co u wielu osób skutkuje (w bardzo krótkim czasie) całkowitym podporządkowaniem życia zdobywaniu coraz większych ilości narkotyku. U wielu uzależnionych pojawiają się wspomniane wcześniej objawy psychiatryczne, takie jak omamy, halucynacje, a nawet agresywne psychozy. Zaburzenia koordynacji ruchowej wywołane uzależnieniem od mefedronu przypominają często objawy choroby Parkinsona, a brak łaknienia skutkuje gwałtowną utratą masy ciała.

Mefedron – leczenie uzależnienia

Jak w przypadku każdego narkotyku, tak i uzależnienie od mefedronu można leczyć. Standardowa terapia uzależnienia składa się z dwóch etapów.

W pierwszej kolejności niezbędny jest detoks organizmu. Najczęściej przeprowadza się go w ramach leczenia zamkniętego, podając uzależnionemu środki farmakologiczne łagodzące objawy odstawienne i wspierające wytrwanie w czystości.

Uzupełnieniem detoksu jest psychoterapia, pozwalająca zwalczyć psychiczną chęć do ponownego sięgnięcia po mefedron. Jej długość i intensywność uzależnione są od indywidualnych cech pacjenta i jego podatności na leczenie. Ważne, by osoba uzależniona zaakceptowała swój problem i świadomie podeszła do wyzwania jakim jest terapia.

W trakcie terapii uzależnień u pacjentów często konieczne jest jednoczesne leczenie skutków ubocznych zażywania mefedronu, takich jak depresja, zaburzenia pracy serca czy bezsenność.