Thiocodin – na co działa, przeciwwskazania, skutki uboczne

Czym jest Thiocodin i na co się go stosuje?

Lek Thiocodin produkowany jest w postaci tabletek zawierających 2 substancje czynne: półwodny fosforan kodeiny (15 mg) oraz sulfogwajakol (300 mg). Działa przeciwkaszlowo, a także przeciwbólowo i uspokajająco.

Pochodne kodeiny oddziałują na receptory opioidowe, co powoduje osłabienie aktywności ośrodka kaszlu w pniu mózgu. Lek, jak wspomnieliśmy wyżej, wykazuje też niewielkie działanie przeciwbólowe i uspokajające. Kodeina zawarta w Thicocodinie hamuje odruch kaszlowy, zmniejszając częstotliwość napadów kaszlu.

Sulfogwajakol jest z kolei związkiem należącym do kwasów sulfonowych o działaniu wykrztuśnym. Działa on bezpośrednio na gruczoły w oskrzelach i stymuluje je do wydzielania płynnego śluzu. Dzięki temu rozrzedzona wydzielina oskrzelowa jest łatwiej wydalana i odkrztuszana.

Wskazaniami do stosowania leku Thiocodin jest głównie leczenie suchego, męczącego kaszlu, w którym nie występuje naturalne odkrztuszanie wydzieliny oskrzelowej.

Przeciwwskazania do przyjmowania leku Thiocodin

Preparat Thiocodin nie może być przyjmowany przez niektórych pacjentów. W szczególności nie powinny go przyjmować osoby cierpiące na: astmę oskrzelową, zaburzenia czynności układu oddechowego (np. rozedmę płuc), przewlekłe zapalenie oskrzeli (tzw. rozstrzenie oskrzeli), mukowiscydozę oraz reagujące uczuleniowo na jakąkolwiek substancję czynną.

Leku nie wolno stosować także u pacjentów w stanie śpiączki oraz u osób uzależnionych od alkoholu.

Leku nie wolno ponadto stosować u dzieci poniżej 12 lat.

Ze szczególną ostrożnością należy rozważyć podawanie preparatu Thiocodin u osób cierpiących na choroby przewlekłe, w tym: cukrzycę, choroby naczyniowe, kamicę żółciową, choroby zapalne jelit, jaskrę, niedoczynność tarczycy, nadciśnienie, niewydolność nerek oraz zaburzenia czynności wątroby.

Zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych występuje również u pacjentów z zaburzeniami czynności układu oddechowego oraz w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia).

Thiocodin a ciąża i karmienie piersią

Leku Thiocodin nie wolno stosować u pacjentek w ciąży, a także w okresie karmienia piersią. Wykazano, że substancja czynna – kodeina oraz jej metabolit – morfina, przenikają do mleka matki i mogą być niebezpieczne dla zdrowia i życia noworodka.

Zatrucie morfiną u małych dzieci może powodować zmiany w postaci uszkodzenia mózgu, śpiączki, apatii lub zaburzeń oddechowych.

Efekty uboczne a przyjmowanie leku Thiocodin

Nawet krótkotrwałe przyjmowanie preparatu Thiocodin może wywołać działania niepożądane.

Częste działania niepożądane (występujące u więcej niż 10% pacjentów) to między innymi: wymioty i nudności, zaburzenia trawienia (zaparcia), zawroty głowy, nadmierne uspokojenie i senność.

Niezbyt częste działania niepożądane to również: skórne reakcje alergiczne (świąd, pokrzywka, wysypka, wypryski skórne), wahania nastroju, zaburzenia oddychania (spłycenie i nieregularność oddechu), spadek ciśnienia tętniczego i omdlenia, kołatania serca, zwężenie źrenic, zatrzymanie moczu, bóle głowy, bóle brzucha, omamy.

Objawy te mogą występować szczególnie po zażyciu dużych dawek leku Thiocodin.

Thiocodin i interakcje z innymi lekami

Przyjmowanie leku Thiocodin wraz z jakimikolwiek innymi preparatami powinno być zawsze skonsultowane z lekarzem specjalistą. Samowolne łączenie substancji czynnych o złożonym działaniu może doprowadzić do groźnych w skutkach interakcji i efektów ubocznych.

Podobnie jak wiele innych leków, Thiocodinu nie wolno łączyć a alkoholem oraz innymi lekami (np. syropami, kroplami żołądkowymi) zawierającymi w składzie alkohol. Tego typu interakcja zwiększa ryzyko przedawkowania kodeiny.

Nie należy przyjmować leku Thiocodin z preparatami:

• przeciwlękowymi i nasennymi (np. diazepam, temazepam),
• przeciwdepresyjnymi (np. inhibitory monoaminooksydazy lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne),
• przeciwhistaminowymi (stosowanymi w leczeniu alergii),
• przeciwnowotworowymi (cytostatykami różnych typów),
• silnymi opioidowymi lekami przeciwbólowymi (morfina),
• rozluźniającymi mięśnie szkieletowe (np. diazepam, tetrazepam),
• lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze (klonidyna),
• niektórymi antybiotykami (np. ryfampicyna),
• lekami stosowanymi w chorobie Parkinsona (np. lewodopa, selegilina),
• lekami przeciwwymiotnymi (metoklopramid).

Thiocodin a uzależnienie

Thiocodin powinien być stosowany krótko, maksymalnie do 3 dni, chyba że przedłużenie leczenia zostanie skonsultowane z lekarzem. Długotrwałe stosowanie lub nadużywanie leku Thiocodin może wiązać się z ryzykiem uzależnienia. Jest ono związane z tym, iż kodeina jest metabolizowana w wątrobie do morfiny – silnego alkaloidu o działaniu psychoaktywnym.

Po nagłym zaprzestaniu długotrwałego stosowania u pacjenta może dość do wystąpienia objawów odstawiennych, jak: stany lękowe, zaburzenia snu, niepokój i rozdrażnienie, bóle głowy, bóle mięśniowe, nadmierna potliwość, kołatanie serca, utrata apetytu, nudności.

Ważną informacją dla profesjonalnych sportowców jest fakt, że spożycie leku Thiocodin może wykazać pozytywny wynik testów antydopingowych.