Mewing – co to? Wskazania, ćwiczenia, efekty. Czy technika mewingu jest skuteczna?

Czym jest mewing i na czym polega?

Mewing to autorska technika, która polega na właściwym ułożeniu języka podczas odpoczynku, czyli trzymaniu go w pozycji kobry. To zestaw ćwiczeń dla języka. Autor metody i jego zwolennicy twierdzą, że pomaga ona rozwiązać liczne problemy, związane ze zdrowiem jamy ustnej, takie jak nieprawidłowy kształt szczęki czy bezdech senny.

Pomysłodawcą mewingu jest były ortodonta z Wielkiej Brytanii, John Mew. Według jego teorii tradycyjne techniki ortodontyczne można zastąpić poprzez ćwiczenia właściwego ułożenia języka. Jest on przeciwnikiem prostowania zębów za pomocą aparatów ortodontycznych oraz koniecznego usuwania niektórych zdrowych zębów przed ich założeniem.

John Mew koncentruje się, w odróżnieniu od swoich kolegów po fachu, bardziej na wzmacnianiu i poprawie linii szczęki, niż na prostowaniu zębów. Proponuje proste rozwiązanie, które ma rozwiązać szereg problemów. Według niego, dzięki zmianie nawyków może dojść do poprawy postawy ciała, a także ułożenia szczęk. Kolejnymi profitami mają być: zdrowie górnych dróg oddechowych i kręgosłupa oraz poprawa wyglądu twarzy.

Warto podkreślić, że mewing nie jest techniką uznaną przez środowisko ortodontyczne, a jego twórca wraz z praktykującym synem – Mikiem Mew'em zostali pozbawieni licencji przez Brytyjskie Towarzystwo Ortodontyczne.

Zobacz też: Sposoby na cofanie się dziąseł

Jakie jest prawidłowe ułożenie języka?

Pozycja kobry, zwana inaczej pozycją horyzontalną, to jedyna odpowiednia technika trzymania języka za zębami, kiedy jest on nieużywany, czyli w stanie spoczynku.

Świadomość prawidłowej pozycji języka pozwala co jakiś czas świadomie sprawdzać, czy jest on ułożony w prawidłowy sposób. Trzeba kontrolować usta, aby były zamknięte. Język ma być rozluźniony (czyli ma nie napierać mocno na przednie zęby) oraz opierać się czubkiem w punkt pomiędzy wałem dziąsłowym i górnymi siekaczami. Natomiast boki języka powinny dotykać zębów trzonowych.

W jaki sposób nie powinno się trzymać języka?

Niestety wiele osób dorosłych oraz dzieci popełnia błędy w trzymaniu języka. Niektórzy opierają go czubkiem o dolne siekacze, zwężając go i lekko wysuwając do przodu. W ten sposób trzymają go na dnie jamy ustnej.

Przyczynami takiej postawy języka są najczęściej wady anatomiczne oraz złe nawyki, takie jak ssanie kciuka w dzieciństwie, a nawet przedłużone używanie smoczka.

Sprawdź też: Wyrywanie „ósemki” – jak wygląda?

Jakie mogą być skutki nieprawidłowego ułożenia języka?

Nieprawidłowe ułożenie języka prowadzi do negatywnych konsekwencji. Przykładowo, częste oddychanie przez usta prowadzi do rozchylenia warg. Zmienia się także linia szczęki, a twarz ulega wydłużeniu. Innymi następstwami są:

• napięcie żuchwy;
• utrwalenie się oddychania przez usta;
• pochylenie głowy do przodu, w celu łatwiejszego oddychania;
• usztywnienie karku, nieprawidłowa pochylona postawa sylwetki, potocznie zwana garbieniem;
• bóle głowy, a także mięśni karku, spowodowane ich nienaturalnym, długotrwałym napięciem;
• tzw. podwójny podbródek.

Wskazania do zastosowania techniki mewingu

Warto rozpocząć ćwiczenia postawy języka, jeśli u dzieci lub osób dorosłych występują następujące objawy:

• oddychanie przez usta podczas odpoczynku;
• trudności w mówieniu, w tym seplenienie;
• problemy z czynnością połykania;
• nadmierny ślinotok;
• choroby dziąseł;
• wady zgryzu, np. zgryz otwarty lub przodozgryz.

Warto pamiętać, że każdy przypadek jest indywidualny. Ćwiczenia języka, takie jak mewing, na pewno nie zaszkodzą, jednak nie powinno się na nich poprzestawać. Problemów w budowie anatomicznej, takich jak np. wady zgryzu czy przerośnięty migdał, nie da się rozwiązać samymi ćwiczeniami.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów z narządem mowy należy skontaktować się z odpowiednim lekarzem i stosować się do jego zaleceń.

To też może Cię zainteresować: Trzeci migdał u dziecka – objawy

Przykłady ćwiczeń metodą mewingu

Ćwiczenia języka należą do zakresu profilaktyki logopedycznej, która zakłada też m.in.: ćwiczenia warg czy podniebienia miękkiego, a także ćwiczenia oddechowe i artykulacyjne.

W Internecie można znaleźć wiele rodzajów ćwiczeń. Przykładowe ćwiczenia na wzmacnianie języka, które może wykonać każdy, to:

• oblizywanie zębów górnych;
• „malowanie” podniebienia, wykorzystując do tego czubek języka;
• zlizywanie z podniebienia jakiegoś smakołyku, np. dżemu.

W celu wyrobienia prawidłowej pozycji kobry należy wyposażyć się w jedno z pomocniczych narzędzi jadalnych – np. żelków lub niejadalnych – np. patyczka, a następnie dociskać je do podniebienia. Ćwiczenia trzeba powtarzać często i wykonywać je regularnie.

Sprawdź też: Niewyraźna mowa – przyczyny, ćwiczenia

Jakie są efekty mewingu?

Zakładane efekty mewingu to m.in.:

• mocniejsze i większe szczęki, w których zęby nie są zbyt mocno stłoczone;
• bardziej estetyczna linia szczęki czy podniesienie kości policzkowych, które wpływają na ładniejszy wyraz twarzy;
• zdrowszy układ oddechowy, a także prawidłowa postawa ciała;
• pozbycie się bezdechu sennego.

Czy mewing działa?

Nie ma wiarygodnych dowodów na potwierdzenie skuteczności metody mewingu. Oczywiście skorygowanie postawy języka jest konieczne do zachowania zdrowia. Naukowcy zgadzają się też, że zarówno spożywanie twardszych pokarmów, przyzwyczajających dzieci do ćwiczenia szczęki, jak i żucie gumy pozytywnie wpływają na rozwój szczęki. Trudno jednak uwierzyć, że poważne wady zgryzu da się wyleczyć bez leczenia ortodontycznego czy chirurgicznego.

W modelu multidyscyplinarnej opieki nad pacjentem z wadą wymowy czy wadą zgryzu, teoria mewingu wydaje się być zbyt prosta. Nie bez powodu praca z pacjentem cierpiącym na wadę zgryzu jest często podzielona pomiędzy: ortodontę, chirurga, logopedę, a czasem także psychologa.