Metformax – jak działa? Wskazania, dawkowanie, skutki uboczne, opinie

Co zawiera preparat Metformax?

Metformax występuje na rynku pod nazwami: Metformax 500, Metformax 850 lub Metformax 1000. Produkowany jest w postaci tabletek do stosowania doustnego, gdzie jedna zawiera:

• substancję czynną: chlorowodorek metforminy w dawce 500 mg, 850 mg lub 1000 mg (w zależności od wariantu);
• substancje pomocnicze: polimery, talk, stearynian magnezu.

Przed rozpoczęciem kuracją Metlaformaxem należy poinformować lekarza o uczuleniu na chlorowodorek metforminy czy jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Metformax do regulacji prawidłowego stężenia glukozy

Aktywna substancja preparatu – metformina – jest lekiem z grupy biguanidów (leki przeciwcukrzycowe), który od lat 60. XX wieku stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2.

Substancja ta wykazuje działanie antyhiperglikemiczne – czyli obniża poziom stężenia glukozy. Mechanizm jej aktywności opiera się na:

• zwiększeniu wykorzystywania obecnej w organizmie insuliny (obniżaniu insulinooporności);
• obniżaniu syntezy glukozy w wątrobie (glukoneogenezy) oraz rozkładu glikogenu (glikogenolizy);
• zwiększaniu wykorzystywania glukozy w procesach metabolicznych poprzez nasilenie glikolizy beztlenowej.

Dodatkowo, metformina zapobiega agregacji elementów morfotycznych krwi, zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, pomaga w obniżaniu niekorzystnie oddziałującej frakcji cholesterolu LDL oraz poziomu trójglicerydów.

Długotrwałe przyjmowanie leku Metformax pomaga w obniżaniu masy ciała, a także zmniejszeniu ryzyka powikłań związanych z cukrzycą.

Maksymalne stężenie leku we krwi uzyskiwane jest po około 2,5 godzinach. Metformina nie jest metabolizowana w wątrobie, a z moczem wydalana jest w niezmienionej postaci.

Zobacz też: Jaka dieta w cukrzycy typu 2?

Regulacja stężenia glukozy we krwi

Metformax jest przepisywany na receptę w leczeniu:

• niepowikłanej cukrzycy typu 2, szczególnie u osób z nadwagą lub otyłością, u których wprowadzenie diety i ćwiczeń fizycznych nie pozwalało uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi;
• nieprawidłowej tolerancji glukozy (stanie przedcukrzycowym), zwłaszcza przy niepowodzeniu leczenia dietą;
• zespołu policystycznych jajników.

Lek można stosować w monoterapii, leczeniu skojarzonym razem z insuliną lub innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.

Sprawdź też: Leki na cukrzycę

Jak stosować lek Metformax?

Preparat wydawany jest jedynie na receptę i należy go stosować ściśle z zaleceniami lekarza.

Lek przyjmuje się doustnie, najlepiej w trakcie albo po posiłku. Oddziaływanie substancji na pusty żołądek może spotęgować potencjalne skutki uboczne związane z układem pokarmowym.

W czasie kuracji metforminą nie powinno się spożywać alkoholu ani preparatów zawierających go w składzie. Alkohol zwiększa ryzyko powikłań i skutków ubocznych leku, w tym wystąpienia kwasicy mleczanowej.

Zaleca się przyjmowanie leku w czasie lub tuż po posiłku, gdyż pozwoli to uniknąć niepożądanych objawów ze strony przewodu pokarmowego.

Metformax – dawkowanie

Schemat dawkowania u osób dorosłych to zazwyczaj jedną tabletka 500 mg lub 850 mg (1,5 tabletki), stosowana dwa lub trzy razy na dobę, jednak lekarz może zalecić powolne zwiększanie dawki. Nigdy nie należy przekraczać maksymalnej dawki metforminy, wynoszącej 3000 mg na dobę.

U pacjentów starszych, u których wzrasta ryzyko występowania chorób nerek, należy zachować ostrożność. Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie przez lekarza, po wykonaniu badań diagnostycznych i na podstawie parametrów czynności nerek. Podczas długotrwałego przyjmowania leku niezbędne jest okresowe monitorowanie właściwego stężenia glukozy we krwi pacjenta i ewentualne dopasowywanie dawki preparatu.

To też może Cię zainteresować: Cukrzyca a zaburzenia erekcji

Metformax a skutki uboczne

Przyjmowanie leku może wiązać się z występowaniem niepożądanych objawów, które mogą wystąpić u pacjentów z różną częstotliwością i nasileniem.

Najczęściej pojawić mogą się dysfunkcje związane z pracą układu pokarmowego:

• uczucie nudności (mdłości),
• wymioty,
• biegunka,
• bóle brzucha,
• niestrawność i utrata apetytu.

Niedogodności te w większości przypadków ustępują samoistnie – powinny minąć po początkowym okresie przyzwyczajania organizmu do nowej substancji oraz właściwego przyjmowania preparatu w odstępach i po posiłkach.

Rzadziej występujące objawy niepożądane to:

• możliwe zaburzenia smaku,
• alergiczne reakcje skórne,
• zaburzenia czynności wątroby (w tym żółtaczka).

Jednym z najpoważniejszych niepożądanych objawów związanych z przyjmowaniem leku Metformax jest kwasica mleczanowa. Stan ten może wystąpić, kiedy na skutek niewydolności nerek lub wątroby stężenie mleczanów w osoczu krwi przekroczy wartość graniczną. Objawy kliniczne, które jej towarzyszą, to m.in. wymioty, silne zmęczenie, duszności i skurcze mięśni. W przypadku stwierdzenia podobnych niepokojących objawów należy przerwać podawanie metforminy i skontaktować się z lekarzem.

Kiedy nie wolno stosować leku Metformax?

Pomimo wskazań do zastosowania preparatu Metformax, nie zawsze jego stosowanie będzie bezpieczne dla pacjenta. Leku tego nie można stosować w przypadku:

• powikłanej cukrzycy, której towarzyszy tzw. cukrzycowa kwasica ketonowa lub stany śpiączki;
• ciężkich zaburzeń czynności nerek;
• stanów wywołujących niedotlenienie tkanek (takich jak niewydolność serca, niewydolność oddechowa, zawał serca);
• zaburzeń czynności wątroby;
• choroby alkoholowej;
• ciąży lub okresie karmienia piersią;

Preparat nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Interakcje z innymi lekami

Metformax wykazuje działanie ogólnoustrojowe, dlatego w skojarzeniu leków należy to zawsze skonsultować z lekarzem prowadzącym. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku jednoczesnego stosowania metforminy oraz:

• leków o działaniu moczopędnym;
• pochodnych sulfynylomocznika;
• inhibitorów konwertazy angiotensyny (inhibitorów ACE);
• kortykosteroidów;
• niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

W przypadku konieczności wykonania obrazowych badań diagnostycznych, wykorzystujących donaczyniowe środki kontrastowe na bazie jodu (np. RTG lub TK), na pewien czas przed i po badaniu należy odstawić Metformax. Badania takie zwiększają możliwość kumulacji metforminy i ryzyko kwasicy mleczanowej.