Mesopral – co to jest? Ulotka, dawkowanie, skutki uboczne

Czym jest Mesopral?

Mesopral to preparat w formie kapsułek dojelitowych, dostępny wyłącznie na receptę, którego substancją czynną jest esomeprazol, stanowiący izomer optyczny popularnie stosowanego omeprezolu. Zaliczany jest do grupy inhibitorów pompy protonowej , znajdującej się w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka, odpowiedzialnych za wydzielanie kwasu solnego. Pozwala to na zwiększenie pH soku żołądkowego i zmniejszenie nadkwasoty . Efekt końcowy może być regulowany w zalezności od zastosowanej dawki. Ze względu na fakt, iż substancja czynna zawarta w Mesopralu jest wrażliwa na działanie kwasu solnego, postać kapsułek dojelitowych ułatwia jej szybkie wchłanianie, zwiększając tym samym skuteczność leku.

Mesopral – wskazania do stosowania

Główne wskazania do stosowania preparatu jakim jest Mesopral to:

• choroba refluksowa przełyku (GERD) i leczenie jej objawów;
• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, w tym postać wywołana działaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych;
• eradykacja Helicobacter pylori (zawsze w ramach leczenia skojarzonego z antybiotykoterapią);
• w leczeniu nadżerek i stanów zapalnych przełyku;
• profilaktycznie przy nawracających krwawieniach z owrzodzeń trawiennych;
• w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona (guz trzustki zwiększający ilość kwasu żołądkowego).

Mesopral jest preparatem, który może być stosowany zarówno u osób dorosłych jak i u młodzieży, w wieku powyżej 12 lat.

Czytaj również: Smecta – zastosowanie, działanie, dawkowanie, przeciwwskazania, skutki uboczne

Mesopral – przeciwwskazania i środki ostrożności

Jak w przypadku każdego preparatu leczniczego, tak i stosowanie Mesopralu nie zawsze jest możliwe. Wśród głównych przeciwwskazań do jego przyjmowania wymienia się:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą (lek zawiera między innymi sacharozę);
• uczulenie na inne inhibitory pompy protonowej;
• przyjmowanie nelfinawiru, leku przeciwwirusowego, z którym wchodzi w silną interakcję;
• ciążę i okres karmienia piersią.

Ostrożność w stosowaniu Mesopralu powinny zachować również osoby, u których:

• stwierdzono ciężką chorobę nerek lub wątroby;
• reakcję alergiczną przy przyjmowaniu innych leków z grupy inhibitorów pompy protonowej;
• planowane są specjalistyczne badania krwi.

Jak dawkować Mesopral?

Mesopral dostępny jest w kapsułkach zawierających dwie dawki: 20mg i 40mg. Jego dawkowanie zazwyczaj dobiera się indywidualnie w oparciu o wywiad lekarski i zgłaszane objawy, a także postawioną diagnozę. W większości przypadków jednak dawkowanie prezentuje się następująco:

• w leczeniu choroby wrzodowej żołądka – 20 mg raz na dobę przez 1-2 miesiące;
• eradykacja Helicobacter pylori – 20 mg dwa razy na dobę przez 7 do 14 dni;
• w leczeniu nadżerek – 40 mg raz na dobę przez miesiąc;
• profilaktycznie w celu zapobiegania nawrotom zapalenia przełyku – 20 mg raz na dobę;
• u chorych ze stwierdzonym zespołem Zollingera-Ellisona – w pierwszym etapie 40 mg dwa razy na dobę, a następnie od 80 do 160 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych.

Czytaj również: Meteospasmyl – wskazania do stosowania, działanie, przeciwwskazania, skutki uboczne

Jakie działania niepożądane może powodować Mesopral?

Choć Mesopral uznawany jest za jeden z lepiej przyswajalnych inhibitorów pompy protonowej, może wywoływać u pewnej grupy pacjentów skutki uboczne, w tym przede wszystkim:

• bóle brzucha;
• wzdęcia;
• zaparcia;
• nudności i wymioty;
• biegunki;
• bóle głowy;
• zaburzenia snu, zarówno o charakterze bezsenności jak i nadmiernej senności;
• zaburzenia równowagi i zawroty głowy;
• swędzenie skóry i wysypka, zwłaszcza pod wpływem promieniowania słonecznego;
• w badaniach laboratoryjnych obniżenie stężenia jonów sodu, magnezu lub potasu oraz zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi;
• pogorszenie stanu wątroby.

Mesopral – interakcje z innymi lekami

Mesopral to preparat, który może wchodzić w interakcję z innymi lekami, dlatego przed rozpoczęciem jego stosowania należy zawsze skonsultować się z lekarzem. Przede wszystkim nie dopuszcza się równoległego stosowania Mesopralu i leków z grupy inhibitorów proteaz, takich jak nelfinawir (stosowany głównie w terapii zakażenia wirusem HIV).

Ponadto, jednoczesne przyjmowanie Mesopralu i metotreksatu w dużych dawkach może powodować wzrost jego stężenia we krwi, a co za tym idzie wywoływać działanie toksyczne. Podobna sytuacja ma miejsce w trakcie stosowania leku jednocześnie z takrolimusem. W tym celu konieczne może okazać się nie tylko monitorowanie samego stężenia takrolimusu, ale również klirensu kreatyniny.

Esomeprazol zawarty w Mesopralu, podobnie jak inne substancje z grupy inhibitorów pompy protonowej zmniejsza kwaśny odczyn soku żołądkowego, od którego zależne jest prawidłowe wchłanianie się wielu innych leków, takich jak np. digoksyna czy azole przeciwgrzybicze. Może to skutkować koniecznością odpowiedniej modyfikacji przyjmowanej dawki.

Czytaj również: Albendazol – działanie, dawkowanie, skutki uboczne, cena, ulotka