Hormon DHEA – skuteczny lek na zaburzenia erekcji
Brak erekcji typowo kojarzony jest jako problem, który dotyczy mężczyzn w podeszłym wieku. Rzeczywiście największe rozpowszechnienie impotencji występuje u pacjentów będących w 7. czy 8. dekadzie życia, jednakże problemy z erekcją mogą występować również i u panów mających 30. czy nawet 20. lat.
W sytuacji, kiedy pacjent tylko sporadycznie ma problemy ze wzwodem i z utrzymaniem erekcji, zwykle nie ma się czym niepokoić – przejściowe problemy z erekcją mogą wystąpić u każdego. Zdecydowanie inaczej jest wtedy, gdy osiągnięcie wzwodu staje się zasadniczo niemożliwe – wymaga to bliższego przyjrzenia się pacjentowi, ponieważ potencjalnych przyczyn zaburzeń erekcji wymienia się bardzo dużo.
Przyczyny impotencji podzielić można na dwie grupy: przyczyny psychologiczne oraz organiczne (somatyczne). Pierwsze z wymienionych stanowią podłoże problemów z erekcją w młodym wieku. Młodzi pacjenci mogą mieć problemy z erekcją, a przez to nie być w stanie osiągnąć orgazmu, chociażby przez doświadczanie stresu. Jego źródłem mogą być np. problemy finansowe, trudności w pracy czy napięcia występujące w związku. Zdarza się również, że podłożem zaburzeń wzwodu są różne kompleksy (np. kompleks posiadania małego prącia) czy obawy dotyczące niespełnienia oczekiwań partnerki. Impotencja może mieć też związek z brakiem doświadczenia w kontaktach seksualnych – u niektórych panów, którzy jeszcze nie współżyli, pojawiają się tak duże obawy przed przebiegiem stosunku, że aż doświadczają zaburzenia erekcji.
Innymi możliwymi przyczynami impotencji są schorzenia organiczne. Tutaj na czele plasują się takie problemy, jak miażdżyca i nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia erekcji mogą być jednak spowodowane również przez choroby neurologiczne (np. stwardnienie rozsiane), zaburzenia hormonalne (np. choroby tarczycy) czy przez cukrzycę i niewydolność wątroby lub nerek. Brak erekcji może wynikać również ze schorzeń samego prącia – wśród takich przyczyn impotencji można wymienić chorobę Peyroniego oraz złamanie prącia.
Wspomnieć tutaj należy również o naturalnych zmianach, które wraz z wiekiem zachodzą w męskim organizmie i które mogą być właśnie przyczyną zaburzeń erekcji. Po 40. roku życia dochodzi do stopniowego zmniejszania się stężenia w organizmie jednego z głównych męskich hormonów – testosteronu. Stan ten bywa często określany jako andropauza. Testosteron zaś, obok innych męskich hormonów, takich jak m.in. DHEA, ma bezpośredni wpływ na utrzymanie erekcji – jego niedobory mogą sprawiać, że wzwód nie będzie występował.
Jeszcze innym możliwym podłożem problemów ze wzwodem jest występowanie działań niepożądanych leków zażywanych przez pacjenta. Wśród preparatów, które mogą – zwłaszcza u osób predysponowanych do tego z powodu np. jakichś schorzeń – wywoływać impotencję, wymienia się m.in. leki psychotropowe (np. środki przeciwdepresyjne czy przeciwpsychotyczne), niektóre leki na nadciśnienie, preparaty hormonalne (np. antyandrogeny) oraz statyny i część leków moczopędnych i przeciwarytmicznych.
Objawy zaburzeń erekcji zasadniczo są dość jasne: pacjent nie jest w stanie osiągnąć takiej sztywności członka, która umożliwiłaby mu podjęcie stosunku seksualnego. Różnie jednak może wyglądać przebieg zaburzeń. Zdarza się, że problemy ze wzwodem pojawiają się stopniowo, stale narastając. W takim przypadku podejrzewać można, iż impotencja wynika z jakiegoś schorzenia organicznego, takiego jak choćby miażdżyca.
Odwrotną sytuacją jest ta, gdy zaburzenia erekcji pojawiają się nagle u mężczyzny, który wcześniej nie zmagał się z jakimikolwiek zaburzeniami seksualnymi. W takim przypadku przyczyną problemów dość często są czynniki psychologiczne – przemęczenie, doświadczanie silnego stresu czy też lęk związany z podjęciem kontaktów seksualnych z nową partnerką lub nowym partnerem.
Dość często zaburzeniom wzwodu towarzyszą inne problemy związane ze sferą seksualną. Pacjenci mogą zmagać się również z brakiem ejakulacji (czyli brakiem wytrysku). Jeszcze inną dolegliwością może być – jeżeli już erekcja wystąpi – trudność w osiągnięciu orgazmu.
Leczenie impotencji polegać może zarówno na stosowaniu przez pacjenta leków, jak i na psychoterapii czy nawet za zabiegach chirurgicznych. Wybór terapii uzależniony jest od tego, z jakich przyczyn pacjent doświadcza trudności z uzyskaniem wzwodu – z tego powodu kluczowe jest poszukiwanie czynników sprawczych tego problemu. W sytuacji, kiedy zaburzenia erekcji wynikają z czynników psychologicznych, pacjentowi najprawdopodobniej zalecone zostanie skorzystanie z pomocy seksuologa lub psychoterapeuty. Inaczej zaś jest u osób, u których impotencja ma podłoże organiczne – takim pacjentom zalecone mogą zostać tabletki na erekcję.
Najczęściej zalecane są leki, które wywołują rozkurcz mięśni gładkich w strukturach członka, stymulując przez to napływ krwi do niego – właśnie to zjawisko jest odpowiedzialne za twardość penisa. Środki te należą do grupy inhibitorów enzymu fosfodiesterazy typu 5 – jako ich przykłady można podać sildenafil, tadalafil i wardenafil. Preparaty te przyjmuje się w formie doustnej, możliwe jest jednak również leczenie impotencji w postaci wstrzykiwania bezpośrednio do członka substancji rozszerzającej naczynia krwionośne, którą jest alprostadyl. Ostatecznością w leczeniu zaburzeń erekcji są zabiegi chirurgiczne.
Część panów sięga po naturalne metody, w tym zioła na erekcję. Wykorzystywane bywają one wtedy, kiedy wszelkie inne możliwości terapeutyczne nie przyniosły rezultatów, a także u tych mężczyzn, u których wystąpiły np. trwałe uszkodzenia naczyń krwionośnych czy nerwów prącia. Dostępne zabiegi to protezowanie prącia, a także udrożnienie obecnych w jego obrębie naczyń.
195
