Wyprzenie – przyczyny, objawy i leczenie wyprzeń na skórze

Wyprzenia – przyczyna to bakterie i grzyby na skórze

Wyprzenia skórne są częstą przypadłością w populacji ogólnej i dotyczą znamiennie częściej osób z nadwagą i otyłością. Mechanizm powstawania wyprzenia polega na rozroście drobnoustrojów w naskórku (powierzchni skóry). Ze względu na toczące się zapalenie warstwa podstawowa naskórka produkuje dużą ilość blaszek naskórkowych, które ulegają degradacji i maceracji (rozmiękczeniu).

W badaniach mikrobiologicznych stwierdza się głównie grzyby ( Candida albicans ), ale niewykluczone są bakterie (wyprzenie bakteryjne), takie jak:

• gronkowiec złocisty i skórny ( Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis),
• Brevibacterium epidermidis,
• Corynebacterium,
• Pseudomonas.

Do powstawania wyprzenia predysponują fałdy skórne, pomiędzy którymi występuje środowisko wilgotne i ciemne, co sprzyja rozwojowi grzybicy.

Czytaj również: Ból pod piersiami – co może oznaczać?

Jakie choroby sprzyjają powstawaniu wyprzeń skórnych?

Oprócz otyłości szereg chorób metabolicznych sprzyja zmianom skórnym i infekcji. Głównym zagrożeniem jest: cukrzyca typu 2, defekty wrodzone białek strukturalnych naskórka (filagryna), przewlekłe stosowanie leków hamujących odporność (w nowotworach).

W cukrzycy typu 2 obserwujemy zmiany w układzie odpornościowym, np. zmniejszenie reakcji limfocytów T, które bronią organizm przed bakteriami i grzybami. Steroidy stosowane systemowo powodują zmniejszenie bariery ochronnej naskórka, co sprzyja jego pękaniu i w konsekwencji wyprzeniu drożdżakowemu.

Do innych chorób przyczyniających się do wyprzeń na skórze zalicza się: niedobór witaminy B, alkoholizm, nadmierne pocenie, zaburzenia hormonalne oraz mikrourazy skóry (otarcia, zadrapania).

Wyprzenia na skórze – objawy

Główne lokalizacje zmian to: kark, okolica pod piersiami i między palcami u stóp, skóra brzucha, fałdy skórne lędźwiowe, u mężczyzn – żołądź prącia, okolica podbrzusza i okolica nadłonowa, wyprzenia pachwin.

Do głównych objawów wyprzeń zaliczamy: pieczenie skóry, świąd i ból w okolicach zmienionych chorobowo. Osoby dotknięte problemem odczuwają również dyskomfort związany z brakiem akceptacji własnego wyglądu. Mężczyźni częściej bagatelizują problem, co może prowadzić do miejscowych powikłań – zapalenia skóry w okolicach pachwin i żołędzi prącia (pojawia się ból podczas oddawania moczu).

Zaawansowane zmiany na skórze między palcami u stóp prowadzą do powikłań, nawet ropnych, co w skrajnych przypadkach może utrudnić chodzenie. Swędzenie skóry powoduje chęć drapania, a to pogłębia problem i sprzyja powikłaniom.

Wyprzenie – jakie badania wykonać?

Wyprzenia skórne są zmianami właściwymi dla infekcji grzybiczej lub bakteryjnej. Mimo to istnieją stany chorobowe, które „naśladują” tę chorobę. Przykładem może być wyprysk między palcami stóp, brodawki skórne, inne choroby z nadprodukcją naskórka, liszaj płaski.

Wyprysk polega na zwyrodnieniu gąbczastym naskórka, brodawki są miejscowym zgrubieniem rogowej warstwy naskórka, liszaj płaski to naciek komórek zapalnych jednojądrowych (limfocytów) na podłożu autoimmunologicznym.

W diagnostyce wyprzeń może być konieczne pobranie wycinków skórnych do badania histopatologicznego, w którym można dokładnie ocenić przyczynę. Takie badanie rozważa się u chorych z przewlekłymi zmianami i opornością na stosowane leczenie.

Badanie mikologiczne w kierunku infekcji grzybiczej z reguły nie jest wykonywane ze względu na skuteczne, w większości przypadków, leczenie I linii (np. natamycyna).

Wyprzenie bakteryjne i wyprzenie drożdżakowe – leczenie

Do uznanych i szeroko stosowanych metod leczenia wyprzenia w codziennej praktyce klinicznej należą maści przeciwgrzybicze. Jest to szeroka paleta preparatów, np. natamycyna, nystatyna w tabletkach, ketokonazol, mikonazol, itrakonazol, klotrimazol.

Jeżeli u chorego stwierdza się rozległe zmiany na skórze i nie ma on schorzeń wątroby, można zastosować amfoterycynę B w postaci doustnej (tabletki). Leczenie należy stosować długo (najlepiej powyżej 14 dni).

Dodatkowo sprawdzi się częsta zmiana opatrunków z oktenidyną. Jeżeli nie ma efektów terapii, do leczenia wyprzenia bakteryjngo należy włączyć antybiotyk – może to być: dawercyna, tetracyklina i detreomycyna, która może okazać się bardzo skuteczna ze względu na szerokie spektrum działania.

Część pacjentów odnosi korzyści z leczenia operacyjnego (usuwanie fałdów skórnych, pomniejszenie piersi). U części chorych miejscowe stosowanie sterydów może być również korzystne, ale najlepiej sprawdzi się w połączeniu z innymi lekami.

Rokowanie jest dobre: 88–100 proc. chorych po leczeniu zgłasza poprawę samopoczucia i poprawę samooceny. Aby skutecznie zapobiegać wyprzeniom, należy przede wszystkim zredukować wagę ciała i leczyć chorobę zasadniczą (cukrzyca).