Guz na udzie – co to może być? Przyczyny, objawy, leczenie

Zgrubienie na udzie – co to może być? Czym jest kulka w nodze?

Zgrubienie, guz na udzie choć nierzadko wzbudza niepokój, często okazuje się, że nie jest zagrożeniem dla naszego zdrowia. Tego rodzaju znamię na udzie może okazać się kaszakiem lub np. tłuszczakiem.

Kaszak to torbiel łojowa, która powstaje, gdy dochodzi do zatkania ujścia gruczołu łojowego lub mieszka włosowego. Niewielkie kaszaki w tkance podskórnej można usunąć poprzez kosmetyczne wyciśnięcie, nakłucie czy niewielkie nacięcie, zaś większe kaszaki – metodą chirurgiczną przez lekarza w znieczuleniu miejscowym. Pamiętaj – nigdy nie usuwaj ich samodzielnie, aby nie doprowadzić do rozwoju stanu zapalnego.

Niebolesny, dość twardy guzek pod skórą może być niestety także objawem nowotworu złośliwego – mięsaka . Objawia się on niebolesnym zgrubieniem pod skórą i z tego powodu łatwo jest go zbagatelizować.

Czym jest tłuszczak? Przyczyny powstawania tłuszczaków

Zmiana na udzie często okazuje się tłuszczakiem , który jest nowotworem łagodnym przypominającym prawidłową tkankę tłuszczową – może występować na skórze pojedynczo lub w większych skupiskach.

Tłuszczaki występują nawet 100-krotnie częściej niż nowotwory złośliwe i nie są zazwyczaj groźne dla zdrowia – te zlokalizowane na udzie mogą być jedynie problemem natury estetycznej. Często tłuszczak może przypominać kaszaka lub włókniaka (włókniak twardy lub włókniak miękki), jednak tłuszczak może osiągać znacznie większe rozmiary, w szczególności w okolicach tułowia, klatki piersiowej czy karku.

Przyczyny powstawania tego rodzaju zmian skórnych nie są dokładnie poznane. Uważa się, że w pewnym stopniu za powstawanie tłuszczaków mogą odpowiadać predyspozycje genetyczne i przebyte wcześniej choroby zapalne. Inne czynniki ryzyka zwiększające ryzyko wystąpienia tłuszczaków to również wiek (najczęściej powstają między 40 a 60 rokiem życia) schorzenia predysponujące do rozwoju tłuszczaków (choroba Cowdena, Madelunga, zespół Gardnera) oraz nadwaga.

Mięsak – złośliwy nowotwór tkanek miękkich. Co to są nowotwory złośliwe tkanek miękkich? Jak często występują?

Mięsak tkanek miękkich to termin określający dużą grupę rzadkich nowotworów, które mają jedną wspólną cechę – wpływają na mięśnie, ścięgna, tkankę tłuszczową, naczynia limfatyczne i krwionośne oraz nerwy.

Istnieje ponad 50 podtypów mięsaków tkanek miękkich – niektóre rodzaje częściej dotykają dzieci, podczas gdy inne – głównie dorosłych. Niektóre typy mięsaków to:

• tłuszczakomięsak;
• mięsak prążkowanokomórkowy (RMS);
• mięsak gładkokomórkowy;
• włókniakomięsak;
• mięsak maziówkowy.

Mięsaki tkanek miękkich lokalizują się w każdym miejscu na ciele – 40 proc. mięsaków występuje w obrębie kończyn dolnych, 15 proc. w obrębie kończyn górnych, 30 proc. w obrębie tułowia, 10 proc. – w przypadku guzów obrębie głowy i szyi oraz 10 proc. w przestrzeni zaotrzewnowej.

Wiele objawów mięsaka tkanek miękkich jest podobnych do innych, mniej poważnych schorzeń. Różnica polega na tym, że dolegliwości utrzymują się i zwykle z czasem stają się bardziej zauważalne. Większość guzów tkanek miękkich jest bezbolesna – chyba, że podrażniają pobliski nerw – i jest to główny powód, dla którego wiele guzków nie jest diagnozowanych, dopóki nie osiągną znacznego rozmiaru.

Jeśli zaś nowotwór powstanie w obrębie klatki piersiowej, może powodować ucisk na narządy wewnętrzne, ból brzucha i zaparcia, zaś mięsak w pobliżu płuc – może objawiać się kaszlem i dusznością. W obrębie kończyn dolnych, poza wyczuwalnym guzem i obrzękiem pod skórą, mięsak może objawiać się nudnościami, wymiotami, utratą masy ciała czy przewlekłym zmęczeniem.

Czy mięsaki są uwarunkowane genetycznie?

Naukowcy nie wiedzą dokładnie, co powoduje większość mięsaków tkanek miękkich, ale odkryli pewne czynniki ryzyka, które mogą zwiększyć prawdopodobieństwo zachorowania na te nowotwory.

Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na mięsaka to:

• wiek – mięsaki tkanek miękkich mogą wystąpić w każdym wieku, w tym u dzieci, ale częściej występują u osób w średnim wieku, a ryzyko zachorowania wzrasta wraz z wiekiem;
• niektóre choroby genetyczne – zespół Gardnera, zespół Wernera, choroba von Hippel-Lindau, zespół Gorlina, stwardnienie guzowate, zespół La-Fraumeni, siatkówczak i nerwiakowłókniakowatość typu 1;
• wcześniejsza radioterapia – u niektórych osób, które wcześniej przeszły radioterapię z powodu innego rodzaju nowotworu, rozwija się mięsak tkanek miękkich, często wiele lat później;
• narażenie na niektóre chemikalia, w tym chlorek winylu, dioksyny i herbicydy fenoksyoctowe.

Jak się leczy chorych na mięsaki? Metody leczenia mięsaków

Najczęstszym leczeniem jest wycięcie chirurgiczne guza, choć w niektórych przypadkach leczenie polega na radioterapii i chemioterapii w wyspecjalizowanych ośrodkach – w zależności od wielkości, typu, lokalizacji, agresywności guza i chorób towarzyszących pacjenta.

Podobnie jak wiele rodzajów raka, wczesna diagnoza i leczenie mięsaka tkanek miękkich zwiększa prawdopodobieństwo wyzdrowienia. Jak pokazują statystyki, 65 proc. dorosłych leczonych z powodu mięsaka tkanek miękkich żyje pięć lat po zakończeniu leczenia. Wskaźnik przeżycia wzrasta z kolei do 81 proc. w przypadku osób, u których rak jest diagnozowany i leczony, zanim dojdzie do jego rozprzestrzenia.