Biopsja mammotomiczna piersi – badanie MMT

Co to jest biopsja mammotomiczna (MMT)?

Biopsja mammotomiczna jest najnowszą metodą diagnostyczną raka sutka u kobiet. Jest to badanie mało inwazyjne w porównaniu z innymi zabiegami diagnostycznymi wymagającymi naruszenia powłok skórnych. Określa się, że ślad który pozostaje po nakłuciu biopsyjnym MMT jest wielkości około 3 mm i nie wymaga zakładania szwu. Wynik biopsji MMT pozwala określić stopień inwazyjności podejrzewanej zmiany.

Sprzęt do wykonania biopsji MMT składa się z igły biopsyjnej zaopatrzonej w mechanizm tnący – nóż rotacyjny. Pozwala on na uzyskanie fragmentów zmiany. Do igły przyłączona jest aparatura, której zadaniem jest wytworzenie podciśnienia. Dzięki temu podejrzana zmiana umieszczona jest w kanale biopsyjnym i możliwe jest jej rozdrobnienie. Badanie wykonuje się pod kontrolą USG, RTG, ewentualnie rezonansu magnetycznego.

Alternatywą dla biopsji MMT jest biopsja aspiracyjna cienkoigłowa, gruboigłowa lub otwarta biopsja chirurgiczna. Pobranie materiału do badania z różnych zmienionych chorobowo miejsc wiąże się z wykonaniem kilku nakłuć. W biopsji MMT dzięki igle rotacyjnej wykonuje się jedno wkłucie.

Jakie są wskazania do wykonania biopsji mammotomicznej piersi?

Biopsja mammotomiczna wykonywana u kobiet z wykrytymi zmianami tkankowymi w piersiach. Patologiczne zmiany często wykrywane są podczas przeprowadzanej diagnostyki obrazowej – USG piersi lub mammografii. Biopsja MMT przeznaczona jest do diagnostyki niewielkich zmian, nieprzekraczających 1 cm na obrazie ultrasonograficznym lub mammograficznym oraz niewyczuwalnych podczas badania palpacyjnego.

Biopsję mammotomiczną planuje w celu ewentualnego wykrycia:

• torbiele w piersiach, zwłaszcza nawracające;
• gruczolakowłókniaka poniżej 2 cm;
• zmian podejrzanych, mogących wskazywać na rozwój nowotworu;
• zmian mniejszych niż 2 cm z uwzględnieniem poszerzonego przewodu z brodawczakiem, lub torbieli z podejrzanym rozrostem;
• zmian o wysokim prawdopodobieństwie złośliwości.

Biopsja mammotomiczna – jak wygląda badanie?

Pacjentka przed badaniem powinna mieć wykonaną diagnostykę obrazową piersi – USG lub mammografię. Na badanie należy zgłosić się do specjalistycznego gabinetu z aparaturą do wykonania biopsji MMT. Nie trzeba się specjalnie przygotowywać do badania.

Pacjentce zaleca się położenie na leżance. Przed badaniem konieczne jest wykonanie dezynfekcji miejsca zabiegu. Następnie znieczula się miejscowo obszar w którym planuje się wkłucie igły biopsyjnej. Biopsję mammotomiczną wykonuje się pod kontrolą USG, aby dokładnie zlokalizować niepokojącą zmianę i celnie wprowadzić w nią igłę biopsyjną. Igła biopsyjna składa się z części rurkowej zaopatrzonej w specjalny otwór zwany komorą biopsyjną. W momencie kiedy zmiana zostanie nakłuta, aparatura ssąca przyłączona do igły wciągnie fragment zmienionej tkanki do komory biopsyjnej. Aparatura ssąca uruchamia tzw. system próżniowy, inaczej przyrząd ten nazywany jest mammotomem.

Kolejnym etapem zabiegu jest uzyskanie fragmentów tkankowych. Zassana część zmienionej tkanki zostaje ścięta przez nóż rotacyjny uruchamiany przez mammotom. Następnie uzyskane fragmenty zostają wyssane na zewnątrz igły. Jeżeli w piersi występuje kilka zmian tkankowych, biopsję mammotomiczną wykonuje się kolejno w każdej podejrzanej strukturze. Igła stosowana podczas biopsji mammotomicznej ma funkcję rotacji wokół własnej osi. Stąd istnieje możliwość pobierania materiału z kilku miejsc zmienionych bez konieczności ponownego wkłucia. Uzyskane wycinki przekazuje się do laboratorium w celu wykonania dokładnych badań histopatologicznych.

Cały zabieg trwa około 20–30 minut. Przeprowadza się go w znieczuleniu miejscowym. Na miejsce wkłucia nakleja się plaster oraz pozostawia chłodzący opatrunek. Nie ma konieczności pozostawania w szpitalu. Po zabiegu należy unikać przez kilka dni intensywnego wysiłku fizycznego.

Powikłania oraz zalety biopsji mammotomicznej

Powikłania po biopsji mammotomicznej pojawiają się niezwykle rzadko. Najczęściej jest to pojawienie się krwiaka w miejscu wkłucia lub pojawiające się obfite krwawienie podczas zabiegu. Niekiedy może dojść do utrudnionego gojenia miejsca nakłucia lub też nadmiernego zbliznowacenia oraz infekcji miejsca wkłucia. W bardzo małym odsetku procentowym może dojść do przebicia jamy opłucnej igłą biopsyjną, prowadzącego do rozwoju odmy opłucnej.

Zalety biopsji mammotomicznej to przede wszystkim:

• dobry efekt kosmetyczny – niewielkie wkłucie pozostawia niewielką bliznę, około 3 mm, miejsce wkłucia igły biopsyjnej nie wymaga zakładania szwów;
• wykonanie jednego wkłucia igłą biopsyjną. Badanie wykonuje się pod kontrolą USG, co pozwala na precyzyjne nakłucie zmienionej tkanki oraz wkłucie się w inną zmienioną strukturę jeżeli w gruczole piersiowym jest kilka zmienionych struktur tkankowych;
• nakłuwanie bardzo małych zmian, niewyczuwalnych palpacyjnie;
• możliwość usunięcia łagodnych, niewielkich zmian w gruczole piersiowym (do 2,5 cm).

Czytaj również: Krwiak opłucnej – co to? Przyczyny, objawy, badania, powikłania, leczenie