Choleryk – kto to jest? Cechy temperamentu choleryka

Cztery typy temperamentu według Hipokratesa

Choleryk, obok flegmatyka, melancholika i sangwinika, to jeden z czterech typów temperamentu, które zostały wyróżnione już w V w. p. n. e. przez Hipokratesa. Według ojca medycyny, jak zwykło się o nim mówić, o temperamencie człowieka decyduje rodzaj płynu, który przeważa w organizmie. U choleryka dominuje żółć. Klasyfikacja stworzona w starożytności stała się inspiracją dla potomnych. Jej podstawowe założenia oraz nazewnictwo funkcjonują do dziś.

Według teorii Hipokratesa, flegmatyk jest ugodowy, powolny i bardzo spokojny. Można na nim polegać. Sangwinik to osoba otwarta, towarzyszka i radosna. Ma duże poczucie humoru. Trzeci typ to melancholik, który jest powściągliwy i nerwowy. Z kolei choleryk to ekstrawertyk o wyrazistej ekspresji i wysokiej pobudliwości.

Przeczytaj też: Cechy osobowości niskoreaktywnej i wysokoreaktywnej

Cechy choleryka

Choleryk to osoba energiczna. Poniżej prezentujemy mocne i słabe strony choleryka.

Do mocnych stron choleryka zaliczamy:

• optymizm życiowy,
• umiejętność szybkiego podejmowania decyzji,
• pracowitość i przedsiębiorczość,
• samodzielność w działaniu,
• stanowczość oraz odwagę w obronie własnych przekonań,
• odpowiedzialność za siebie i innych,
• zaradność, umiejętność znalezienia wyjścia z każdej sytuacji.

Do wad choleryków możemy zaliczyć:

• tendencję do zachowań agresywnych,
• zuchwałość i upór,
• złe znoszenie krytyki,
• tendencję do dominowania,
• brak poszanowania zdania innych osób,
• skłonność do manipulowania innymi,
• wybuchowość, impulsywność.

Przeczytaj też: Osobowość typu A i B – jak je rozpoznać?

Choleryk w pracy

Jak zachowuje się choleryk w pracy? To przede wszystkim osoba o cechach władczych, która lubi przewodzić. Choleryk dobrze wykonuje swoją pracę, jest aktywny, aczkolwiek ma tendencję do dominowania nawet tam, gdzie szefem nie jest. To dobry kompan do pracy dla osób roztargnionych, ale i takich, którym trzeba narzucić, co i jak mają zrobić. Dobrze radzi sobie w sytuacjach wymagających dużej mobilizacji. Z cholerykiem ciężko może pracować się osobom, które nie lubią narzucania zbyt dużego tempa. W innym zespole powinni więc pracować osoby z osobowością flegmatyczną.

Choleryk w związku

W życiu prywatnym choleryk jawi się jako osoba pewna siebie, dominująca, władcza, pragnąca mieć kontrolę nad partnerem. Choleryk bywa niecierpliwy, zazdrosny i porywczy, ale też nie sposób się z nim nudzić. Potrzebuje stałej dawki wrażeń, więc często zaskakuje drugą połowę spontanicznymi niespodziankami.

Sprawdź też: Agresja – rodzaje, objawy, terapia

Jak żyć z cholerykiem?

Życie z cholerykiem nie jest łatwe. Jak z nim rozmawiać, postępować z osobą, która nie tylko ma wybuchowy charakter, ale też stale potrzebuje uwagi oraz potwierdzania swojej wartości? Przede wszystkim pamiętajmy, że taką osobę łatwo wyprowadzić z równowagi. Starajmy się nie przywiązywać uwagi do tego, co choleryk mówi i robi pod wpływem emocji. Zdecydowanie jednak postawmy granice, których nie wolno przekraczać. Za każdym razem należy zwracać cholerykowi uwagę, jeśli jego reakcja była nieadekwatna do sytuacji, przesadnie gwałtowna czy dotkliwa dla otoczenia.

W sytuacji, gdy choleryk zdenerwuje się, ponieważ ktoś postąpił niezgodnie z jego oczekiwaniami, warto zachowywać spokój i odpuścić. Nie dolewajmy oliwy do ognia, ponieważ do niczego dobrego to nie doprowadzi. Lepiej ugryźć się w język i wrócić do tematu, gdy emocje opadną.

Choleryk – leczenie

Charakter choleryka to cecha temperamentu, a nie rodzaj zaburzenia. Nie można więc mówić o leczeniu choleryków. Jeśli jednak osoba o temperamencie choleryka bywa nadmiernie porywcza, nie radzi sobie ze swoim temperamentem, z kontrolowaniem gniewu, warto skonsultować się z psychologiem. Psycholog, poprzez zadawanie prostych pytań, skłoni choleryka do powiedzenia głośno tego, co czuje. Wytłumaczy mu też, jak jego emocje wpływają na innych. Czasem konieczna jest wizyta u psychiatry, który zaleci stosowanie środków farmakologicznych pomagających w opanowaniu gniewu.

Pomocne może okazać się również stosowanie technik relaksacyjnych (medytacja, ćwiczenia relaksacyjne). Dzięki codziennym sesjom choleryk nauczy się wyciszać i w sposób świadomy kontrolować emocje. Ponadto warto zacząć uprawiać regularną, najlepiej intensywną aktywność fizyczną. Choleryk powinien wybrać dziedzinę, która pozwoli mu się wyładować. Może to być np. jogging, boks czy crossfit.