Stygmaty – co to jest? Jak nauka wyjaśnia powstawanie stygmatów?

Czym są stygmaty?

Słowo „stygmat” wywodzi się z języka greckiego od słowa stigma, które oznacza piętno, nacięcie oraz znamię. W pismach Starego i Nowego Testamentu znajdują się opisy znakowania ludzi i zwierząt oraz wypalania piętna stosowanego w celu oznaczenia ich przynależności do kogoś lub przeznaczenia.

W wierze rzymskokatolickiej stygmaty rozumiane są jako znaki pięciu ran Chrystusa, które poniósł on w wyniku ukrzyżowania. Rany te umiejscowione są na dłoniach, stopach oraz w boku. Są nimi także znamiona, którymi naznaczył wybrańców Bóg, np. ślady po biczowaniu czy koronowaniu cierniem. Stygmaty występują też w islamie, na wzór ran poniesionych przez Mahometa.

Osoby mające niegojące się rany na swoim ciele w określonych miejscach nazywa się stygmatykami. Większość z nich to kobiety.

Wyróżnia się widoczne na ciele i ukryte stygmaty. Oba rodzaje stygmatów przynoszą taki sam ból oraz cierpienie. Niektórzy stygmatycy mają wszystkie rodzaje ran, inni pojedyncze. U jednych są one widoczne stale, a u innych przejściowo. U części stygmatyków rany goją się po śmierci, co jest sprzeczne z prawami natury.

Kiedy stygmaty można uznać za prawdziwe?

Istnieje pięć kryteriów teologicznych, które muszą spełnić rany na ciele, aby Kościół uznał je za autentyczne stygmaty. Rany muszą:

• występować w miejscach ran Chrystusa;
• pojawiać się nieoczekiwanie;
• nie poddawać się leczeniu;
• wydzielać przyjemny zapach, przypominający woń kwiatów. Rany nie mogą gnić ani ropieć;
• wylewać krew, pochodzącą z tętnic i nie goić się przez długi czas tygodni, a nawet lat.

Czytaj również: Świadomy sen – co to jest? Czy można kontrolować sen? Świadomy sen jako sposób na nocne koszmary, depresję i lęki

Co oznacza posiadanie stygmatów?

Posiadanie stygmatów jest zarówno błogosławieństwem, jak i ciężką próbą wiary dla wybrańców. Historia zna zarówno przykłady stygmatyków, którzy pragnęli odczuć na własnym ciele to co Chrystus i to otrzymali, jak i tych, którym trudno było się z nimi pogodzić.

Noszenie na ciele stygmatów jest trudne nie tylko z czysto fizycznej perspektywy. Stygmatycy cierpią też psychicznie przez upokorzenia oraz skrępowanie.

Najsłynniejsi nosiciele stygmatów

W historii Kościoła przyjmuje się, że osób noszących znaki Chrystusa było 350, z czego 70 zostało kanonizowanych. Pierwszym stygmatykiem był święty Franciszek z Asyżu, który w XIII wieku, podczas trwającego 40 dni postu, został naznaczony stygmatami.

Wśród bardziej współczesnych, żyjących w XX wieku i znanych stygmatyków, wyróżnia się Ojciec Pio. Nie dość, że miał wszystkie rodzaje stygmatów, to na dzień przed zgonem jego rany się zagoiły, a po śmierci ciało nie uległo rozkładowi. Stygmaty Ojca Pio zostały gruntownie przebadane, jednak lekarze potwierdzili, że nie są w stanie podać żadnej naukowej przyczyny ich obecności.

Obecnie na całym świecie żyje tylko jedna osoba z potwierdzonymi zarówno przez środowiska naukowe, jak i kościelne, stygmatami – Myrna Nazzour z Syrii. Niezależne grupy naukowców potwierdziły, że rany, które ona posiada, nie powstały w sposób naturalny i nie poddają się żadnemu znanemu procesowi leczenia.

Czytaj również: Co to jest hipnagogia i czym są omamy hipnagogiczne i hipnopompiczne?

Zjawisko stygmatów – na czym polega?

Zjawisko stygmatów polega na mistycznym naznaczeniu wybranych, głęboko wierzących osób, za pomocą widocznych na ciele lub ukrytych ran, w analogicznych miejscach, w których znajdowały się rany Chrystusa.

To najbardziej charakterystyczny znak zjednoczenia człowieka z Jezusem cierpiącym, który zmienia całe życie stygmatyka. Doświadcza on zarówno wielkiej miłości ze strony Boga, jak i wielkiego bólu, który ma mu pomóc w pełni zrozumieć, co przeżywał Jezus Chrystus w chwilach męki i śmierci.

Niezwykłość zjawiska stygmatów przejawia się m.in. w braku jednoznacznego wytłumaczenia naukowego oraz tym, że stygmatycy pomimo ciężkich, długo krwawiących obrażeń ciała, nie umierają z wycieńczenia ani utraty krwi.

Stanowisko Kościoła

Kwestie wiary w mękę, ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Jezusa są jedną z podstaw religii katolickiej. Zgodnie z nią, stygmaty pojawiają się u bożych wybrańców za sprawą bezpośredniej interwencji Boga lub jego aniołów.

Stygmaty są uważane przez Kościół za znaki, które mają zarówno znaczenie egzystencjalne, jak i mistyczne. Wskazują one na niezwykły wyraz bożej miłości wobec człowieka, który oznaczył go piętnem swojego syna Jezusa Chrystusa. Mają także służyć jako przypomnienie męki, jaką musiał znieść Syn Boży za grzechy ludzkości.

Stygmaty są uważane przez Kościół za cud boży. Udział w cierpieniach Chrystusa jest postrzegany jako doznanie najwyższego zaszczytu. Sami stygmatycy często w swojej pobożności twierdzą, że nie są godni, aby nosić tak wyraźne znamię przynależności do Chrystusa.

Stanowisko nauki

Stygmaty należą do wciąż mało przebadanych zjawisk. W środowisku naukowym ścierają się ze sobą różne teorie dotyczące pochodzenia stygmatów. Odmienne podejścia dotyczą zarówno psychologów oraz lekarzy katolickich, jak i świeckich.

Naukowcy wyznający wiarę katolicką, a także ci reprezentujący pogląd świecki uważają, że stygmaty są zjawiskiem psychosomatycznym , w którym pod wpływem silnego psychicznego przeżywania męki Chrystusa, na ciele człowieka pojawiają się rany. Wyjaśnienie tego zjawiska psychologicznego okaleczania tłumaczy się fizjologiczną reakcją organizmu na silne przeżycia psychiczne.

Rany mogą pojawić się wskutek sugestii hipnotycznej lub też mechanizmu obronnego organizmu, który chcąc uwolnić psychikę od cierpienia, wywołuje realną albo urojoną niedyspozycję somatyczną.

U osób, które poddają się rozmaitym rytuałom religijnych, np. długo poszczą, podejrzewa się występowanie zjawisk transowych i halucynogennych. Reakcje, jakie zachodzą u człowieka podczas powyższych stanów to, m.in.:

• wyostrzenie zmysłów;
• pojawianie się reakcji cielesnych, w odpowiedzi na doznania psychiczne;
• zintensyfikowane doznania bólu oraz traumy.

Nie można także wykluczyć samookaleczeń osób doświadczających powyższych stanów.

Wśród katolickich naukowców są także tacy, którzy zgadzają się z poglądem Kościoła w sprawie stygmatów i mają ku temu naukowe przesłanki. Badania przeprowadzone przez wielu lekarzy, w tym przez mediolańskiego neurofizjologa na stygmatyku Elii Cataldo potwierdziły jego wyjątkowość i autentyczność stygmatów. Warto zaznaczyć, że Elia pozytywnie przeszedł m.in. przez badanie oceny zdrowia psychicznego.

Czytaj również: NDE – czym są doświadczenia z pogranicza śmierci z naukowego punktu widzenia?