loader loader

Rimming – anilingus – oralne pieszczoty odbytu

Rimming inaczej anilingus to oralne pieszczoty odbytu, które mają dawać przyjemne doznania. Mogą je wykonywać i doświadczać ich zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Jest to praktyka stosowana zarówno w seksie heteroseksualnym, jak i homoseksualnym. Sprawdź, czy rimming jest bezpieczny oraz jakie zasady bezpieczeństwa i higieny należy stosować podczas techniki seksualnej polegającej na lizaniu odbytu?

Rimming – czym dokładnie jest?

Określenie rimming jest tak naprawdę kolokwializmem pochodzącym z języka angielskiego. Właściwa nazwa tej aktywności seksualnej to łacińskie anilingus. Jest to praktyka erotyczna polegająca na lizaniu językiem odbytu partnera lub partnerki, często połączona ze stymulacją krocza – manualną lub oralną.

Rimming – skąd wzięła się nazwa tej techniki seksualnej?

Wraz z rozwojem seksuologii i rosnącej świadomości społeczeństwa w temacie ludzkiej seksualności, odważniej mówi się o różnych, dotychczas uważanych co najmniej za nietypowe, praktykach erotycznych. Klątwa tabu zdjęta została już z zagadnień takich, jak seks analny czy korzystanie z zabawek erotycznych. Procesowi temu podlega również anilingus – w potocznym języku znany jako rimming. Nie wszyscy jednak wiedzą na czym polega pieszczenie odbytu. Czy ta forma pieszczot jest bezpieczna dla zdrowia? Jakie jest podczas ryzyko przeniesienia bakterii czy wirusów podczas rimmingu?

Połączenie seksu oralnego i analnego

Lizanie odbytu jest więc aktywnością łączącą w sobie cechy zarówno seksu oralnego, jak i analnego. U kobiety często stymulowana jest również łechtaczka, a u mężczyzny – penis i moszna. Takie pieszczoty analne często stanowią wstęp do pełnego seksu analnego – ze względu na nawilżenie okolic odbytu), ale nie tylko. Wiele par uprawia rimming na przykład w pozycji 69, jako samodzielną technikę seksualną.

Rimming – temat tabu i kontrowersji

Dookoła rimmingu – podobnie jak innych mniej znanych praktyk seksualnych – narosło wiele mitów, budzących kontrowersje co do tej techniki erotycznej. Najczęściej powtarzaną mylną opinią jest ta, w myśl której rimming jest rodzajem pieszczot przeznaczonym głównie dla par homoseksualnych – zwłaszcza męskich – i tylko im sprawia rzeczywistą przyjemność, zaś osoby heteroseksualne nie powinny się rimmingu podejmować. Wielu mężczyzn wstydzi się również, że odczuwa satysfakcję seksualną w czasie stymulacji okolic odbytu przez partnerkę, uważając to za „mało męskie”.

Jednak przekonanie o homoseksualnym charakterze rimmingu jest całkowicie błędne. Ta technika seksualna występuje wśród par każdej orientacji i konfiguracji, a stopień odczuwanej przyjemności jest taki sam, bez względu na to, czy para jest homo-, bi- czy heteroseksualna. Dzieje się tak z powodu silnego unerwienia okolic odbytu. To, że jest położony obok okolic płciowych, dodatkowo ułatwia podwójną stymulację i zwiększenie przyjemności seksualnej.

Dodatkową kwestią jest zagadnienie dotyczące „męskiego punktu G”, którym nazywana bywa prostata. To męski organ układu moczowo-płciowego, odpowiadający za produkcję preejakulatu. Jego stymulacja odbywa się poprzez wsunięcie palca w odbyt partnera i masowanie niewielkiej struktury o kształcie orzecha włoskiego, znajdującej się około 6 cm w głąb ciała. Przez wielu ekspertów prostata nazywana jest męską łechtaczką – jest bowiem zbudowana z tej samej tkanki, co gruczoły Skene'a. Tym samym, jest też niezwykle podatna na stymulację, a wielu mężczyzn deklaruje, że to właśnie wtedy odczuwa najmocniejsze orgazmy. W czasie rimmingu ułatwiona jest stymulacja prostaty przy pomocy języka partnera lub partnerki.

Należy jednak pamiętać, że na tę, jak i na każdą inną technikę seksualną, muszą się zgodzić oboje partnerzy. To, co jednym sprawia ogromną przyjemność, dla innych może być z różnych powodów niedopuszczalne.

Rimming – czy jest niebezpieczny dla zdrowia?

Przy zachowaniu restrykcyjnej higieny przez obydwoje partnerów, anilingus nie jest w żaden sposób groźny dla naszego zdrowia, zwłaszcza jeśli uprawiamy go ze stałym partnerem lub partnerką. Nieco inaczej jest w przypadku przygodnych kontaktów seksualnych, w czasie których należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ łatwo można się zarazić chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Kontakty oralno-analne sprzyjają bowiem zwiększonemu ryzyku zakażenia wirusem HPV – bardziej niż kontakty oralno-genitalne. W czasie uprawiania anilingusu można również dokonać transmisji wirusów żółtaczki zakaźnej, bakterii (na przykład Helicobacter pylori), grzybów czy pierwotniaków. W skrajnych przypadkach (uszkodzenie okrężnicy) istnieje również możliwość zakażenia się wirusem HIV. Z tego powodu podczas rimmingu należy zachować pełną higienę.

Rimming – podstawy higieny

Jak prawidłowo zadbać o zdrowie, uprawiając anilingus? Istotne jest dokładne umycie okolic odbytu przed i po stymulacji środkiem antybakteryjnym. W przypadku kontaktu z przygodnym partnerem lub partnerką, wskazane jest użycie specjalnych masek (koferdam) lub chusteczek oralnych. Można również wykorzystać w tym celu rozciętą prezerwatywę.

Koferdam jest często stosowany podczas zabiegów w gabinetach stomatologicznych. To cienki, lateksowy lub nitrylowy kawałek materiału z wycięciem na jamę ustną – umieszczony na twarzy, chroni jej obszar przed działaniem płynów ustrojowych. Używa się go również podczas standardowego seksu oralnego.

Warto też pamiętać, aby bezpośrednio przed seksem nie czyścić dziąseł nicią dentystyczną – sprzyja to powstawaniu mikrouszkodzeń, które umożliwią zakażenie bakteriami przeniesionymi z odbytu. Wiele osób zaleca również lewatywę przed rimmingiem – trzeba jednak pamiętać, że nie usuwa ona wszystkich bakterii z tej okolicy.

Bibliografia

 
W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści.


  1. Eslick, G.D. Sexual transmission of Helicobacter pylori via oral-anal intercourse. International Journal of STD & AIDS, 2002. 13(1):7-11.
  2. Smith, E.M. et.al. Age, sexual behavior and human papillomavirus infection in oral cavity and oropharyngeal cancers. International Journal of Cancer, 2004. 108(5):766-772.
  3. Zdrojewicz, Z., Grześkowiak, K., Łukasiewicz, M. Seks oralny. Fakty i mity. Przegląd Seksuologiczny, 2014. 37:25-31.
Opublikowano: 16.11.2020; aktualizacja:

Oceń:
5.0

Monika Mazurek

Monika Mazurek

Psycholog

ukończyła psychologię o specjalności klinicznej i neuropsychologicznej USWPS w Warszawie, doktorantka Instytutu Psychologii UJ w Krakowie. Autorka prac naukowych poświęconych psychologii klinicznej i kilkuset artykułów popularnonaukowych o tematyce z zakresu neuropsychologii, seksuologii klinicznej i psychologii osobowości. Na co dzień zajmuje się popularyzacją zagadnień dotyczących powiązań pomiędzy biologią, psychologią i medycyną.

Komentarze i opinie (0)

Przeczytaj również

Może zainteresuje cię

Chusteczki oralne – co to jest? Jak używać chusteczek oralnych?

 

Rozmiar penisa – jaka jest średnia długość, jak zmierzyć?

 

Osoba niebinarna – co to znaczy? Niebinarność płciowa

 

Strefy erogenne u mężczyzn – czym są, gdzie się znajdują?

 

Gruczoły Skenego – gdzie są, do czego służą?

 

Sperma – jak powstaje, skład, wygląd

 

Test na orientację seksualną – czy warto go wykonać?

 

Stymulacja prostaty – pieszczoty gruczołu krokowego