Testosteron a seks. Jaki wpływ niski testosteron ma na libido?

Testosteron – co to jest?

Testosteron potocznie nazywany jest hormonem męskim, choć jest również obecny u kobiet (w dużo mniejszej ilości). U mężczyzn produkowany jest przez jądra i częściowo przez nadnercza. To od niego zależy m.in. pojawienie się zarostu na twarzy, zmiana barwy głosu, zwiększenie masy mięśniowej. Wpływa także na powstawanie plemników, tzw. spermatogenezę, na libido i prawidłowe erekcje. Ma także ogromny wpływ na kości (jego niedobór prowadzi do osteoporozy), gospodarkę tłuszczową i węglowodanową.

Stężenie testosteronu obniża się wraz z wiekiem, stąd wraz z wiekiem mogą pojawić się różne problemy wynikające ze spadku stężenia tego hormonu. Stan ten nazywa się późno ujawniającym się hipogonadyzmem (LOH – z ang. late-onset hipogonadism). Objawy kliniczne wynikające z obniżonego stężenia testosteronu we krwi określone są wspólnym mianem zespołu niedoboru testosteronu.

Niedoboru testosteronu należy poszukiwać również u mężczyzn do tej pory leczonych inhibitorami fosfodiesterazy 5 (leki pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń erekcji), stosowanymi bez wyraźnej poprawy.

To też może Cię zainteresować: W jaki sposób wiek wpływa na aktywność seksualną?

Objawy zespołu niedoboru testosteronu

Zbyt niskie stężenie testosteronu należy podejrzewać u mężczyzny, który skarży się na przynajmniej kilka z poniższych dolegliwości:

• zaburzenia erekcji,
• zmniejszenie popędu płciowego,
• pogorszenie jakości życia,
• problemy ze snem,
• zaburzenia nastroju: od rozdrażnienia po depresję,
• przewlekłe zmęczenie,
• otyłość brzuszna,
• osłabienie mięśni,
• osteoporoza.

Oczywiście powyższe objawy mogą wynikać z wielu różnych powodów, ale w diagnostyce należy również uwzględnić badanie poziomu testosteronu we krwi, gdyż to właśnie jego niedobór może być przyczyną problemów. Tak naprawdę nie ma określonej wartości, przy której mężczyzna na pewno zacznie odczuwać objawy. Normą dla stężenia testosteronu są wartości powyżej 12 mmol/L. Nie ma jednak zależności, że im niższy poziom hormonu, tym bardziej nasilone objawy.

Krew do badania poziomu testosteronu pobiera się o określonej porze dnia, to znaczy między godziną 7.00 a 11.00 rano. Pacjent musi być na czczo.

Sprawdź też: Jakie mogą być przyczyny niskiego testosteronu?

Jak leczy się niedobory testosteronu?

U mężczyzn ze stwierdzonym obniżonym stężeniem testosteronu i objawami klinicznymi można rozważyć suplementację testosteronu. Sam niski poziom testosteronu, bez towarzyszących objawów niedoboru, absolutnie nie jest wskazaniem do tego, by skorzystać z zastępczej terapii hormonalnej. Należy też pamiętać, że podawanie testosteronu nie jest obojętne dla zdrowia i pomimo licznych korzyści nie tylko w sferze seksualnej, ale także dobroczynnego działania na metabolizm i układ kostny, preparaty testosteronu – jak wszystkie leki – wykazują działania niepożądane.

Zobacz też: Orgazm pochwowy – jak przebiega, jak wywołać?

Testosteron może być podawany w postaci:

• iniekcji domięśniowych (również w postaci o przedłużonym działaniu),
• preparatów doustnych: tabletek lub gum do żucia,
• plastrów naklejanych na skórę,
• żeli nakładanych na skórę barków, ramion, brzucha.

Badania wykazują również polepszenie odpowiedzi na leki, jeśli stosuje się jednocześnie preparaty testosteronu i inhibitory fosfodiesterazy 5. Przed rozpoczęciem leczenia preparatami testosteronu należy wykonać badania w kierunku obecności rozrostu złośliwego prostaty, choć obecne badania są niespójne i nie ma do końca potwierdzonej hipotezy stymulującego działania suplementacji testosteronu na rozwój raka prostaty.

Poprawę aktywności seksualnej obserwuje się zwykle dopiero po ok. 3-6 miesiącach leczenia, choć jakość życia poprawia się nawet już po dwóch tygodniach (do miesiąca). Ponadto obserwuje się poprawę profilu lipidowego, wzrost masy i siły mięśniowej, lepszą gęstość mineralną kości, a także sprawność intelektualną.

Przeczytaj też: W jaki sposób pandemia COVID-19 wpłynęła na seks Polaków?

Jakie są przeciwwskazania do leczenia testosteronem?

Istnieje szereg przeciwwskazań do wdrożenia suplementacji hormonalnej testosteronem. Jako przeciwwskazania bezwzględne wymienia się:

• rak gruczołu krokowego i rak sutka (bardzo rzadko występujący u mężczyzn nowotwór złośliwy),
• istotna policytemia, czyli znaczne podwyższenie wartości hematokrytu (>54%),
• istotne objawy ze strony dolnych dróg moczowych (oddawanie moczu w nocy, mikcja przerywanym strumieniem, częste oddawanie moczu i uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza),
• przeszkoda w odpływie moczu poniżej pęcherza moczowego (np. masywny rozrost gruczołu krokowego).

Innymi przeciwwskazaniami (względnymi) są: ciężkie choroby organiczne i choroby płuc (przewlekła obturacyjna choroba płuc, tzw. POChP oraz obturacyjny bezdech podczas snu – OBPS). Testosteron może być stosowany u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego bez istotnych objawów ze strony układu moczowego.

Przeczytaj również: Pissing – kogo podnieca urofilia?

Działania niepożądane stosowania testosteronu

Stosowanie preparatów testosteronu uważane jest za bezpieczne, może przejściowo powodować bolesność gruczołów piersiowych, powiększenie prostaty, zwiększenie wartości hematokrytu. Nie ma jednoznacznych badań określających wpływ testosteronu na rozwój raka prostaty, ale na wszelki wypadek należy regularnie monitorować parametry mogące wskazywać na rozwój komórek nowotworowych w obrębie gruczołu krokowego.

Zobacz też: Wszystko o seksie analnym

Obniżanie się poziomu testosteronu jest tak naprawdę naturalną koleją rzeczy i efektem starzenia się organizmu. Nie musi być to jednak stan nieodwracalny. Rozpoznanie objawowego niedoboru testosteronu upoważnia do wdrożenia suplementacji, która wykazuje wiele korzyści, jednak musi być regularnie kontrolowana.