Transseksualizm – co to jest? Problemy transseksualistów

Transseksualizm – czym jest?

Najprościej mówiąc transseksualizm jest to odczuwanie niezgodności między płcią mentalną/duchową a fizyczną. Osoby takie czują się kobietą, mimo iż fizycznie i genetycznie są mężczyzną lub wyglądają jak kobiety, ale chciałyby być mężczyzną. Problem z reguły pojawia się dosyć wcześnie, spora grupa transseksualistów już w bardzo wczesnym wieku daje poznać, że coś jest nie tak. Osoby takie nie tylko nie akceptują swoich narządów płciowych, ale z reguły robią też wszystko żeby wyrwać się z wizerunku i roli społecznej jaka jest przypisana ich fizycznej płci. Wiele zależy od tego w jakiej kulturze i w jakiej rodzinie wychowuje się transseksualista. W szeroko pojętej kulturze zachodniej osoby takie mogę czuć się względnie komfortowo, mają też o wiele większe możliwości do ekspresji akceptowanej przez siebie płci. Nikogo nie zdziwi kobieta, ubrana w spodnie i bluzę, tak samo jak nie zwrócimy uwagi na mężczyznę np. w różowej koszulce. To samo dotyczy też wyboru roli społecznej. Różnice między płciami zacierają się, mężczyźni mogą wybierać zawody stereotypowo rozumiane za kobiece, zajmować się dzieckiem czy gotować tak samo jak kobieta może zostać kierowcą tira. Dlatego w odpowiednim środowisku, jeżeli rodzina wykazuje się wyrozumiałością i tolerancją transseksualista może rozwijać się w pełni normalnie, z tym, że będzie przyjmować zachowania i wygląd zgodne z jego preferowaną płcią, a z wiekiem najprawdopodobniej będzie dążył do operacji zmiany płci.

Czytaj również: Test na orientację seksualną

Transseksualizm, objawy w dzieciństwie

Prawdziwy dramat rozgrywa się, jeżeli dziecko nie spotka się ze zrozumieniem, a jego zachowania będą tępione. Osoby takie same siebie nie akceptują, a brak wsparcia ze strony najbliższych jest dodatkowym obciążeniem. Rodzina często na siłę próbuje zrobić z dziecka „prawdziwą” kobietę, albo mężczyznę np. chłopiec, który w rzeczywistości czuje się kobietą, a rodzina zauważyła, że coś jest nie tak zostaje wysłany do internatu dla chłopców, zapisuje się go na “męskie” zajęcia pozalekcyjne np. piłkę nożną, a tępi każdy przejaw „kobiecego” zachowania np. zabrania mu się gotować. Osoba tak przeżywa trudny do opisania dramat, rozwija się on wraz z dojrzewaniem płciowym. Kiedy to wykształcają się cechy płciowe, pojawiają się piersi, miesiączka oraz erekcja, jest to kolejny kryzys z którym muszą się zmierzyć te osoby. Jest im bowiem coraz trudniej ukryć swoją fizyczność.

Zobacz też: Orgazm pochwowy – jak przebiega, jak wywołać?

Rodzaje transseksualizmu

Wyróżniono dwa typy tego zaburzenia:

1. M/K dotyczy osób, które urodziły się jako mężczyźni, ale chcieli by być kobietą.
2. K/M osoby, które urodziły się kobietami, ale czują się mężczyzną.

Czytaj również: Operacja zmiany płci – jak przebiega, jak się o nią starać?

Zachowania transseksualne

Żebyśmy mogli mówić o transseksualizmie musi pojawiać się pewien wachlarz zachowań:

• niechęć do własnej budowy ciała (brak akceptacji swoich narządów płciowych i budowy sprzecznej z płcią preferowaną np. piersi, kobiece szerokie biodra),
• przebieranie się za osobę płci przeciwnej;nie zawsze łatwo to zauważyć i nie należy wysuwać od razu pochopnych wniosków; jeżeli zaobserwujemy, że nasze dziecko lubi się przebierać, szczególnie w przypadku małych dzieci, należy zachować dystans, może chcieć się ubrać w garderobę rodzeństwa przeciwnej płci bo po prostu np. spódniczka mu się podoba, małe dzieci nie rozróżniają też kolorów przypisywanych kobietom czy mężczyzną, poza tym kiedy widzą, że rodzic wykazuje szczególne zainteresowanie kiedy chcą się ubrać przeciwnie do płci, mogą to robić specjalnie, żeby zwrócić na siebie uwagę, w przypadku osób starszych ważnym kryterium jest, żeby w momencie przebierania nie pojawiło się podniecenie seksualne,
• przyjmowanie roli płciowej odpowiadającej płci preferowanej, a nie biologicznej; nie zawsze jest to łatwe do oceny, wiele zależy od tego w jakiej kulturze żyje taka osoba i jak w niej charakteryzowane są zadania dla danej płci; oznacza to, że transseksualny chłopiec najprawdopodobniej będzie wolał przebywać z dziewczynkami i bawić się lalkami, a jako dorosły mężczyzna będzie wolał plotkować z koleżankami niż oglądać mecz z kolegami, oczywiście jest to duże uproszczenie posługujące się stereotypem i nie zawsze może mieć odwzorowanie w rzeczywistości,
• osoby transseksualne w zdecydowanej większości są heteroseksualne, oznacza to, że kobieta, która czuje się mężczyzną będzie odczuwała pociąg do kobiet, nie czyni to jednak z niej lesbijki,
• osoby takie bardzo często chciałyby poddać się zmianie płci, nie zawsze jest to jednak możliwe, największą przeszkodą są względy finansowe, albo strach przed reakcją rodziny i otoczenia.

Transseksualizm – statystyki

Transseksualistów można spotkać tak naprawdę wszędzie, choć szacunkowa liczba jest tak naprawdę niemożliwa do dokładnego określania. Zależy to bowiem od religii, norm kulturowych czy tolerancji dla odmienności charakteryzującej daną społeczność. Są miejsca gdzie transseksualiści mogą w miarę normalnie funkcjonować i mają możliwość takiej ekspresji z jaką czują się dobrze. Niestety w wielu miejscach nie mogą się czuć bezpieczni.

Jedna z prób oszacowania częstotliwości występowania transseksualizmu określa występowanie jednego transseksualnego mężczyzny na około 20 000 dorosłych biologicznych mężczyzn oraz jedna transseksualnej kobiety na 50 000 dorosłych kobiet.

Ciekawostką jest, że dane te bardzo się różnią dla Europy Wschodniej, transseksualizm dotyczy tu trzy razy częściej biologicznych mężczyzn niż kobiet.

Sprawdź również: Transfobia – przyczyny i objawy

Problemy transseksualistów

Do problemów transseksualistów należą:

• brak akceptacji ze strony otoczenia, czasami prowadzi do wykluczenia z danej społeczności,
• nie zrozumienie sytuacji, pojawiające się pytania „dlaczego ja”, czasami osoba taka potrzebuje czasu aby zrozumieć co tak naprawdę jej dolega, nie umie tego nazwać,
• stany lękowe, depresja, która czasami prowadzi do prób samobójczych,
• w wielu krajach niejasne przepisy prawne, jest to problem szczególnie ważny, dla osób, które przeszły operację zmiany płci, ale mają problem z wymianą dowodu osobistego i innych dokumentów,
• problemy finansowe, operacja zmiany płci jest kosztowna, tylko w nielicznych krajach pomoc medyczna jest refundowana, dodatkowo osoba chora musi do końca życia przyjmować leki hormonalne,
• strach przed poddaniem się operacji, większości bardzo na tym zależy, ale boją się samej operacji oraz jej konsekwencji, usunięcie narządów płciowych może doprowadzić do obniżenia jakości życia seksualnego,
• mylenie ich z homoseksualistami.

Zobacz też: Kim są drag queens?

Leczenie transseksualizmu

Dawniej jedynym sposobem leczenia transseksualizmu była próba zmiany tożsamości na zgodną z płcią fizyczną, były to działania zupełnie nieskuteczne, i wyrządzały więcej szkody niż pożytku. Obecnie jedynym skutecznym leczeniem transseksualizmu jest operacja zmiany (korekty) płci połączona z leczeniem hormonalnym i dodatkowymi operacjami plastycznymi, mającymi na celu np. poprawę rysów twarzy. Pierwsze leczenie tego typu odbyło się w 1952 roku w Danii. W Polsce pierwszy zabieg odbył się w latach 60-tych w Szpitalu Kolejowym w Warszawie Międzylesiu, a pacjentką była transseksualna kobieta.

Transseksualizm – video z ekspertem