Wideotorakoskopia – wskazania, przebieg, ułożenie pacjenta, pobyt w szpitalu, powikłania

Co to jest wideotorakoskopia?

Wideotorakoskopia jest metodą wykorzystywaną w torakochirurgii, która dzięki zastosowaniu specjalnych narzędzi optycznych, połączonych z niewielkich rozmiarów kamerą, daje możliwość dokładnej oceny narządów znajdujących się we wnętrzu klatki piersiowej.

W połączeniu z narzędziami endoskopowymi, przystosowanymi do warunków anatomicznych panujących w klatce piersiowej oraz dostosowanymi do potrzeb torakochirurgów, metoda ta stwarza świetne możliwości diagnostyczno-lecznicze, a także coraz częściej wypiera tradycyjne techniki (klasyczna torakotomia) stosowane w chirurgii klatki piersiowej.

Na czym polega wideotorakoskopiia?

Wideotorakoskopiia polega na uwidocznieniu narządów znajdujących się wewnątrz klatki piersiowej. W tym celu wykonuje się zwykle od 2 do 4 nacięć między żebrami, co umożliwi wprowadzenie przez ścianę klatki piersiowej specjalnych narzędzi oraz urządzenia zawierającego małych rozmiarów kamerę. Dzięki temu można dokładnie obejrzeć i ocenić powierzchnię:

• płuc,
• opłucnej ściennej,
• śródpiersia,
• opłucnej płucnej,
• przepony,
• miejscowe zaawansowanie raka płuc.

Możliwe jest również pobranie wycinków do badań histopatologicznych z wymienionych wyżej struktur oraz z węzłów chłonnych niedostępnych w trakcie innych badań. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Ból pooperacyjny cechuje się niewielkim natężeniem, który da się opanować za pomocą niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Wskazania do wideotorakoskopii – kiedy wykonać badanie?

Wskazania do wykonania wideotorakoskopii można podzielić na dwie grupy:

• wskazania do wideotorakoskopii diagnostycznej:
  • przewlekłe i nawracające wysięki opłucnej,
  • powiększone węzły chłonne śródpiersia oraz wnęki płuca,
  • ocena stopnia zaawansowania raka płuca,
  • liczne zmiany śródmiąższowe w płucach,
  • guzy śródpiersia oraz zmiany zlokalizowane w opłucnej,
  • pobranie wycinków do badań histopatologicznych;
• Wskazania do wideotorakoskopii leczniczej:
  • usunięcie: krwiaków i ropniaków opłucnej, niezłośliwych guzów i torbieli śródpiersia,
  • leczenie nawrotowej lub powikłanej odmy,
  • plastyka ściany klatki piersiowej,
  • wycięcie: uchyłków przełyku, okienka w osierdziu (perikardiotomia), pęcherzy rozejmowych,
  • sympatektomia piersiowa,
  • resekcja miąższu płuca.

Jak przebiega wideotorakoskopia?

Podczas wideotorakoskpii ułożenie pacjenta musi ułatwić dostęp do badanej okolicy. Chory leży na boku, a kończyna po stronie operowanej odwiedziona jest do góry.

Aby przeprowadzić wideotorakoskopię diagnostyczną bądź leczniczą, koniecznym warunkiem jest zapadnięcie się płuca, co uzyskuje się poprzez wywołanie odmy. Należy pamiętać o równoczesnej wentylacji niezapadniętego płuca (uzyskuje się to za pomącą rurki intubacyjnej wprowadzonej do jednego oskrzela głównego).

Po znieczuleniu pacjenta i odkażeniu powłok skórnych roztworem dezynfekującym, w zależności od celu badania, wykonuje się od 2 do 4 cięć miedzy żebrami, każde o długości około 1 cm. Przez wykonane otwory wprowadza się przewód ze specjalną kamerą miniaturowej wielkości. Obraz wnętrza klatki piersiowej wyświetlany jest na ekranie monitora.

Należy wiedzieć, że w trakcie operacji z dostępu wideotorakoskopowego mogą wystąpić nieprzewidziane okoliczności (obfite krwawienie trudne do opanowania), które mogą zmusić torakochirurga do otwarcia klatki piersiowej metodą klasyczną.

Pobyt w szpitalu po wideotorakoskopii wynosi około 2–4 dni, a rekonwalescencja około 3–4 tygodnie.

Przeciwwskazania do wideotorakoskopii

Do przeciwwskazań wykonania wideotorakoskopii można zaliczyć:

• ciężką niewydolność oddechową,
• zaawansowaną niewydolność serca,
• niewyrównane zaburzenia krzepnięcia,
• zarośnięcie jamy opłucnej,
• niemożność wentylacji jednego płuca.

Wideotorakoskopia – powikłania

Jak każdy inwazyjny zabieg, wideotorakoskopia obarczona jest ryzykiem powikłań. Poza wspomnianymi krwawieniami śródoperacyjnymi, do możliwych negatywnych skutków zabiegu zależą m.in.:

• niewydolność krążenia,
• niewydolność oddechowa,
• zator powietrzny,
• rozedma podskórna,
• nerwobóle międzyżebrowe,
• zakażenie jamy opłucnej lub rany pooperacyjnej