Zaburzenia erekcji – diagnozowanie. Jakie badania wykonać?

Zaburzenia erekcji – kiedy do lekarza?

W przypadku zaburzeń erekcji pierwszym punktem kontaktu powinien być lekarz rodzinny, który skieruje pacjenta do specjalisty – urologa, seksuologa lub androloga. Wskazaniem by udać się do lekarza będą zaburzenia erekcji lub inne dysfunkcje natury seksualnej, które stają się problemem nie tylko dla mężczyzny, ale także dla obojga partnerów. Interwencja lekarska jest wskazana, gdy problemy z erekcją wynikać mogą z istnienia choroby podstawowej – cukrzycy, schorzeń kardiologicznych. Po pomoc można udać się do zaufanego internisty, który zna historię choroby, leczy schorzenia podstawowe lub bezpośrednio do urologa, który zajmie się leczeniem opisywanych zaburzeń.

Sprawdź również: Seks oralny a choroby przenoszone drogą płciową

Jednym z najważniejszych elementów badania jest wywiad z pacjentem. Seria pytań, które zadaje lekarz stanowi podstawę diagnostyki w leczeniu większości zaburzeń seksualnych. Dlatego też wszelkie odpowiedzi powinny być szczere i pełne. Jednym z podstawowych pytań będzie to, dotyczące przebytych w przeszłości i leczonych obecnie chorób, a także problemów natury seksualnej, także tych nie mających pozornie związku z zaburzeniami erekcji.

Lekarz wypyta o zmiany w odczuwaniu popędu seksualnego, ewentualne problemy w relacjach z partnerką, o jakość erekcji i prawdopodobieństwo jej wystąpienia w określonych przypadkach (seks oralny, stymulacja przez partnerkę). Specjalista będzie chciał upewnić się czy istnieją czynniki, które łagodzą i które nasilają objawy, czy problemy ze wzwodem pojawiają się sporadycznie, często, czy przy każdej próbie podjęcia współżycia. Z pewnością padnie pytanie o używki – o alkohol i papierosy.

Część pytań dotyczyć może stanu zdrowia psychicznego – przebytych schorzeń na tym podłożu, stanów lękowych, depresji, silnego narażenia na stres. Lekarz zapyta także o przyjmowane obecnie i w przeszłości leki.

Czytaj również: Problemy z erekcją – czy mogą być pierwszym objawem choroby?

Zaburzenia erekcji – diagnostyka

W większości przypadków lekarz będzie w stanie zalecić terapię na podstawie wywiadu przeprowadzone z pacjentem i badania fizykalnego (badania dotykiem prącia i jąder). Niezbędne mogą okazać się dodatkowe badania obrazowe i badania krwi. Jeżeli przyczynami zaburzeń erekcji są choroby ogólnoustrojowe lub inne choroby przewlekłe, konieczne będzie wykonanie dalszych badań lub odbycie wizyty u kolejnego specjalisty.

Leczeniem zaburzeń erekcji zajmuje się urolog, androlog i seksuolog.

W diagnostyce zaburzeń erekcji stosuje się szereg badań. Są to:

• badanie fizykalne (przedmiotowe) – polega na dokładnym zbadaniu penisa i jąder, a także badanie reakcji nerwów czuciowych;
• badania krwi – może okazać się konieczne wykonanie morfologii, badanie poziomu glikemii, lipidogram i wiele innych;
• badanie stężenia hormonów – może być wskazane wykonanie badań na stężenie testosteronu, hormonów tarczycy;
• badanie moczu – badania moczu służą do wykrycia oznak chorób przyczyniających się do zaburzeń erekcji, takich jak np. cukrzycy;
• ultrasonografia – za pomocą badania USG można dokonać pomiaru przepływu krwi w tętnicach prącia, badanie polega na wprowadzeniu sądy przez naczynia zaopatrujące członek w krew; lekarz ocenia przepływ krwi na podstawie przekazywanego obrazu wideo.

Jednym z badań jest test na występowanie erekcji w czasie snu. U większości mężczyzn podczas snu występują samoistne erekcje bez udziału ich woli. Test wykonuje się bardzo prosto, zakładając na członek specjalną taśmę przed położeniem się spać. Jeśli rano taśma jest naruszona, oznacza to, że nastąpiła w czasie snu erekcja. Oznacza to najczęściej, że zaburzenie erekcji ma podłoże psychiczne, a nie fizyczne.

Lekarz może zadać pytania w kierunku występowania stanów depresyjnych lub innych psychogennych czynników powodujących zaburzenia erekcji. Badanie psychologiczne często jest nieodzownym elementem diagnostyki, gdyż to właśnie przyczyny o podłożu psychologicznym stanowią ogromną część przyczyn problemów z erekcją.

Pierwszym krokiem jest podjęcie leczenia schorzenia zasadniczego, które może powodować lub nasilać zaburzenia erekcji. Istnieje wiele sposobów leczenia zaburzeń erekcji. Dobierając odpowiednią terapię, lekarz powinien wziąć pod uwagę wszystkie istotne czynniki, takie jak przyczynę zaburzeń, stopień nasilenia dysfunkcji i inne nieprawidłowości leżące u jej podłoża. Powinien także omówić ryzyka i korzyści terapii, a także wziąć pod uwagę preferencje pacjenta oraz jego partnerki. Styl życia w dużej mierze wpływa na powstanie i nasilanie zaburzeń erekcji.

Zaburzenia erekcji – jak zapobiegać?

Jak już wspomniano, duże znaczenie w utrzymaniu prawidłowych reakcji seksualnych ma zdrowie psychiczne, ograniczenie stresu, relaks. Zmiana stylu życia powinna obejmować:

• rzucenie palenia – palenie wpływa bezpośrednio na jakość i czas występowania erekcji, nałóg ten wywiera negatywny wpływ na wszystkie układy, jest przyczyną chorób sercowo-naczyniowych i nowotworów, długoletnim palaczom w leczeniu uzależnienia pomogą specjaliści terapii uzależnień – w walce z nałogiem warto wypróbować także preparaty obniżające uczucie głodu nikotynowego, skuteczne są między innymi te, które zawierają cytyzynę;
• walkę z nadwagą – otyłość może powodować lub nasilać zaburzenia erekcji, walka z nią to także mniejsze ryzyko wystąpienia chorób serca czy cukrzycy;
• dbałość o relacje z partnerką – poprawa komunikacji z partnerką lub rozpoczęcie psychoterapii pozwala poprawić jakość życia seksualnego;
• zwiększenie aktywności fizycznej – ćwiczenia fizyczne pomagają pozbyć się przyczyn odgrywających rolę w zaburzeniach erekcji na wiele sposobów, poprzez obniżenie poziomu stresu, utratę wagi i zwiększenie przepływu krwi w tętnicach;
• ograniczenie spożycia używek, w tym wszelkich substancji psychoaktywnych;
• ograniczenie spożycia alkoholu, który może być bezpośrednią przyczyną zaburzeń erekcji.

Czytaj również: Cukrzyca a zaburzenia erekcji – jak poprawić erekcję przy cukrzycy?

Wypowiedź urologa na temat zaburzeń erekcji