Ziarniniak pachwinowy – przyczyny, objawy, leczenie

Co to jest ziarniniak pachwinowy?

Ziarniniak pachwinowy (czasem mylnie nazywany „ziarniakiem pachwinowym”) to jedna z chorób przenoszonych drogą płciową. Jest ona wywoływana przez Gram-ujemną bakterię z rodziny Enterobacteriaceae, mianowicie Klebsiella granulomatis. Typowy dla ziarniniaka pachwinowego jest przebieg nawrotowy, z okresami remisji i zaostrzeń oraz dość typowe zmiany w okolicach narządów płciowych.

Ziarniniak pachwinowy to choroba występująca endemicznie na obszarach tropikalnych (głównie w Afryce, Indiach oraz Ameryce Środkowej). Najczęściej chorują na nią homoseksualni mężczyźni. Może też przenosić się przez używanie wspólnych ręczników lub bielizny, a zakażeniu sprzyja brak higieny oraz przygodne kontakty seksualne.

Objawy ziarniniaka pachwinowego

Początkowe objawy zakażenia ziarniniakiem pachwinowym mogą przebiegać w sposób utajony i przez dłuższy czas być niezauważone przez chorego. W miejscu wniknięcia bakterii pojawia się niebolesna grudka lub pęcherzyk niewielkich rozmiarów, który stopniowo powiększa się, przekształcając się w małe owrzodzenie w okolicach narządów płciowych.

Zmiany skórne w ziarniniaku pachwinowym następują powoli, tworząc rozległe owrzodzenia oraz grudki, które niszczą i deformują otaczające tkanki. Mogą nawet prowadzić do zwężenia cewki moczowej lub odbytu. Czasem przerastają ziarniną (młodą tkanką świadczącą o intensywnych procesach odbudowujących, łatwo krwawiącą) – jest to tak zwana postać wrzodziejąca. Natomiast w postaci brodawkowatej tworzą się formy brodawkowate.

Przeczytaj również: Świerzb, objawy, przyczyny, leczenie

Najczęstsza postać ziarniniaka pachwinowego

Najczęściej mamy do czynienia z postacią mieszaną ziarniniaka pachwinowego – wrzodziejąco-brodawkowatą. Niektóre zmiany mogą się samoistnie goić, pozostawiając rozległe blizny, a następnie pojawiać się w innych miejscach. Możliwe jest także występowanie tak zwanej postaci śluzowej ziarniniaka pachwinowego , w której zmiany zlokalizowane są na powierzchni błon śluzowych:

• jamy ustnej,
• gardła,
• pochwy,
• pęcherza moczowego.

Ziarniniak pachwinowy – diagnostyka i leczenie

Ponieważ ziarniniak pachwinowy występuje endemicznie w krajach tropikalnych, najważniejszy w rozpoznaniu choroby jest dokładny wywiad, zwłaszcza dotyczący odbywanych wcześniej zagranicznych podróży oraz przygodnych kontaktów seksualnych (przede wszystkim homoseksualnych).

Jeśli wywiad oraz obraz kliniczny sugerują możliwość zakażenia Klebsiella granulomatis, należy przeprowadzić badanie histopatologiczne wycinka ze zmian, w którym patomorfolog stwierdza charakterystyczne dla ziarniniaka pachwinowego ciałka Donovana.

Leczeniem ziarniniaka pachwinowego powinien zajmować się lekarz chorób zakaźnych lub lekarz medycyny tropikalnej. W leczeniu stosuje się antybiotyki.

Bardzo istotnym elementem profilaktyki ziarniniaka pachwinowego jest unikanie przygodnych kontaktów seksualnych oraz stosowanie mechanicznych zabezpieczeń (na przykład prezerwatywy), zwłaszcza podczas podróży do krajów tropikalnych.

Choroby weneryczne i rozpoznanie ziarniniaka pachwinowego

Ziarniniak pachwinowy należy do chorób wenerycznych, którymi łatwo się zakazić drogą przygodnych kontaktów seksualnych. Ponadto część z nich (np. opryszczka narządów płciowych) daje podobne objawy jak ziarniniak pachwinowy.

Choroby weneryczne, inaczej zwane chorobami przenoszonymi drogą płciową, to różnorodne schorzenia zakaźne, których charakterystyczną cechą jest przenoszenie w czasie kontaktów płciowych oraz lokalizacja objawów w okolicach męskich oraz żeńskich narządów płciowych (chociaż nie jest to regułą). Najczęstsze i najbardziej znane choroby przenoszone drogą płciową opisano poniżej.

1. Kiła wywoływana jest przez bakterię krętka bladego (Treponema pallidum). Choroba przebiega tak zwanymi okresami. Kiła pierwszego okresu to pojawienie się objawu pierwotnego – bezbolesnego owrzodzenia zlokalizowanego w okolicach płciowych – oraz powiększenie węzłów chłonnych. Kiła wtórna, która rozwija się po kilku miesiącach, ma zwykle postać wysypki (tak zwana osutka). Kiła późna atakuje narządy wewnętrzne – serce, płuca lub ośrodkowy układ nerwowy.
2. Rzeżączka to jedna z najczęstszych chorób wenerycznych, wywoływana przez bakterię dwoinki rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). Charakteryzuje się występowaniem ropnych upławów (u kobiet) lub wycieku z cewki moczowej (u mężczyzn), bólem przy oddawaniu moczu oraz bólem w podbrzuszu.
3. Rzęsistkowica to najczęstsza pasożytnicza choroba weneryczna, wywoływaną przez rzęsistka pochwowego (Trichomonas vaginalis). Jej charakterystyczną cechą, poza typowymi objawami, takimi jak ból i świąd w okolicach narządów płciowych, są zielonkawe upławy u kobiet oraz śluzowa wydzielina z cewki u mężczyzn.
4. Grzybica pochwy jest wywoływana przez różne rodzaje grzybów, zwykle z rodzaju Candida, w której przebiegu pojawiają się cuchnące, serowate upławy.

Inne choroby weneryczne to:

• chlamydioza,
• wrzód miękki,
• opryszczka narządów płciowych,
• kłykciny kończyste,
• świerzb,
• wszawica łonowa.

Wypowiedź ginekologa na temat ziarniniaka pachwinowego