Choroba Menetriera – przyczyny, objawy, leczenie

Czym jest choroba Ménétriera?

W chorobie Ménétriera dochodzi do patologicznego rozrostu fałdów błony śluzowej żołądka w jego trzonie lub w obrębie części odźwiernikowej. Przyczyny powstawania powyższych zmian nie zostały do końca poznane. Postuluje się, iż w wieku dziecięcym rolę w rozwoju choroby Ménétriera może odgrywać zakażenie wirusem cytomegalii, a u osób dorosłych wzrost stężenia TGF-α, który jest przyczyną rozrostu komórek wydzielających śluz i zmniejszenia liczby komórek wydzielających kwas solny (okładzinowych). W ten sposób rozwija się gastropatia przerostowa, która przebiega ze zwiększoną utratą białka do światła przewodu pokarmowego.

Zobacz też: Guzek w odbycie – co może oznaczać?

Objawy choroby Ménétriera

Jak wspomniano powyżej, objawy choroby Ménétriera są niecharakterystyczne. Należą do nich przede wszystkim:

• ból w nadbrzuszu,
• nudności, wymioty,
• biegunka,
• krwawienie z przewodu pokarmowego (rzadko),
• spadek masy ciała,
• objawy związane z utratą białka (i hipoalbuminemią):
• obrzęki (tkanki podskórnej, wokół oczu),
• przesięki do jam ciała: opłucnej, otrzewnej,
• niedożywienie.

Rozpoznanie choroby Ménétriera

W związku z obecnością niecharakterystycznych objawów, które mogą towarzyszyć wielu innym jednostkom chorobowym, rozpoznanie choroby Ménétriera wymaga wdrożenia dodatkowej diagnostyki. Na potwierdzenie obecności tego schorzenia z najwyższym prawdopodobieństwem pozwala endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego (gastroskopia / gastroezofagoskopia) wraz z oceną mikroskopową wycinka pobranego podczas badania.

Badanie to polega na wprowadzeniu sondy zakończonej kamerą przez usta pacjenta kolejno do przełyku i żołądka oraz zobrazowaniu na ekranie monitora stanu błony śluzowej, a więc żołądka „od wewnątrz”. Wykonanie gastroskopii pozwala także na stwierdzenie lub wykluczenie zakażenia Helicobacter pylori lub innych patologii żołądka, m.in. owrzodzeń, stanów zapalnych, nowotworów.

Inną możliwością diagnostyczną jest wykonanie badania RTG żołądka z kontrastem, które pozwala potwierdzić obecność przerośniętych fałdów śluzówki.

Różnicowanie choroby Ménétriera

Diagnostyka różnicowa choroby Ménétriera wymaga uwzględnienia innych schorzeń, przebiegających z podobnymi objawami klinicznymi (poposiłkowe bóle nadbrzusza, nudności, wymioty), a także podobnym obrazem endoskopowym. Należy wziąć pod uwagę przede wszystkim poniższe jednostki:

• chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy;
• zapalenie błony śluzowej żołądka (także wywołane przez H. pylori);
• zespół Zollingera-Ellisona – zespół związany z nadmiernym wydzielaniem gastryny przez guz dwunastnicy lub trzustki;
• chłoniaka żołądka typu MALT – rzadko występujący, leczenie głównie przez eradykację H. pylori lub chemioterapię;
• raka żołądka – może rozwinąć się na podłożu przewlekłego stanu zapalnego, który jest przyczyną zaniku błony śluzowej; należy brać go pod uwagę zwłaszcza wtedy, gdy objawom bólowym towarzyszy postępujące wyniszczenie.

Leczenie choroby Ménétriera

W wielu przypadkach, w których współistnieje zakażenie bakterią Helicobacter pylori, jej eradykacja może spowodować pełne wyleczenie pacjentów z chorobą Ménétriera . Konieczna jest wówczas antybiotykoterapia złożona z dwóch antybiotyków (np. amoksycyliny i metronidazolu).

Według obecnego stanu wiedzy stosowanie leków zmniejszających stężenie kwasu solnego (inhibitorów pompy protonowej, np. pantoprazolu) nie przynosi korzyści w tej jednostce chorobowej. W przypadkach, gdy dolegliwości bólowe są mocno nasilone, gdy występuje krwawienie lub gdy nie można wykluczyć obecności zmiany nowotworowej w obrębie żołądka, konieczne jest leczenie operacyjne, polegające na resekcji fragmentu lub całego żołądka, a także okolicznych węzłów chłonnych, jeśli stwierdzono obecność nowotworu złośliwego.