Biegunka po jedzeniu – przyczyny biegunki po posiłku

Wymioty i biegunka po posiłku – zakażenie bakteryjne

Jedną z częstych przyczyn biegunki po jedzeniu jest zakażenie wirusami. Patogenami, które najczęściej wywołują biegunkę wirusową są norowirusy i rotawirusy, które łatwo rozprzestrzeniają się w środowisku.

Zakazić można się od osoby chorej, jak i poprzez zjedzenie niedokładnie oczyszczonych pokarmów. Po spożyciu skażonej żywności pacjent zaczyna odczuwać bóle brzucha, pojawia się gorączka, nudności i wymioty oraz wodnista biegunka.

Luźne stolce mogą być przyczyną odwodnienia. Jest to szczególnie niebezpiecznie u małych dzieci i osób w wieku podeszłym. W razie wystąpienia takich dolegliwości zawsze dbajmy o nawodnienie pacjenta. Objawy powinny ustąpić samoistnie po około 24–72 godzin.

Czytaj również: Leki na wymioty – jakie wybrać?

Zatrucie pokarmowe – przyczyna biegunki po jedzeniu

Biegunka po jedzeniu może być wynikiem nieprzestrzegania higieny. Nieumyte ręce przed przygotowaniem posiłku i jego jedzeniem to podstawowe błędy. Niezwykle istotne jest, żeby wyrobić sobie nawyk mycia rąk u siebie i dzieci. Bakterie wywołujące zatrucia układu pokarmowego to głównie Shigella i Sallmonella.

Występują one w mięsie, drobiu, jajach, mleku, rozmrożonych lodach. Bakterie mogą być przenoszone przez muchy, dlatego ważne jest, aby zabezpieczyć przed nimi żywność. Do organizmu dostają się najczęściej w skażonych pokarmach, które nie zostały poddane obróbce termicznej (np. tatar).

Objawy zatrucia pokarmowego pojawiają się po około dobie, choć mogą znacznie wcześniej. Złe samopoczucie, skurcze brzucha, uczucie przelewania w jelitach, biegunka, wymioty, nudności – to podstawowe symptomy choroby. W luźnym stolcu niekiedy można zaobserwować śluz. Może wystąpić także krew w kale.

Biegunki bakteryjne przede wszystkim należą do ostrych biegunek, czyli trwających do 14 dni. Objawy są szczególnie niebezpieczne dla dzieci, które łatwo ulegają odwodnieniu.

W leczeniu biegunki bardzo ważne jest stałe nawadnianie chorego, uzupełnianie elektrolitów i dieta lekkostrawna. W szpitalu pobiera się próbkę kału i wykonuje badania w celu potwierdzenia diagnozy. Również po leczeniu należy wykonać posiew kału, aby upewnić się co do wyleczenia chorego.

To też może Cię zainteresować: Przelewanie w brzuchu – przyczyny

Rozwolnienie, wzdęcia, gazy – objawy nietolerancji laktozy

Rozwolnienie po posiłku może wskazywać na nietolerancję laktozy. Laktoza to dwucukier znajdujący się w mleku i jego przetworach. Układ pokarmowy człowieka rozkłada go do monocukrów dzięki enzymowi – laktazie. Gdy w organizmie brakuje tego enzymu, pojawiają się dolegliwości. Nietolerancję laktozy sugerują biegunki po każdym posiłku zawierającym przetwory mleczne, a także towarzyszące im następujące objawy:

• wzdęcie brzucha,
• uczucie przelewania w brzuchu,
• kolki,
• oddawania nadmiernej ilości gazów,
• niekiedy nudności.

W celu postawienia diagnozy należy wykonać wodorowy test oddechowy. To bezbolesne badanie polega na przyjęciu przez pacjenta określonej dawki laktozy. Następnie mierzy się stężenie wodoru w wydychanym powietrzu.

Dwucukier nierozłożony przez enzym laktazę ulega fermentacji w jelicie grubym, podczas której wydzielane są duże ilości wodoru. Nadmiar tego gazu usuwany jest przez drogi oddechowe.

Czytaj również: Zielony stolec – co oznacza zielony kał u dorosłych i dzieci?

Przewlekła biegunka i biegunka tłuszczowa – co to znaczy?

Uporczywe, przewlekłe biegunki mogą być objawem zespołu jelita drażliwego. Zespół jelita drażliwego charakteryzuje się trwającymi co najmniej 3 miesiące dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Pacjenci skarżą się na zaparcia, biegunki, którym towarzyszą wzdęcia, ból brzucha, dyskomfort, przelewanie w brzuchu.

Rozpoznanie choroby polega głównie na wykluczeniu innych przyczyn biegunek i zaprać. Leczenie biegunki w zespole jelita drażliwego polega na stosowaniu odpowiedniej diety lekkostrawnej, unikaniu kofeiny, alkoholu, produktów bogatych w błonnik.

Biegunka po posiłku zbożowym to jeden z objawów celiakii. Celiakia to choroba autoimmunologiczna polegająca na nietolerancji glutenu. Białko to występuje w zbożach: pszenicy, jęczmieniu, owsie, życie.

Nadwrażliwość na gluten objawia się jako biegunki tłuszczowe. Stolec jest obfity, połyskliwy, tłusty, trudny do spłukania. Charakterystyczny jest specyficzny, gnilny, cuchnący zapach.

Biegunkom może towarzyszyć wiele objawów – zahamowanie przyrostu ciała u dzieci, silne bóle brzucha, wzdęcia, niedokrwistość, spadek masy ciała, a nawet osteoporoza. W celu rozpoznania celiakii wykonuje się badanie histopatologiczne wycinka błony śluzowej jelita (obserwacja próbki pod mikroskopem). Pomocne są badania endoskopowe, a także badania laboratoryjne i serologiczne w celu zidentyfikowania specyficznych przeciwciał.

Częste biegunki w alergii pokarmowej

Częste biegunki po jedzeniu mogą być objawem alergii pokarmowej. Uczulenie na niektóre pokarmy manifestuje się dolegliwościami ze strony układu pokarmowego po spożyciu substancji zawierającej alergen. Dodatkowo mogą pojawić się wypryski na skórze, pokrzywka, alergiczny nieżyt nosa, alergiczne zapalenie jamy ustnej, kurczowe bóle brzucha, wymioty. Alergia pokarmowa może towarzyszyć astmie.

W celu rozpoznania choroby konieczny jest wnikliwy wywiad i skorelowanie występowania objawów po konkretnych pokarmach. Do innych metod diagnostycznych należą: testy prowokacyjne lub oznaczanie poziomu swoistych IgE w surowicy krwi.

Najlepszym domowym sposobem na biegunkę w alergii pokarmowej jest wyłączenie z diety uczulających produktów. Gdy eliminacja produktu nie pomaga, włączane jest leczenie farmakologiczne.