Angiodysplazja jelita grubego

Angiodysplazja jelitowa – co to jest?

Angiodysplazja jelita grubego polega na pojawianiu się poszerzonych, krętych naczyń krwionośnych w jelicie grubym, zwykle w kątnicy i prawej części okrężnicy wstępującej. Zmiany naczyniowe zwykle z czasem pojawiają się także w innych miejscach. Rozwój tej choroby jelit następuje z wiekiem, co związane jest z nadwyrężeniem ściany jelita. Angiodysplazja jelitowa występuje stosunkowo często. Wiąże się z nią także zespół Heyde’a, czyli współistnienie zwężenia zastawki aortalnej oraz krwawienia z jelita.

Przyjmuje się, że w tym zespole pod wpływem przepływu krwi przez zastawkę aortalną dochodzi do rozpadu czynnika von Willebranda – ważnego składnika krwi, biorącego udział w procesie krzepnięcia. Kończy się to następowymi krwawieniami z przewodu pokarmowego. Uważa się, że w przebiegu samej angiodysplazji dochodzi do zmniejszenia średnicy jelita i rozrostu tkanki łącznej. Wiąże się to z pękaniem naczyń krwionośnych, co jest przyczyna niewyjaśnionych krwawień z przewodu pokarmowego i anemii. Dokładna, bezpośrednia przyczyna angiodysplazji jelitowej nie została wyjaśniona.

Angiodysplazja jelita grubego – jakie objawy daje?

Czasami choroba jelit nie daje żadnych symptomów przez długi czas. Z czasem jednak pojawiają się niepokojące objawy takie jak:

• bóle brzucha, zwykle podbrzusza,
• smoliste stolce,
• świeża krew w stolcu,
• anemia,
• krew w kale,
• problemy z wypróżnianiem.

Często krwawienie występują z przerwami, jest w bardzo małej ilości i umyka uwadze pacjenta. Bóle brzucha mogą być uporczywe, nawracające, ale w większości przypadków również są okresowe. Największy problem zwykle stanowią smoliste lub krwiste stolce oraz anemia w badaniach laboratoryjnych, gdyż takie objawy bardzo często występują w przebiegu raka jelita grubego. Pojawienie się jakiegokolwiek z wymienionych oznak choroby jest wskazaniem do poszerzenia diagnostyki.

Angiodysplazja jelita grubego – jakie badania i diagnostyka?

Pierwszym krokiem w przypadku objawów krwawienie z przewodu pokarmowego jest wykonanie testu na krew utajona w kale. Jeśli jednak krwawienie występuje z przerwami test może wyjść ujemnie. Bardzo ważne jest zatem kolejne badanie czyli endoskopia – kolonoskopia. Jest to metoda badania jelita grubego za pomocą specjalnego wziernika zakończonego kamerą wkładanego przez odbyt do jelita. Obraz z kamery przesyłany jest na zewnątrz do podłączonego monitora.

Podczas badania można także pobierać wycinki z wnętrza jelita do badań histopatologicznych. Obecnie coraz częściej stosuje się nowa metodę – endoskopie kapsułkową. Metoda polega na połknięciu kapsułki z kamerą i nadajnikiem radiowym, który przesyła obraz do odbiornika. Zdarza się, że endoskopia dała wynik ujemny, a podejrzenie angiodysplazji jelita nadal istnieje. Wówczas przeprowadza się angiografię tętnic krezkowych.

Angiodysplazja jelitowa – leczenie

Występowanie niedokrwistości o dużym nasileniu wymaga przetoczenia krwi przed zastosowaniem właściwego leczenia. Następnym krokiem jest laserowe wypalanie zmian lub argonowa koagulacja plazmowa. Oba typy zabiegów wykonuje się pod kontrolą endoskopową. Czasami konieczne jest wycięcie części jelita po koagulacji lub wypalaniu naczyń.

Zabiegów tych nie przeprowadza się jednak, gdy angiodysplazja jest bardzo nasilona a zmiany naczyniowe dotyczą dużej części jelita. Krwawienie z odbytu w wielu miejscach lub trudno dostępne dla endoskopu wymaga leczenia farmakologicznego specjalnymi lekami: kwas traneksamowy, kwas aminokapronowy, aprotynina. Środki te hamują degradacje włóknika czyli skrzeplin, przez co hamują krwawienie.

Alternatywną metodą dla powstrzymania krwawienia jest podawanie estrogenów, które powodują zwiększenie krzepliwości krwi. Estrogeny powodują jednak szereg działań niepożądanych (zmiana głosu i powiększenie piersi u mężczyzn, choroba zakrzepowo-zatorowa), stąd unika się ich podawania.