Parestezje (drętwienie i mrowienie)

Jak się objawiają parestezje?

Zazwyczaj odczucie parestezji lokalizuje się zarówno w okolicach kończyn górnych, jak i dolnych (ręce, nogi, ramiona, czasem tułów, a także okolice twarzy), najczęściej bez wystąpienia dodatkowych objawów bólowych. Odczucia te mają prawo pojawić się bez istotnej przyczyny, jeśli jednak jest to zbyt częste, a objawy nie zanikają w dość szybkim tempie, może to wskazywać na występowanie jakiegoś poważnego schorzenia. Charakterystycznym zjawiskiem przy wystąpieniu parestezji jest zmiana temperatury ciała w miejscu, w którym mamy do czynienia z nietypowymi odczuciami (zimna, bądź gorąca skóra).

Parestezje mogą wystąpić pod różną postacią, jedną z nich jest tzw. allodynia, która może charakteryzować się bólem, pieczeniem w odpowiedzi na bodziec, który u ludzi zdrowych nie wywołuje żadnej reakcji. Często pojawiać może się także tzw. przeczulica, która charakteryzuje się nadwrażliwością na zwykłe i słabe bodźce.

Przeczytaj też: Wścieklizna – przyczyny, objawy, leczenie, profilaktyka

Przyczyny parestezji

Przyczyny wystąpienia parestezji zazwyczaj są trudne do zdiagnozowania, z racji tego, że powodów może być wiele, a objawy mogą pojawiać się nagle i również w szybki sposób potrafią zaniknąć. Przeważnie za przyczynę pojawienia się parestezji uznaje się:

• urazy nerwów,
• ucisk nerwów kręgosłupa,
• ucisk nerwów obwodowych,
• uszkodzenia krążków międzykręgowych,
• chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa,
• dyskopatie,
• choroby zakaźne (tężec, wścieklizna),
• cukrzycę,
• chorobę niedokrwienną serca,
• infekcje,
• nowotwory,
• stosowanie niektórych leków,
• zatrucia toksyczne,
• niedobory witamin i pierwiastków w organizmie,
• miażdżyca tętnic,
• odmrożenia,
• kamica,
• półpasiec,
• stwardnienie rozsiane,
• niedoczynność tarczycy,
• wylew,
• migreny,
• zespół cieśni nadgarstka,
• zaburzenia psychiczne.

Przeczytaj też: Drętwienie i mrowienie palców u nóg – przyczyny

Leczenie i rehabilitacja parestezji

Przy wystąpieniu niepokojących objawów, takich jak parestezje, należy zgłosić się do lekarza w celu lekarskiej konsultacji. Najczęściej będą to neurolodzy, którzy za pomocą wywiadu lekarskiego oraz szeroko pojętego badania lekarskiego spróbują znaleźć przyczynę, która odpowiada za pojawienie się nietypowych odczuć. W większości przypadków zalecone będzie wykonanie badania dodatkowego, w celu dokładnego postawienia diagnozy, typu:

• rezonans magnetyczny,
• badanie RTG, bądź USG,
• angiogram,
• tomograf komputerowy kręgosłupa lub głowy.

Gdy przyczyna parestezji będzie znana, w pierwszej kolejności jest leczenie objawowe, czyli zwalczanie głównych dolegliwości poprzez leczenie choroby, która te dolegliwości wywołuje.

W momencie, kiedy przyczyną wystąpienia parestezji będą choroby układu ruchu, problemy z kręgosłupem, uwięźniecie nerwu, dyskopatie, czy uszkodzenia krążków, głównym leczeniem będzie postępowanie fizjoterapeutyczne. Jego głównym zadaniem będzie zlikwidowanie przyczyn oraz zmniejszenie występujących dolegliwości.

Najczęściej wykonuje się masaże oraz terapię mięśniowo-powięziową w celu rozluźnienia tkanek i odbarczenia ucisków na nerwy, terapię manualną kręgosłupa, w przypadku problemu z tzw. dyskami, neuromobilizacje, które przywracają prawidłową funkcję nerwów, ćwiczenia ruchowe, pozycje ułożeniowe zmniejszające dolegliwości, a także zabiegi z zakresu fizykoterapii z uwzględnieniem odpowiednich zasad ich stosowania.

Profilaktyka występowania parestezji

Aby uniknąć wystąpienia nieprzyjemnych objawów, jakim są parestezje, należy zastosować się do poniższych „zasad”, tak aby w znaczny sposób zmniejszyć ryzyko występowania parestezji, bądź uniknąć ich całkowicie. Należy zatem pamiętać o:

• częstej zmianie pozycji (unikać długotrwałego stania lub siedzenia w jednej pozycji);
• unikaniu zakładania nogi na nogę podczas siedzenia;
• unikaniu urazów w obrębie kręgosłupa szyjnego, piersiowego bądź lędźwiowego;
• stosowaniu zasad zdrowego odżywiania (dieta);
• unikaniu otyłości i nadwagi;
• stosowaniu profilaktyki nadciśnienia tętniczego;
• dostarczeniu do organizmu odpowiedniej ilości niezbędnych witamin i pierwiastków;
• propagowaniu zdrowego stylu życia (bez palenia papierosów i spożywania substancji toksycznych);
• przyjmowaniu jak najmniejszej ilości leków;
• prawidłowym leczeniu i kontrolowaniu choroby podstawowej.