Mizoandria to silna niechęć do mężczyzn dająca objawy w postaci różnorakich uprzedzeń, pasywnej nienawiści czy wręcz agresji. Kobieta, która nienawidzi mężczyzn nie jest w stanie z nimi pracować czy przebywać w ich towarzystwie. Zjawisko to utrudnia także wejście w zdrowy związek oraz założenie rodziny. Jakie są przyczyny mizoandrii i czy można się tego pozbyć?
Mizoandria – przyczyny, objawy, leczenie niechęci do mężczyzn
Mizoandria – co to jest i jak się objawia?
Mizoandria, inaczej określana jako mizoandryzm lub mizandria, to silna wrogość kobiet skierowana ku mężczyznom.
Niechęć do mężczyzn może przybierać różne oblicza: niektóre kobiety odczuwają strach, inne nieuzasadnioną nienawiść, a jeszcze inne wykazują wobec przedstawicieli płci przeciwnej zachowania agresywne. Mizandria jest analogicznym zjawiskiem do mizoginii (w której to mężczyźni odczuwają niechęć do kobiet), a także do mizantropii (ogólna niechęć do gatunku ludzkiego), choć ich przyczyny nie zawsze są takie same.
Podłoże nienawiści do mężczyzn może być różne, a ich odkrycie oraz przepracowanie jest niezbędne do poradzenia sobie z tym utrudniającym życie problemem. Kobieta, która nienawidzi mężczyzn, boryka się na co dzień z trudnymi sytuacjami społecznymi. Mizoandria ma bowiem wpływ na codzienne sytuacje: kobiety niechętnie współpracują z mężczyznami, nie uznają ich wiedzy i kompetencji, często boją się podejmować z nimi jakiejkolwiek interakcji, zachowują się wobec nich napastliwie i agresywnie, a w końcu – nie mogą zbudować trwałego i szczęśliwego związku.
Sprawdź, czym jest androfobia i jak się objawia.
Mizoandria – przyczyny – co wywołuje niechęć do mężczyzn?
Mizoandria, podobnie do mizoginii, może mieć różnorakie przyczyny. Niektórzy mężczyźni błędnie utożsamiają to zjawisko z ruchami feministycznymi i ich wpływem na samoświadomość kobiet. To jednak niewłaściwe założenie, wynikające przede wszystkim z krzywdzących stereotypów i niezrozumienia motywacji współczesnych kobiet zaangażowanych w promocję feminizmu. Co tak naprawdę jest przyczyną mizoandrii?
- Badacze sądzą, że znaczenie mizoandryzmu w kulturze ściśle łączy się z historycznym, patriarchalnym modelem rodziny i całego społeczeństwa. Niezgoda kobiet na taki stan rzeczy lub wspomnienie o podobnych doświadczeniach w przeszłości (dotyczy to przykładowo córek wychowywanych w typowo patriarchalnych rodzinach) może rodzić gniew, a ten z kolei – uogólnioną niechęć do mężczyzn, postrzeganych jako strażników starego porządku, w którym kobiety miały ograniczone prawa do decydowania o sobie i swoim losie.
- Inne, nieco łatwiejsze do weryfikacji, przyczyny mizoandrii to złe doświadczenia z przeszłości. Kobieta, która w dorosłym życiu nienawidzi mężczyzn, mogła być ofiarą przemocy domowej – zarówno fizycznej, jak i psychicznej – ze strony najbliższych jej mężczyzn (ojca, wujków, dziadka, braci). W takim przypadku nietrudno się dziwić, że w dorosłości żywi silną niechęć do mężczyzn (podszytą również strachem o własne zdrowie czy życie). Podobny mechanizm może zaistnieć u ofiar gwałtów czy innej przemocy seksualnej, a także u kobiet, które mają za sobą nieudane związki.
- Mizoandria – podobnie jak mizoginia – w niektórych przypadkach staje się także konsekwencją ciągłego ośmieszania, poniżania i umniejszania roli oraz umiejętności kobiet przez przedstawicieli płci przeciwnej w szkole, na uczelni czy w środowisku pracy.
Czytaj również: Gwałt – czym jest, jak żyć po gwałcie?
Uprzedzenie do mężczyzn – czy można się go pozbyć?
„Nienawidzę mężczyzn!” – kobieta, która wypowiada takie słowa na głos i ma świadomość problematycznych konsekwencji mizoandrii jest już w połowie drogi do zmiany swojej postawy. Ponieważ niechęć do mężczyzn zazwyczaj buduje się już w dzieciństwie lub wczesnej młodości, należy najpierw zdekodować jej źródło, a następnie zrozumieć sam mechanizm kierujący odczuwaniem nienawiści. W takiej sytuacji doskonale sprawdza się terapia poznawczo-behawioralna.
W trakcie szeregu sesji psycholog stara się dowiedzieć, co wpłynęło na obecny stan pacjentki – możliwe, że będzie ona musiała powrócić pamięcią do pewnych traumatycznych wydarzeń z przeszłości. Terapeuta po zdiagnozowaniu źródła problemu może przejść do zmiany zachowania pacjentki. Jego rola polega na przedstawieniu jej mechanizmów kierujących zależnościami między wydarzeniami a emocjami (etap poznawczy).
Później psycholog wraz z pacjentką dąży do zmiany jej podejścia do płci przeciwnej poprzez zastosowanie różnorakich technik (to część behawioralna terapii). Jeśli u pacjentki występują dodatkowo objawy lęku uogólnionego czy napady paniki, psycholog skieruje ją do psychiatry, który przepisze odpowiednie farmaceutyki, umożliwiające kobiecie normalne funkcjonowanie na co dzień oraz bardziej komfortowe przejście terapii.
Bibliografia
W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści.
- www.psychologia.edu.pl/czytelnia/58-maestwo-i-rodzina/669-roznicujacy-wplyw-plci-na-relacje-rodzicow-i-dzieci.html
- rownosc.info/dictionary/mizoandria/
- Leśniak-Moczuk K., Kobieto, kim jesteś we współczesnym świecie? Nierówności Społ. Wzrost Gospodarczy, 2015, 43, 3: 62–83.
Komentarze i opinie (11)
opublikowany 25.08.2020
opublikowany 08.03.2024
opublikowany 20.03.2024
opublikowany 14.09.2020
opublikowany 19.08.2024
opublikowany 19.05.2022
opublikowany 17.09.2022
opublikowany 28.12.2023
opublikowany 08.03.2024
opublikowany 20.03.2024
opublikowany 14.07.2024