Wyprysk podudzi (wyprysk żylakowy) – objawy i leczenie egzemy żylakowej

Przewlekła niewydolność żylna – przyczyny i objawy

Z przewlekłą niewydolnością żylną mamy do czynienia w przypadku zalegania krwi w żyłach. Do zastoju dochodzi w wyniku cofania się krwi poprzez uszkodzone zastawki żylne do żył, które są najbardziej oddalone od serca. W ten sposób dochodzi do ich poszerzenia i powstania żylaków nóg.

Charakterystycznymi, widocznymi, objawami niewydolności żylnej, oprócz żylaków kończyn dolnych, są: obrzęk łydek i kostek, przebarwienia podskórne, poszerzenie przebiegu żył. Objawom tym towarzyszy: ból, skurcze łydek, świąd (swędzenie), drętwienie nóg.

Wyprysk podudzi (żylakowy) – powikłanie żylaków nóg

Wyprysk podudzi (egzema żylakowa, wyprysk żylakowy czy wyprysk żylny) jest jednym z powikłań przewlekłej niewydolności żylnej. Do jej powstania predysponowane są szczególnie: osoby po 50. roku życia, mężczyźni, osoby prowadzące siedzący tryb życia lub długo przebywające w pozycji stojącej, a także otyłe i mało aktywne fizycznie. Poza tym niewydolności żył sprzyja także: stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, przebyte ciąże, palenie papierosów, częste zaparcia, predyspozycje genetyczne.

Zastój krwi, niedotlenienie i uwalnianie czynników prozapalnych – te czynniki leżą u podstaw powstawania zmian skórnych na nogach, takich jak wyprysk żylakowy. Skóra ulega ścieńczeniu oraz zostaje upośledzona jej rola, czyli ochrona organizmu przed czynnikami zewnętrznymi – sprawia to, że staje się ona podatna nawet na niewielkie urazy.

Zobacz też: Wysypka na nogach – jakie są przyczyny krostek na nogach?

Wyprysk żylakowy (podudzi) – jakie są objawy?

Zmiany skórne na nogach lokalizują się w obrębie podudzi najczęściej na ich wewnętrznej powierzchni. Mogą obejmować jedną lub obie kończyny, część, a także prawie całą powierzchnię podudzi. Zmiany te są odgraniczone wyraźnie od zdrowej skóry. Wykwity skórne mają postać drobnogrudkowej wysypki na nogach. Zmianom tym towarzyszy świąd (swędzenie) podudzi.

Okresy zaostrzeń w przypadku wyprysków na nogach charakteryzują się: ostrym zapaleniem skóry, licznymi naciekami, obrzękiem kończyn dolnych. Może im wówczas towarzyszyć pieczenie i ból podudzi. U części pacjentów mogą pojawić się zmiany sączące podatne na nadkażenia bakteryjne.

Gdy zmiany utrzymują się przez długi czas, może dojść do uogólnienia objawów pod postacią zmian skórnych zlokalizowanych w innych okolicach ciała. Wyprysk na udach należy różnicować ze zmianami grzybiczymi z uwagi na dość podobne objawy. Badanie mikologiczne jest badaniem umożliwiającym wykrycie obecności grzyba.

Wyprysk podudzi – jak leczyć egzemę żylakową?

W przewlekłym leczeniu egzemy żylakowej zastosowanie znajdują natłuszczające maści. Preparatem zalecanym do miejscowego stosowania jest również pasta cynkowa zawierająca tlenek cynku. Wykazuje ona działanie wysuszające oraz przeciwbakteryjne.

Preparatu tego nie należy używać, gdy mamy do czynienia z sączącymi oraz otwartymi ranami. Miejscowo można stosować, jednak przez krótki czas, preparaty zawierające kortykosteroidy. Należy unikać długotrwałego ich stosowania, ponieważ sterydy mogą powodować ścieńczenie skóry.

Wyprysk żylny – diosmina?

W okresie zaostrzeń objawów wyprysku żylakowego podudzi, gdy mamy do czynienia z dużym odczynem zapalnym, stosuje się okłady zawierające taninę. Tanina jest związkiem, który wykazuje działanie ściągające i tworzy warstwę ochronną na powierzchni skóry, przez co wykazuje działanie przeciwzapalne. W momencie, gdy ostry okres choroby minie można zastosować kremy lub maści zawierające steroidy. W okresie podostrym można także zastosować leki przeciwhistaminowe.

W leczeniu ogólnym stosuje się leki flebotropowe, które działają ochronnie w stosunku do żył. Leki te zwiększają napięcie ścian naczyń krwionośnych i jednocześnie zmniejszają ich przepuszczalność. Dzięki tym właściwością zmniejszają zastój żylny. Wykazują one także działanie przeciwzapalne.

Podstawowym lekiem jest jednak w tym przypadku lek na żylaki kończyn dolnych – diosmina – należąca do związków chemicznych zwanych flawonoidami.