Triada Virchowa – czym jest i co oznacza?

Triada Virchowa a zakrzepica żylna

Zakrzepica żylna jest schorzeniem, w którym powstają zakrzepy w żyłach głębokich. Do ich powstawania predysponują czynniki wchodzące w skład tzw. triady Virchowa, czyli:

• wolniejszy przepływ krwi w naczyniach, np. w wyniku długotrwałego unieruchomienia kończyny (co często ma miejsce w przypadku złamań) lub na skutek ucisku na żyłę;
• przewaga prozakrzepowych czynników nad inhibitorami procesu krzepnięcia;
• uszkodzenie ściany naczyń, np. na skutek urazu, cewnikowania naczynia lub operacji.

Opisane czynniki prowadzą do rozwoju zakrzepicy żył głębokich, głównie kończyn dolnych, a rzadziej – górnych.

To też może Cię zainteresować: Guzek na szyi – co może oznaczać?

Zakrzepica – przyczyny

Na powstanie zakrzepicy żylnej wpływ mają liczne czynniki ryzyka, wśród których wymienić możemy:

• otyłość,
• starszy wiek,
• urazy oraz złamania kości, zwłaszcza długich kości kończyn dolnych,
• niedowłady kończyn prowadzące do długotrwałego unieruchomienia pacjenta,
• operacje,
• zakrzepicę żylną przebytą w przeszłości, a także występującą rodzinnie,
• chorobę nowotworową,
• niewydolność serca,
• niewydolność oddechową,
• sepsę,
• trombofilię, czyli zespół chorobowy, w którym mamy do czynienia z zaburzeniami krzepnięcia, prowadzącymi do nadmiernego tworzenia się zakrzepów (trombofilia może być wrodzona lub nabyta),
• żylaki kończyn dolnych,
• zapalne choroby jelit, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
• choroby wątroby, które prowadzą do zaburzeń w układzie krzepnięcia,
• zespół nerczycowy,
• ciążę oraz połóg,
• leczenie hormonalne.

Wśród przyczyn zakrzepicy wymienia się również ucisk na żyłę przez guza, malformacje naczyniowe lub krwiaki, a także długą podróż samolotem.

Zobacz również: Jakie są przyczyny zimnych potów?

Zakrzepica żył głębokich – objawy

Zakrzepica żylna przebiega często bezobjawowo lub objawy mogą być tylko nieznacznie nasilone. Pacjent często skarży się na ból w obrębie łydki w trakcie chodzenia, a także zgłasza się do lekarza z powodu obrzęku kończyny dolnej. U części pacjentów występuje ból w spoczynku. Może pojawić się ocieplenie kończyny, ból podczas jej ucisku. Zaobserwować możemy również poszerzenie żył powierzchownych, blade lub sine zabarwienie kończyny.

Lekarz podczas badania fizykalnego u niektórych pacjentów może wywołać tzw. objaw Homansa. Polega on na wystąpieniu bólu łydki podczas zgięcia grzbietowego stopy.

Zakrzepy, które powstają w żyłach głębokich kończyn, mogą ulec fragmentacji i przedostać się do krążenia płucnego. Skutkiem tego może być zatorowość płucna będąca wynikiem zwężenia lub zamknięcia tętnicy płucnej. Objawia się ona dusznością, bólem w klatce piersiowej, może wystąpić krwioplucie. W rzadszych przypadkach materiał zatorowy może dotrzeć do krążenia mózgowego, prowadząc do udaru niedokrwiennego mózgu.

Triada Virchova – objawy guza nerki

Rak nerki jest najczęstszym złośliwym nowotworem tego narządu. Określenie triada Virchowa odnosi się także do objawów triady charakterystycznych dla nowotworów nerki. Obejmują one:

• krwiomocz, najczęściej występujący okresowo,
• ból lokalizujący się w okolicy lędźwi,
• guz wyczuwalny przez powłoki brzuszne.

Innymi objawami raka nerki są: ubytek masy ciała, okresowa gorączka, uczucie osłabienia, powiększenie węzłów chłonnych, obrzęki nóg, nocne poty, wyniszczenie, podwyższone ciśnienie tętnicze.

Objawy raka nerki pojawiają się najczęściej, gdy rozwój tego nowotworu jest już zaawansowany. Sam nowotwór wykrywany jest zazwyczaj przypadkowo, gdy wykonujemy badania obrazowe jamy brzusznej z innego powodu.

Niepokojącym symptomem, który powinien wzbudzić nasz niepokój i wymaga pilnej diagnostyki jest krwiomocz. Jest to pierwszy objaw u wielu pacjentów.

Lekarz zleca badania laboratoryjne, w których można stwierdzić niedokrwistość, wzrost aktywności enzymów wątrobowych, wzrost poziomu wapnia we krwi, wzrost stężenia kreatyniny i mocznika, obecność krwinek czerwonych w moczu oraz badania obrazowe, w tym: USG, TK lub MR jamy brzusznej, arteriografię nerkową.

Rak nerki – przerzuty

Około 30% chorych, u których wykrywany jest rak nerki, ma stwierdzone przerzuty. Lekarz badając pacjenta, może stwierdzić powiększenie węzłów chłonnych, co świadczy niekiedy o obecności przerzutów w ich obrębie.

Przerzuty odległe stwierdzane są najczęściej w płucach. W dalszej kolejności rak ten daje przerzuty do kości, wątroby oraz ośrodkowego układu nerwowego. Ich obecność pogarsza rokowanie pacjenta.

Węzeł Virchowa a guz

Węzeł Virchowa jest węzłem chłonnym położonym w dole nadobojczykowym. Lokalizują się w nim przerzuty nowotworów: szyi i głowy, piersi, żołądka oraz innych nowotworów jamy brzusznej, miednicy. Powodem tworzenia się przerzutów w tym węźle chłonnym jest fakt, że jest on miejscem spływu chłonki z zajętych okolic.

W jego miejscu tworzy się wówczas guz, który jest twardy i nieprzesuwalny względem podłoża. Zmieniony w wyniku przerzutów z raka żołądka węzeł chłonny zwany jest objawem Troisiera. Może być on pierwszym objawem obecności nowotworu złośliwego żołądka. Z tego też powodu węzeł Virchowa nazywany jest węzłem wartowniczym.