Przyspieszone bicie serca – co oznacza i co robić, kiedy serce bije za szybko?

Co oznacza przyspieszone bicie serca?

U zdrowego człowieka akcja serca w spoczynku mieści się w granicach 60–100 uderzeń na minutę. Naturalnym rozrusznikiem serca, który steruje jego pracą, jest węzeł zatokowo-przedsionkowy, mieszczący się w prawym przedsionku serca.

W przypadku przyspieszonego bicia serca pochodzącego z tego węzła możemy mówić o tachykardii zatokowej. Może ona być adekwatna – a więc taka, która jest wynikiem fizjologicznej (tj. prawidłowej) reakcji organizmu na różne sytuacje, np. silne emocje, wysiłek fizyczny, stres lub choroby.

Zdarza się jednak, że uczucie kołatania serca wiąże się z patologicznymi procesami rozwijającymi się w organizmie.

Najczęstsze przyczyny arytmii serca, polegającej na przyspieszonej akcji serca to:

• gorączka,
• odwodnienie,
• niewydolność oddechowa;
• niedokrwistość,
• nadczynność tarczycy;
• niewydolność serca,
• zaburzenia rytmu serca;
• organiczne choroby serca;
• hipoglikemia,
• zaburzenia elektrolitowe;
• działanie alkoholu, kofeiny, nikotyny,
• zażywanie narkotyków.

Tachykardia jest tu wynikiem zmian przystosowawczych organizmu i sama w sobie nie stanowi choroby. Jest to mechanizm obronny organizmu na zaburzenia w funkcjonowaniu poszczególnych układów i narządów.

Sprawdź również: Lekarz od tarczycy – jak się nazywa i kiedy udać się do niego na wizytę?

Tachykardia zatokowa – przyczyna szybkiego bicia serca

U młodych kobiet często mamy do czynienia z tzw. tachykardią zatokową nieadekwatną, czyli trwałym przyspieszeniem rytmu zatokowego, występującym bez związku z daną sytuacją lub zupełnie nieproporcjonalnym do niej. Jest to łagodna arytmia komorowa, której przyczyny nie są do końca jasne.

Główną dolegliwość stanowi kołatanie serca, które może nasilać się podczas niewielkiego wysiłku lub w stresie. Nie udowodniono wpływu przewlekłej tachykardii zatokowej na pogorszenie pracy serca.

Główny objaw tachykardii zatokowej to zbyt szybkie bicie serca (rytm serca powyżej 100 uderzeń/minutę). Mogą mu towarzyszyć inne symptomy, jak:

• nietolerancja wysiłku, szybkie męczenie się,
• zawroty głowy,
• nadmierna potliwość,
• duszność lub ból w klatce piersiowej,
• osłabienie,
• uczucie niepokoju.

Czym jeszcze spowodowane jest przyspieszenie akcji serca?

Arytmia serca objawiająca się częstoskurczem może mieć związek z zaburzeniami lękowymi. Objawy somatyczne, często określane przez pacjentów jako nerwica serca lub nerwica żołądka, tak naprawdę wynikają właśnie z objawów lękowych.

Pacjenci chorują z powodu przewlekłego stresu, odczuwając różne objawy, m.in. szybsze bicie serca oraz kłucie w klatce piersiowej. Często odczuwane dolegliwości są nieproporcjonalne do stwierdzonej przez lekarza choroby i pojawiają się bez żadnej przyczyny organicznej.

Nie ma wątpliwości, że istnieje silna korelacja między sferą psychiczną a fizyczną, ale nie jest to do końca wyjaśnione. Bywa, że pacjent sam świadomie nie odczuwa lęku, a lęk pojawia się jedynie jako objaw z ciała. Jeżeli przyspieszone bicie serca rozwija się na tle problemów natury psychicznej, najbardziej pomocna może okazać się wizyta u psychiatry lub psychologa.

Co robić, kiedy serce bije za szybko?

Kiedy serce bije za szybko, w każdym przypadku należy skonsultować się ze specjalistą. Należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu, który poprzez przeprowadzenie wywiadu oraz zbadanie pacjenta może zadecydować o dalszym postępowaniu i konieczności wykonania dodatkowych badań.

Aby wykryć zaburzenia pracy serca, należy wykonać badanie EKG. Za jego pomocą można zobrazować pracę przedsionków oraz komór i wykryć ewentualne nieprawidłowości, jak np. migotanie przedsionków. Badanie jest krótkie, niebolesne i łatwo dostępne. W przypadku przyspieszonego bicia serca znanych jest wiele jego ewentualnych przyczyn, dlatego ważne jest, by w porę udać się do lekarza i podjąć dalszą diagnostykę.

Leczenie tachykardii zazwyczaj sprowadza się do ustalenia jej przyczyny, a następnie leczenia głównej choroby. U niektórych pacjentów lekarz może zadecydować o konieczności przyjmowania leków antyarytmicznych, np. popularnych betablokerów, czyli leków spowalniających czynność serca.

Rzadko wykonuje się ablację przezskórną, która polega na zniszczeniu, najczęściej energią termiczną, obszaru serca, będącego anatomicznym podłożem występowania zaburzenia.