Lifting twarzy

Jak i gdzie powstają zmarszczki?

Zmarszczki dzielimy na mimiczne (występują niezależnie od wieku i są związane z mimiką twarzy) i starcze. Wraz z wiekiem (już od mniej więcej 25 roku życia) słabną włókna kolagenu i elastyny (białek podporowych skóry) i skóra traci swoją elastyczność i sprężystość. Dodatkowo głębsze warstwy skóry tracą wodę. Mogą pojawić się wiotkie uwypuklenia skóry i tkanki tłuszczowej. Może to nadać twarzy smutny i zmęczony wyraz. To przyczynia się do powstawania zmarszczek. U niektórych zmarszczki pojawiają się wcześniej, u innych później. Dzieje się tak ze względu na osobnicze predyspozycje skóry do utraty sprężystości (tu wchodzą w grę geny) oraz różną ekspozycję na czynniki, również te zewnętrzne, mogące przyspieszać proces starzenia się skóry. Do czynników tych należą przede wszystkim promieniowanie UV, zanieczyszczenie powietrza, palenie papierosów, brak odpowiedniego nawilżenia skóry, brak dostatecznej ilości witamin i minerałów w diecie.

Kwalifikacja do liftingu twarzy

Do liftingu twarzy kwalifikowani są pacjenci z opadającymi policzkami, licznymi zmarszczkami i nadmiarem luźnej skóry, gdy owal twarzy jest zmieniony. Osoba taka często sprawia wrażenie smutnej i zmęczonej. Tak jak przy każdym zabiegu niezbędna jest wcześniejsza konsultacja ze specjalistą chirurgii plastycznej i odpowiednia kwalifikacja. Tylko doświadczony chirurg może po ocenie stanu skóry prawidłowo dobrać odpowiedni dla pacjenta rodzaj zabiegu.

Na czym polega lifting twarzy?

Najczęściej wykonuje się operację podciągnięcia policzków (z ang. face lifting). Polega ona zasadniczo na wycięciu nadmiaru skóry i wygładzeniu zmarszczek i fałdów. Ten zabieg wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym, czasem połączonym z dożylną sedacją pacjenta. Całą twarz znieczula się środkiem miejscowo znieczulającym. Cięcie wykonuje się w okolicy skroniowej – przed małżowiną uszną, dalej pod płatkiem ucha i za małżowiną uszną. Skórę preparuje się w warstwie podskórnej, na dużej powierzchni: na skroniach i policzkach aż do nosa, za małżowinami usznymi i na szyi. Pacjent po zabiegu jest opuchnięty i obolały. Jednak takie preparowanie pozwala na zabezpieczenie pacjenta przed uszkodzeniami splotów i małych nerwów oraz niedokrwieniem skóry. W ostatnich latach wykonuje się również operację naciągnięcia i zredukowania powierzchownego rozcięgna mięśniowego. Pozwala to na skuteczniejsze podniesienie policzków i zwiotczałej skóry szyi oraz na uzyskanie trwalszego efektu. W dalszym etapie operacji powięź i naciągnięta skóra jest przyszywana w okolicy cięcia: przed i za małżowiną uszną. Czas operacji wynosi 2-3 godziny.

Jeśli problemem są opadanie brwi oraz zmarszczki na czole w znieczuleniu ogólnym wykonuje się tzw. górny face lifting. Z niewielkich cięć wykonanych po bokach czoła i za linią włosów z tyłu odpreparowywuje się skórę czoła, okolicy oczu głęboko w warstwach pod- i nadokostnowej. Naciągniętą skórę czoła i skroni mocuje się do kości za pomocą niewielkich metalowych implantów.

Skóra okolicy oczu jest bardzo wrażliwa. Problemem są nie tylko zmarszczki i fałdy skóry ale również tzw. przepukliny tłuszczowe – tkanka tłuszczowa z wnętrza oczodołu przedostaje się pod skórę na zewnątrz. Plastykę skóry na powiekach wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, również usuwając jej nadmiar (czasem wraz z fragmentem mięśnia okrężnego oka) oraz przepukliny tłuszczowe i wzmacniając powiekę dolną, by nie dochodziło do nawrotów. Cięcie wykonuje się tak, by było jak najmniej widoczne: na powiece górnej wzdłuż bruzdy powiekowej, na powiece dolnej wzdłuż tzw. linii podrzęskowej. Można ten zabieg wykonać również podczas zabiegu face liftingu.

Czytaj również: Ból twarzy – przyczyny, objawy i leczenie bólu twarzy

W przypadku okrężnych, niezbyt głębokich zmarszczek wokół ust, ich redukcji dokonuje się złuszczając naskórek. Stosuje się dermabrazję mechaniczną (ścieranie naskórka i górnych warstw skóry tarczą diamentową), peeling chemiczny czy laseroterapię. Można również te okolice ostrzyknąć preparatami zawierającymi kolagen i jego pochodne lub kwas hialuronowy – naturalne składniki skóry.

Rekonwalescencja po liftingu twarzy

Zwykle następnego dnia po operacji pacjent może udać się do domu. Dolegliwości bólowe rzadko są nasilone. Twarz jest zasiniona i obrzęknięta. Wskazane są wizyty kontrolne i zmiany opatrunku a zwykle w drugim tygodniu po zabiegu zdejmowane są szwy. Opatrunek nosi się przez około tydzień. Obrzęk może utrzymywać się do miesiąca. Skóra jest napięta a czucie wokół cięcia może być przez pierwsze dni zaburzone. Po górnym liftingu obserwuje się przerzedzenie włosów w okolicy cięcia i czasem występujące bóle głowy. Po zabiegach plastyki skóry wokół oczu oprócz zasinienia i obrzęku, może wystąpić także podrażnienie spojówek, które zwykle mija do dwóch tygodni po zabiegu.

Choroby, takie jak cukrzyca czy miażdżyca mogą mieć wpływ na efekt końcowy i gojenie się po zabiegu.

Powikłania po liftingu twarzy

Wśród najczęstszych powikłań po liftingu twarzy wymienia się powstanie krwiaka, który czasem może wymagać rewizji rany i jego usunięcia. Krwiak może mieć wpływ na późniejszy efekt zabiegu. Do innych, rzadszych powikłań, należą:

• uszkodzenie skóry z jej martwicą w wyniku nadmiernego napięcia tkanek bądź uszkodzenia ich unaczynienia,
• przerzedzenie lub utrata włosów wokół blizn,
• blizny przerostowe,
• uszkodzenie nerwów (w tym poważne lecz na szczęście zwykle przejściowe, choć wymagające rehabilitacji, uszkodzenie gałązek ruchowych nerwu twarzowego i uszkodzenie czuciowego nerwu usznego wielkiego, powodujące utratę czucia w dolnej połowie małżowiny usznej).

Decydując się na lifting twarzy należy pamiętać, że tak jak przed każdą interwencją chirurgiczną, konieczna jest konsultacja ze specjalistą i świadoma decyzja pacjenta.

Czytaj również: Lifting pochwy – co to jest? Wskazania, przeciwwskazania, jak wygląda zabieg?