Zespół Kehrera (choroba wdowia) – przyczyny, objawy, leczenie

Co to jest choroba wdowia?

Zespół Kehrera (potocznie choroba wdowia) jest schorzeniem, które zwykle stanowi temat tabu. Dotyczy kobiet niezaspokojonych seksualnie, stąd kłopotliwe staje się mówienie o niej. Podstawą tej dysfunkcji jest odczuwanie pobudzenia seksualnego bez możliwości jego całkowitego zaspokojenia.

Potrzeby seksualne kobiet z zespołem Kehrera są prawidłowe, ale niemożność ich zaspokojenia wpływa bardzo negatywnie na psychikę. Problem dotyczy najczęściej młodych pań, które niedawno rozpoczęły współżycie, ale także kobiet samotnych, wdów i tych bez partnerów.

Z powodu niezadowolenia ze współżycia u kobiet zaczynają pojawiać się dokuczliwe schorzenia somatyczne w obrębie miednicy małej, które często nie zostają właściwie zdiagnozowane, powodując wieloletnie cierpienie.

Czytaj również: Pochwica – przyczyny, objawy, leczenie

Brak orgazmu i potrzeby seksualne a zespół Kehrera

Podłożem choroby jest niezaspokojenie potrzeb seksualnych. Bezpośrednią przyczyną takiego stanu jest np. niesprawność fizyczna partnera spowodowana urazem kręgosłupa, zaburzeniami erekcji, chorobami układu krążenia, gruczołu krokowego, zaburzeniami hormonalnymi czy cukrzycą.

Do innych przyczyn zespołu Kehrera u kobiet zalicza się:

• nieobecność partnera, np. praca mężczyzny w dużej odległości od domu, długie wyjazdy;
• małe potrzeby seksualne partnera – brak chęci do regularnego współżycia ze strony mężczyzny często przyczynia się do wystąpienia zespołu Kehrera;
• konflikty między partnerami przekładające się na brak współżycia.

Wśród innych przyczyn tej dysfunkcji seksualnej wymienić należy jeszcze niesatysfakcjonujące współżycie, przedwczesny wytrysk, brak orgazmów u kobiety.

Czytaj również: Brak orgazmu u kobiety – czy to problem zdrowotny?

Zespół Kehrera – jakie są objawy choroby wdowiej?

Symptomy w zespole Kehrera dzieli się na dwie grupy. Początkowo dochodzi do nadmiernego pobudzenia psychoruchowego, rozdrażnienia, złego samopoczucia. Kobiety czują się wówczas ospałe, ociężałe, bez energii, a cały obraz przypomina zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS).

Następnie pojawia się druga faza choroby, czyli rozwój dolegliwości somatycznych. Ten okres zespołu Kehrera nazywa się fazą pięciu objawów, a dotyczą one narządów miednicy mniejszej.

Objawy choroby wdowiej to:

• bóle podbrzusza oraz okolicy lędźwiowo-krzyżowej, objawy te są niecharakterystyczne – kojarzą się raczej ze zwyrodnieniem stawów kręgosłupa czy dolegliwościami przewodu pokarmowego;
• żylaki naczyń miednicy małej, tj. żylaki sromu (warg sromowych), ud i podudzi, często także żylaki w kanale odbytu;
• świąd i swędzenie pochwy oraz sromu, upławy o różnej konsystencji czy zabarwieniu;
• obrzęk i zgrubienie macicy, zaburzenia miesiączkowania, dodatkowo zanika wydzielina szyjkowa, czyli tzw. śluz szyjkowy, okolice miednicy małej stają się bardzo wrażliwe.

Inne objawy zespołu Kehrera to bolesność więzadeł krzyżowo-macicznych wraz z ich pogrubieniem i skurczami.

Czytaj również: Dyspareunia – ból w czasie stosunku – przyczyny, leczenie

Choroba wdowia – jak leczyć?

Leczenie zespołu Kehrera jest różne w zależności od przyczyny tej dysfunkcji seksualnej. Czasami wystarczy wyeliminowanie bezpośredniego powodu, np. powrót partnera po długiej rozłące, znalezienie nowego, zwiększenie ilości stosunków.

Zdarza się jednak, że przyczyna choroby wdowiej jest bardziej złożona. Wówczas niezbędne może okazać się spotkanie z seksuologiem. Istotą takiej wizyty jest przede wszystkim uświadomienie potrzeb seksualnych partnerom oraz tego, jak należy je wzajemnie zaspokajać.

Zobacz też: Orgazm pochwowy – jak przebiega, jak wywołać?

Bardzo skuteczne mogą okazać się także terapie indywidualne dla samotnych kobiet lub tych w związkach, które nie są dla nich satysfakcjonujące. Maja one zwykle barierę psychiczną przed wejściem w nowy związek i wymagają specjalnego podejścia.

Zdarza się, że rozwiązaniem problemu może okazać się autostymulacja (autoerotyzm). Wiele kobiet ma duże opory przed masturbacją, dlatego niezbędna może okazać się farmakoterapia. Ma ona na celu obniżenie libido. Leczenie zespołu Kehera jest trudne i wymaga cierpliwości od kobiety, a także jej partnera.

Czytaj również: Kobieta oziębła – czy takie zjawisko istnieje?