Szczepionki są preparatami biologicznymi, pochodzenia bakteryjnego lub wirusowego. Podanie określonej szczepionki ma na celu wytworzenie swoistych przeciwciał. Szczepienie ochronne polega na celowym zetknięciu organizmu z osłabioną lub zabitą bakterią chorobotwórczą bądź jadami bakterii chorobotwórczej.
Szczepionki podaje się najczęściej w formie zastrzyku, chociaż znane są także szczepionki aplikowane doustnie czy wziewnie. Niektóre szczepionki podaje się tylko raz, inne zaś kilkukrotnie (celem uzyskania odpowiednio wysokiego miana przeciwciał we krwi). W Polsce dokumentem regulującym kwestię szczepień jest Program Szczepień Ochronnych. Podobne kalendarze szczepień, często dość znacznie różniące się od siebie, mają także inne kraje.
Noworodek a także niemowlę do 6 miesiąca życia rzadko chorują na choroby zakaźne. Ma to związek ze zjawiskiem przekazywania przeciwciał odpornościowych dziecku podczas ciąży z krwią matki, a po urodzeniu z pokarmem matki. Jednak ta odporność mająca charakter odporności biernej jest krótkotrwała i zanika w pierwszych miesiącach życia. Odporność czynna powstaje po przechorowaniu choroby zakaźnej lub wykonaniu szczepień ochronnych i zazwyczaj jest odpornością trwałą.
U noworodka w pierwszych 24 godzinach życia wykonuje się 2 szczepienia ochronne:
Szczepionka przeciwgruźlicza BCG ma na celu uchronienie dziecka przed zachorowaniem na gruźlicę. W pewnych sytuacjach szczepienie noworodka jest odraczane:
Przeciwwskazania okresowe do szczepienia BCG:
Po ustąpieniu przeciwwskazań dzieci powinny być zaszczepione jak najszybciej. Szczepienie wykonuje się przez wstrzyknięcie śródskórne, w 1/3 zewnętrzną, górną część lewego ramienia.
Szczepionka przeznaczona do czynnego uodpornienia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B wywoływanemu przez wirus hepatitis B. Od 1994 roku rozpoczęto w Polsce masowe szczepienia wśród noworodków w pierwszych 13 województwach, na 49 wówczas istniejących, w których sytuacja epidemiologiczna była najgorsza. W dalszych 14 województwach szczepienia rozpoczęto w 1995 roku, a w pozostałych 22 województwach w 1996.
Należy zaszczepić noworodka niezależnie od masy ciała, jeżeli jego stan kliniczny jest wyrównany.
Przeciwwskazania do podania szczepionki przeciw WZW typu B:
Szczepienie wykonuje się domięśniowo w dawce 0,5 ml, w środkowo-zewnętrzną część uda. Kolejne dawki szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B podaje się po 6 tygodniu życia i po 6 miesiącach od pierwszej dawki.
W miejscu szczepienia po 2 – 3 dniach od jego wykonania może wytworzyć się kilkumilimetrowy naciek z pęcherzykiem surowiczo-ropnym, który po kliku dniach przysycha. Następnie po około 2 -3 tygodniach powstaje naciek o średnicy 2 – 5 mm. Zmiana często jest wygórowana, sączy z niej wydzielina. Zmiany nie wolno wyciskać, zdrapywać ani smarować. Miejsce należy utrzymywać w czystości ewentualnie zabezpieczyć jałowym gazikiem (bez użycia plastra). Czekać cierpliwe aż strup sam odpadnie. Po odpadnięciu strupa będzie widoczna mała blizna.
Copyright © 2012-2018 Wylecz.to All Rights Reserved. Wszystkie prawa zastrzeżone
Treści z serwisu wylecz.to mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem.
Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny.
Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym
Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.
