Częstoskurcz komorowy należy do tzw. komorowych zaburzeń rytmu serca. Na skutek nieprawidłowego przewodzenia impulsów elektrycznych dochodzi do tachykardii, czyli zbyt szybkiego bicia serca z uczuciem kołatania. Przyczyną jest najczęściej choroba niedokrwienna serca skutkująca zawałem. Groźnym powikłaniem tego typu arytmii jest migotanie komór. W leczeniu częstoskurczu komorowego wykorzystuje się leki antyarytmiczne, defibrylację, angioplastykę czy by passy.
Zaburzenia rymu serca, do których zalicza się częstoskurcz, można podzielić na nadkomorowe i komorowe. W celu łatwiejszego zrozumienia na czym polegają te dysfunkcje należy poznać sposób powstawania impulsu elektrycznego oraz jego przewodzenie. W prawidłowych warunkach, w węźle zatokowo-przedsionkowym (znajduje się on w okolicy wejścia żyły głównej górnej do prawego przedsionka) powstaje pierwszy impuls elektryczny, który nadaje rytm pracy dla serca. Impuls ten, biegnie następnie przez mięśnie przedsionków do węzła przedsionkowo-komorowego (jest on umiejscowiony w tylnej części przegrody międzyprzedsionkowej po stronie prawej), a później przez tzw. pęczek Hisa, który rozwidla się na odnogi prowadzące bodziec elektryczny do mięśni komór serca.
Komowrowe i nadkomorowe zaburzenia rytmu serca wyróżniamy w oparciu o miejsce, w którym dochodzi do powstawania nieprawidłowych impulsów. Jeżeli arytmia serca powstaje powyżej wspomnianego pęczka Hisa mamy do czynienia z zaburzeniami nadkomorowymi, jeżeli poniżej – powstają komorowe zaburzenia rytmu serca. Do tych ostatnich zaliczamy:
Do zaburzeń nadkomorowych zalicza się natomiast m.in. częstoskurcz nadkomorowy, migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków.
Częstoskurcz komorowy (ang. ventricular tachycardia – VT) jest określany jako szybkie bicie serca (serce bije z częstotliwością równą lub większą 100 uderzeniom na minutę; mówimy wówczas o tachykardii). Ponieważ nieprawidłowe bodźce elektryczne, które prowadzą do częstoskurczu powstają poniżej rozwidlenia pęczka Hisa, mówimy o komorowych zaburzeniach rytmu serca. W zależności od czasu trwania częstoskurczu serca możemy go podzielić w następujący sposób:
W częstoskurczu komorowym objawem jest przede wszystkim silne, szybkie bicie serca określane często przez pacjentów jako kołatanie serca. Może wystąpić duszność, uczucie osłąbienia i zmęczenia, mroczki przed oczami. Kiedy serce bije za szybko u pacjentów może dochodzić do omdleń.
Jedną z głównych przyczyn powstawania komorowych zaburzeń rytmu serca prowadzących do VT jest zawał mięśnia sercowego oraz stany związane z jego przewlekłym niedokrwieniem – na przykład w przebiegu choroby niedokrwiennej serca.
Do innych przyczyn częstoskurczu serca należą:
Przyczyną VT mogą być również blizny pozawałowe blokujące prawidłowy przepływ impulsu, a także uszkodzenia powstałe na skutek operacji kardiologicznych (np. w leczeniu zespołu Fallota).
Podstawowym badaniem wykorzystywanym w diagnostyce częstoskurczu komorowego jest EKG, czyli elektrokardiografia. W wynikach zapisu EKG przy częstoskurczu widoczne są m.in. przyspieszone bicie sreca (od 100 do nawet 250 uderzeń na minutę) oraz zniekształcone i szerokie zespoły QRS (fragmenty zapisu EKG obrazujące największe zespoły wychyleń).
Łagodne postacie częstoskurczu komorowego serca mogą być dobrze tolerowane przez pacjenta, natomiast ciężkie VT zwłaszcza związane z zawałem mięśnia sercowego i z niewydolnością lewej komory prowadzą do zaburzeń pracy serca. Dochodzi do zmniejszenia objętości krwi wyrzucanej przez serce, co w konsekwencji powoduje spadek ciśnienia krwi, zawroty głowy, powstanie objawów duszności, a także może doprowadzić do utraty przytomności.
W ciężkich przypadkach VT może dojść do tak dużego zaburzenia pracy serca, że krew nie jest w ogóle przez niewyrzucana – prowadzi to do powstania częstoskurczu komorowego bez tętna, co jest stanem wymagającym natychmiastowej defibrylacji i rozpoczęcia akcji ratowniczej pod postacią resuscytacji krążeniowo-oddechowej.
Rokowanie w częstoskurczu komorowym uzależnione jest od stopnia nasilenia arytmii serca, towarzuszących chorób i wieku pacjenta.
Groźnym powikłaniem częstoskurczu komorowego jest migotanie komór. Praca serca jest wówczas bardzo szybka (nawet do 600 uderzeń na minutę), nieregularna i nieefektywna. Konieczne jest podjęcie natychmiastowej interwencji lekarskiej, bowiem skutkiem migotania jest zatrzymanie krążenia i zgon. Najczęstszą przyczyną migotania komór jest przewlekła choroba niedokrwienna serca, skutkująca niejednokrotnie zawałem. Migotanie może być poprzedzone stanem o mniejszym nasileniu, jakim jest trzepotanie komór. Objawy to przede wszystkim kołatanie serca, zawroty głowy, nagłe omdlenie.
Leczenie VT możemy podzielić na leczenie farmakologiczne, kardiowersje farmakologiczną, kardiowersję elektryczną, leczenie przezskórne lub operacyjne oraz wszczepienie kardiowertera – defibrylatora.
Ponieważ zaburzenia komorowe są najczęściej spowodowane niewydolnością serca w przebiegu choroby niedokrwiennej serca, co jest związane z nieprawidłowym przepływem krwi przez tętnice wieńcowe, które doprowadzają krew do mięśnia sercowego, jednym ze sposobów leczenia jest poprawienie przepływu krwi przez te naczynia.
Leczenie operacyjne polega na wykonaniu tzw. zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego (ang. Coronary Artery Bypass Graft – CABG), potocznie nazywany „bypassami”. Wykonuje się połączenie między aortą wstępującą, a odcinkiem tętnicy wieńcowej za zwężeniem, dzięki czemu krew może być dostarczona do mięśnia sercowego.
nadciśnienie tętnicze niedoczynność tarczycy nadmiar wody w organizmie ból głowy ból w klatce piersiowej dieta wątrobowa migrena cholesterol cukrzyca ból nóg obrzęki choroby nerek Stres rak piersi zmiany skórne skurcze łydek zaburzenia rytmu serca otyłość niedobór magnezu Cera naczynkowa marskość wątroby nadczynność tarczycy zawał serca choroby serca żylaki kończyn dolnych hemoroidy żylaki nóg anemia niedokrwistość duszność
Copyright © 2012-2018 Wylecz.to All Rights Reserved. Wszystkie prawa zastrzeżone
Treści z serwisu wylecz.to mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem.
Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny.
Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym
Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.