Mielopatia szyjna – przyczyny, objawy i leczenie zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego

Co to jest mielopatia szyjna?

Mielopatia szyjna jest rodzajem zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego. Oznacza ucisk na rdzeń kręgowy, jego niedotlenienie oraz zwężenie o 30 proc. w odcinku szyjnym kręgosłupa. W wyniku ucisku rdzeń zostaje spłaszczony i wynikają z tego złożone zaburzenia neurologiczne. Zmiany patologiczne są postępujące i rozwijają się powoli. Ignorowanie symptomów bądź zastosowanie niewłaściwego leczenia może mieć bardzo poważne konsekwencje. Mielopatia w skrajnych przypadkach może prowadzić nawet do kalectwa.

To też może Cię zainteresować: Co może być przyczyną ucisku w głowie?

Jakie są przyczyny mielopatii szyjnej?

Przyczyną mielopatii jest ucisk na rdzeń i zwężenie kanału kręgowego, do którego doprowadzają:

• zwyrodnienie kręgosłupa i osteofity na powierzchniach kręgowych;
• przepuklina krążka międzykręgowego;
• zwapnienia tkanek;
• zmiany niedokrwienne wywołane przez ucisk na naczynia krwionośne;
• schorzenia ogólnoustrojowe (reumatodialne zapalenie stawów, osteoporoza);
• urazy kręgosłupa (wypadki komunikacyjne, upadki z wysokości);
• podwichnięcia kręgów szyjnych;
• guz nowotworowy (np. oponiak).

To też może Cię zainteresować: Guzek na szyi – co może oznaczać?

Jak objawia się mielopatia szyjna?

Objawy mielopatii są bardzo zróżnicowane, często niecharakterystyczne. W związku z tym chorzy często bagatelizują stopniowo nasilające się problemy. Jak rozpoznać mielopatię szyją? Na schorzenie mogą wskazywać takie objawy jak:

• bóle głowy i ból szyi; dolegliwości często promieniują do barków oraz ramion;
• mrowienie i drętwienie rąk oraz zaburzenia w nich czucia;
• osłabienie mięśni szyjnych oraz kończyn górnych, sztywność karku;
• niedowład lub porażenie mięśni wiotkie bądź spastyczne, problemy z utrzymaniem przedmiotów w dłoniach, upośledzenie czucia głębokiego i wibracji;
• ogólne osłabienie, zawroty głowy, omdlenia, depresja;
• problemy z nietrzymaniem moczu oraz stolca;
• impotencja;
• powolny i niezgrabny chód, zdarza się potykanie, spastyczny chód w późniejszym etapie choroby.

Przeczytaj również: Tomografia czy rezonans – które badanie wybrać?

Jak rozpoznać zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego?

Lekarz powinien wykonać podstawowe badanie przedmiotowe, uwzględniając napięcie i siłę mięśni odcinka szyjnego kręgosłupa oraz we wszystkich kończynach górnych oraz dolnych. Należy sprawdzić również ruchomość kręgosłupa. Warto wypytać pacjenta o natężenie i umiejscowienie bólu, jakość wzroku, bóle głowy oraz inne niepokojące objawy neurologiczne.

Potwierdzeniem diagnozy są badania dodatkowe, takie jak: tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny kręgosłupa szyjnego, które uwidocznią zmiany w rdzeniu kręgowym. Badania dowodzą, że w skrajnych przypadkach tomograf może pokazać demielinizację uciśniętych fragmentów rdzenia lub nerwów, dlatego mielopatię należy różnicować ze stwardnieniem rozsianym. Inne jednostki chorobowe, które należy wziąć pod uwagę to: guzy w rdzeniu, jamistość rdzenia, niedobory witaminy B12 lub malformacje naczyniowe.

Leczenie mielopatii szyjnej

Leczenie schorzenia jest absolutnie konieczne, żeby zmniejszyć ryzyko niepełnosprawności chorego. Jedyną metodą leczenia mielopatii jest operacja kręgosłupa. Polega ona na usunięciu zniszczonego fragmentu kręgosłupa i zastąpieniu go implantem. Po zabiegu konieczna jest rehabilitacja, aby zregenerować operowane tkanki miękkie oraz w pełni przywrócić utracone funkcje pacjentowi. Rehabilitacja obejmuje noszenie kołnierza ortopedycznego na szyję przez co najmniej 2 miesiące po zabiegu (nie zawsze) i spanie na specjalnej, ortopedycznej poduszce (nie zaleca się spać na brzuchu).

Zaleca się modyfikację zachowań w życiu codziennym. Ważne jest unikanie dźwigania ciężkich przedmiotów lub zakupów (należy ciężar rozkładać równomiernie na obie ręce), ograniczenie czynności wymagających długiego wyciągania rąk do góry (mycie okien, wieszanie i zdejmowanie firanek), zrezygnowanie ze sportów wymagających dobrej amortyzacji (bieganie, rower, jazda konna). Należy dbać o kręgosłup, unikając wykonywania ekstremalnych ruchów szyją, gwałtownych skrętów, silnego zginania głowy w przód i do tyłu. Ponadto zaleca się farmakoterapię – leki przeciwbólowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Co jeszcze pomaga na ból kręgosłupa szyjnego?

W przypadku dolegliwości związanych z mielopatią szyjną warto także zastosować:

• terapię ułożeniową – należy jak najczęściej przyjmować niebolesne i odciążeniowe pozycję dla kręgosłupa; najlepiej położyć się na plecach na twardym podłożu z rękoma wyprostowanymi wzdłuż tułowia;
• fizykoterapię – stosowanie zabiegów przeciwbólowych (krioterapia), regenerujących (magnetoterapia, laseroterapia), oraz poprawiających ukrwienie i odżywianie tkanek miękkich (lampa solux, prądy impulsowe małej częstotliwości);
• ćwiczenia lecznicze – mają na celu wzmocnienie osłabionych mięśni i innych tkanek miękkich przykręgosłupowych;
• kinesiotaping – odpowiednia aplikacja zapewni lepszą stabilizację odcinka szyjnego, usprawni procesy gojenia oraz zmniejszy ryzyko kontuzji podczas podejmowanej pierwszych aktywności fizycznych;
• neuromobilizacje – napinanie i rozciąganie tkanek nerwowych poprawia ich elastyczność, usprawnienia mechanizmy naprawcze i regeneracyjne oraz zmniejsza występowanie zaburzeń neurologicznych.