Kolano kinomana – zapalenie stawu rzepkowo-udowego

Co to jest kolano kinomana?

Kolano kinomana jest zespołem przeciążenia występującym w przednim przedziale stawu kolanowego. Dolegliwości bólowe są odpowiedzią na dysfunkcję i powstanie stanu zapalnego struktur kolana między wewnętrzną częścią rzepki a przyległą jej przednią powierzchnią kości udowej budujących staw rzepkowo-udowy. W tym właśnie miejscu dochodzi do największych przeciążeń, którym poddawany jest staw kolanowy w wielu aktywnościach ruchowych, jak chociażby popularną grę w squash`a u mężczyzn lub wszelkie formy aerobiku u kobiet.

Obecnie występująca duża moda na wszelkie rodzaje aktywizowania społeczeństwa przy jego coraz mniejszej aktywności codziennej (niewielka ilość ruchu, przemieszczanie się samochodem) staje się przyczyną przeciążania niewytrenowanych do przyjmowania dużych obciążeń stawów kolanowych.

To też może Cię zainteresować: Trzaskające kolano – przyczyny, objawy, leczenie

Przyczyny zapalenia stawu rzepkowo-udowego

Do najczęstszych przyczyn kolana kinomana należą niewątpliwie anatomicznie nieprawidłowości w budowie stawu kolanowego, które predysponują do nadmiernego zużywania krawędzi bocznej rzepki i powstawania w tym miejscu szybszych zmian degeneracyjnych, niż części przyśrodkowej rzepki. Objawem tego jest trzeszczenie w kolanie i strzelające kolano.

Przyczyną choroby jest także dysbalans napięcia poszczególnych części mięśnia czworogłowego uda, nadmierne osłabienie siły głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego, nadmierne napięcie części bocznej mięśnia czworogłowego uda. Kolejną jest boczne przyparcie rzepki, które jest konsekwencją dwóch powyższych objawów w połączeniu z dodatkowymi przykurczami więzadłowymi kierującymi ustawienie rzepki do boku

To też może Cię zainteresować: Trzaskające kolano – przyczyny, objawy, leczenie

Ważną przyczyną zapalenia stawu rzepkowo-udowego jest nadmierne przyjmowanie pozycji siedzącej ze zgiętymi stawami kolanowymi (kierowcy zawodowi, siedzący tryb życia, długotrwałe siedzenie w kinie z brakiem możliwości wyprostu w stawie kolanowym),

Długotrwałe i ciągłe chodzenie na wysokich obcasach, kiedy to nie dochodzi do pełnego wyprostu w stawach kolanowych i przeciążenia stawu rzepkowo-udowego (nadmierne dociskanie rzepki do kości udowej prowadzi do zaburzeń odżywienia stawu do predysponuje do powstawania uszkodzeń) także może przyczynić się do rozwoju kolana kinomana.

Jako przyczynę zapalenia stawu wymienia się także wszelkie inne formy aktywności przeciążające staw rzepkowo-udowy i staw kolanowy (duża liczba wykonywanych przysiadów, przeciążenia na siłowni. Ból w kolanie pojawia się na skutek zbyt dużego obciążenia osiowe przenoszone przez staw w trakcie wyciskania ciężarów nogami, squash, aerobik itp.).

Przeczytaj: Strzelające stawy – czy wymagają leczenia?

Ból kolana, trzaski w kolanie i inne objawy kolana kinomana

Zespół rzepkowo-udowy jest chorobą dotykającym najczęściej ludzi prowadzących statyczny i siedzący tryb życia. Bagatelizowanie objawów, przeciążanie stawów kolanowych podczas długotrwałego przyjmowania pozycji siedzącej z ugiętymi kolanami oraz zaniechanie leczenia prowadzić może z czasem do powstania poważnych konsekwencji bólowych oraz przedwczesnych zwyrodnień kolan. Do charakterystycznych objawów należą:

• odgłosy trzeszczenia, przeskakiwania, chrobotania w kolanie w trakcie jego ruchu (trzaski w kolanie pojawiają się szczególnie w trakcie wykonywania przysiadów);
• ból kolana w pozycji zgięcia stawu (długotrwałe siedzenie);
• Ból kolan podczas wchodzenia po schodach (duże obciążenia przenoszone przez staw) zlokalizowany z przodu bądź z boku kolana.

Jakie jest leczenie zespołu rzepkowo-udowego?

W leczeniu zapalenia stawu rzepkowo-udowego wyróżniamy leczenie zachowawcze i leczenie operacyjne. Pierwszym elementem leczenia zachowawczego stawu rzepkowo-udowego będzie zawsze zwalczanie stanu zapalnego w stawie, co pomoże pozbyć się bólu w kolanie. W tym miejscu niezwykle istotne staje się stosowanie krioterapii miejscowej na zmienione chorobowo tkanki. Na dalszym etapie leczenia zachowawczego należy zwrócić uwagę także na:

• wzmacnianie osłabionych mięśni, w szczególności głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego uda z zastosowaniem odpowiednich technik metod neurofizjologicznych (np. metoda PNF),
• rozciąganie przykurczonych struktur mięśniowo-więzadłowych,
• terapia punktów spustowych (bolesnych),
• kinesiotaping z zastosowaniem odpowiedniej aplikacji odciążającej przeciążenie przedziału bocznego kolana.

Można zastosować zabiegi z zakresu fizykoterapii, zmniejszające stan zapalny i regenerujący tkanki przeciążone:

• prądy przeciwbólowe i przeciwzapalne (TENS, Trabert, Diadynamik),
• magnetoterapię z zastosowaniem odpowiedniej cewki dla stawu kolanowego,
• laseroterapię miejscową punktów bolesnych,
• falę uderzeniową,
• głęboką stymulację elektromagnetyczną.

W przypadku dużych dolegliwości bólowych należy skonsultować się z lekarzem ortopedą, bądź specjalistą rehabilitacji medycznej w celu wdrożenia do leczenia NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych), bądź ostrzyknięcia bolesnych miejsc iniekcjami z kortykosteroidów. Należy pamiętać, iż ignorowanie trzeszczeń w obrębie kolana którym nie towarzyszy ból często prowadzi do dość szybkiego postępu choroby.

Leczenie operacyjne

Leczenie operacyjne należy rozważyć wówczas, kiedy wszystkie aspekty leczenia zachowawczego zostaną wyczerpane i nie nastąpi oczekiwana poprawa stanu stawu. Najczęściej wówczas wykonywana jest artroskopia kolana, której celem jest usunięcie patologicznie rozrośniętych tkanek, wygładzenie powierzchni stawowych, które uległy uszkodzeniu w trakcie trwania choroby oraz plastyka elementów więzadłowych, które kierują rzepkę do boku powodując jej boczne ustawienie (przyparcie).

Należy jednak pamiętać, iż nawet najlepiej przeprowadzony zabieg nie stanowi zakończenia leczenia. Kolejnym etapem jest zawsze profesjonalnie przeprowadzona rehabilitacja, której długość może być różna w zależności od stanu stawu sprzed zabiegu, stopnia zaawansowania choroby oraz kondycji narządu ruchu pacjenta sprzed zabiegu.

Jak zapobiegać zapaleniu stawu rzepkowo-udowego?

Wiadomo nie od dziś, iż zawsze lepiej zapobiegać powstawaniu dysfunkcji, niż je leczyć. Przede wszystkim należy unikać sytuacji przeciążeniowych, nadmiernie obciążających staw w aktywnościach (długotrwałe chodzenie po schodach z dużymi ciężarami, przeciążenia na siłowni, pływanie z odwodzeniem nóg – żabką itp.) oraz dbanie o odpowiednią regenerację
i odpoczynek stawów kolanowych po nadmiernym ich obciążeniu.