Pompa insulinowa – jak działa, dla kogo, cena, refundacja

Pompa insulinowa – co to jest i dla kogo?

Celem leczenia cukrzycy jest normalizacja metabolizmu glukozy. Pacjenci ze zdiagnozowana cukrzycą typu 1 mają 3- do 5-krotnie zwiększone ryzyko długotrwałych powikłań mikro- i makronaczyniowych, chorób współistniejących i przedwczesnej śmierci. Można to zminimalizować poprzez odpowiednią kontrolę choroby. Pompa insulinowa została stworzona dla diabetyków, którzy ze względu na różnego rodzaju lęki (strach przed wykonywaniem nakłuć, przed robieniem sobie zastrzyków) nie potrafią poradzić sobie z samokontrolą i prawidłowym dawkowaniem leku. Pozostałe wskazania do korzystania z niej to:

• zalecenie wykonywania ciągłego wlewu insuliny jako możliwego leczenie dla dzieci i dorosłych;
• sytuacja, gdy próby osiągnięcia docelowego poziom hemoglobiny HbA1c przy pomocy zastrzyków powodują tzw. „wyłączenie się” hipoglikemii;
• poziom HbA1c, który pozostał wysoki (8,5 proc. lub więcej), mimo że chory i/lub jego opiekun starają się radzić sobie z cukrzycą;
• występowanie nieregularnych skoków glukozy, w tym epizodów cukrzycowej kwasicy ketonowej;
• występowanie „efektu brzasku”, czyli bardzo wysokiego poziomu cukru o poranku;
• aktywny tryb życia, uprawianie sportu.

Pompa insulinowa może być również stosowana w okresie ciąży, ale u osób z cukrzycą typu 2 nie jest rekomendowana. Trudności z obsługą tego urządzenia mogą mieć osoby z zaburzeniami pamięci, widzenia, niesprawne manualnie.

Jak działa pen do insuliny?

Jak działa pompa insulinowa?

Obecne modele pomp insulinowych są wielkości małych telefonów komórkowych, są zasilane bateriami AA lub AAA. Pojawiły się także modele ładowane przez micro-USB. Wewnątrz znajduje się fiolka z insuliną. W tego typu urządzeniach wykorzystuje się tylko insuliny szybko działające (aspart, lispro lub glulizyna).

Najnowsze pompy insulinowe mają miejsce na duży wkład lub zbiornik w kształcie strzykawki do przechowywania insuliny na kilka dni. Nabój z lekiem jest przymocowany do rurki, którą następnie przyłącza się do małego (6–17 mm) teflonowego lub stalowego cewnika igłowego (cała jednostka nazywa się zestawem infuzyjnym). Cewnik wprowadza się do tkanki podskórnej (pośladki, brzuch, górna część nogi, biodra) i zabezpiecza za pomocą plastra samoprzylepnego, który jest częścią zestawu. Pompa cukrzycowa ma zamontowany wskaźnik, który pomaga kontrolować jej pracę, pokazuje stopień naładowania baterii.

Należy pamiętać, że osobista pompa insulinowa nie zwalnia z obowiązku mierzenia poziomu cukru we krwi. Jedynie najnowsze pompy insulinowe są dostępne z funkcją monitorowania stężenia glukozy. Większość z tych urządzeń nie jest w pełni automatyczna.

Wszystkie pompy dostarczają insulinę na 2 sposoby: podawanie podstawowe i w bolusie. Pierwszy sposób uwalniania insuliny do krwiobiegu dostarcza jedynie dawkę hormonu niezbędną do utrzymania glikemii na podstawowym poziomie. Insulina w bolusie (około 60 proc. dziennych potrzeb) musi być zaprogramowana przez użytkownika.

Istnieje wiele rodzajów pomp insulinowych dostępnych od różnych producentów. Obecnie dostępny jest również alternatywny model, zwany pompą „łatkową” lub wszczepialną. Insulina i mechanika do jej dostarczania są zamknięte w małym, jednorazowym pojemniku, który jest bezpośrednio przymocowany do skóry – insulina jest dozowana za pomocą połączenia bezprzewodowego – bez drenu – z urządzeniem ręcznym, którym steruje pacjent.

Jak używać glukometru?

Pompa insulinowa – wady i zalety

Do niewątpliwych zalet stosowania pomp insulinowych należy zaliczyć:

• zwiększenie komfortu życia poprzez stały dopływ leku,
• przewidywalne i precyzyjne podawanie insuliny,
• precyzyjne dostarczanie 1/10 jednostki insuliny,
• ścisła kontrola poziomu glukozy we krwi przy jednoczesnym zmniejszonym ryzyku hipoglikemii,
• zapobieganie dużym wahaniom poziomu glukozy,
• dyskretny charakter urządzenia.

Ciągły podskórny wlew insuliny wiąże się ze znacznie niższym ryzykiem rozwoju chorób sercowo-naczyniowych i niższym wskaźnikiem śmiertelności. Głównymi wadami tego sposobu podawania insuliny jest ryzyko infekcji skóry w miejscu umieszczenia cewnika. Dlatego wkłucia należy wymieniać co 3 dni. Uszkodzona pompa insulinowa lub jej nieprawidłowe działanie może spowodować powstanie cukrzycowej kwasicy ketonowej. Dlatego szybka wymiana urządzenia to jedna z wielu rzeczy, jaką należy brać pod uwagę, decydując się na jego zakup.

Sam koszt pompy insulinowej nie jest najniższy. Cena pompy z ciągłym monitoringiem glikemii wynosi około 12–15 tys. zł. Do tego należy doliczyć koszty związane z zakupem zestawów infuzyjnych i insulin. Refundacja na to urządzenie przysługuje jedynie osobom z cukrzycą typu 1, które nie przekroczyły 26. roku życia. Ponadto pacjent nie ma wpływu na to, jakie pompy insulinowe refunduje NFZ.

Czytaj również: Choroba Pompego – co to jest? Przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie