Czy można samodzielnie rozpoznać rodzaj infekcji intymnej?

Infekcje intymne – informacje podstawowe

Infekcje intymne to grupa chorób związanych z toczącym się zakażeniem w obrębie sromu i pochwy. Z ich wystąpieniem wiążą się:

• nieprzyjemne dolegliwości (świąd, pieczenie, upławy),
• pogorszenie jakości życia (bolesne oddawanie moczu, bolesne stosunki seksualne),
• pojawienie się komplikacji w przypadku niepodjęcia leczenia.

Infekcje intymne mogą mieć swoje źródło w praktycznie każdym rodzaju drobnoustrojów – bakteriach, grzybach i pierwotniakach (czasami występuje infekcja kilkoma czynnikami naraz).

Infekcje intymne bardzo często mają charakter nawracający. Towarzyszące im objawy można łagodzić za pomocą ogólnodostępnych preparatów do higieny intymnej, jednak wdrożenie leczenia przyczynowego zawsze wymaga konsultacji lekarskiej oraz przeprowadzenia dokładnej diagnostyki.

Przeczytaj też: Nieprzyjemny zapach moczu – przyczyny

Objawy infekcji intymnych

Do wspólnych objawów infekcji intymnych należą:

• świąd,
• pieczenie,
• podrażnienie,
• upławy,
• częstomocz,
• bolesność podczas stosunku seksualnego,
• nieprzyjemny zapach okolic narządów płciowych.

W przypadku infekcji bakteryjnych najczęstszymi objawami są upławy o bardzo charakterystycznym rybim zapachu oraz biało-szarawym zabarwieniu. Może towarzyszyć im uczucie świądu. Czasami waginozie bakteryjnej nie towarzyszą żadne objawy.

To też może Cię zainteresować: Zielony mocz – przyczyny

Podobny (jednak nie identyczny) zestaw objawów występuje przy grzybicy pochwy, jednakże chorobie znacznie częściej towarzyszy pieczenie oraz świąd okolic krocza. Upławy w kandydozie pochwy przybierają białawo-żółtawy kolor i mają zbitą konsystencję (przypominającą biały ser).

Infekcje pierwotniakowe (takie jak rzęsistkowica lub chlamydioza) mogą prezentować bardzo szerokie spektrum objawów, od pozornie błahych do bardzo poważnych. U chorej może pojawić się bolesny częstomocz, krwawienie z pochwy (także po stosunku – zazwyczaj bolesnym), zapalenie gruczołu Bartholina, a ponadto cuchnące, żółtawo-zielone, pieniste upławy.

Sprawdź też: Co oznacza nieprzyjemny zapach z pochwy?

Diagnostyka infekcji intymnych

Występowanie objawów infekcji intymnych jest zawsze niepokojące dla kobiety z uwagi na ich nieprzyjemny charakter, jednakże część pacjentek boi udać się do lekarza w celu przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki.

Z powodu bardzo podobnego obrazu klinicznego, pacjentka nie jest jednak w stanie samodzielnie poprawnie zidentyfikować rodzaju infekcji intymnej. Wymagane jest udanie się do lekarza oraz przeprowadzenie szczegółowej diagnostyki.

Podobne objawy mogą także towarzyszyć niektórym chorobom nowotworowym (w tym rakowi szyjki macicy) – lekceważenie pierwszych sygnałów choroby może więc mieć bardzo poważne konsekwencje. Z racji swojej zakaźności infekcja może zostać przeniesiona także na partnera seksualnego.

Rozpoznanie rodzaju infekcji intymnej wymaga wykonania szczegółowego badania fizykalnego dotkniętej chorobą okolicy, czasami też pobrania wydzieliny z pochwy lub próbki krwi do badań. Dopiero pełna analiza pozwala z dużym prawdopodobieństwem zidentyfikować sprawcę zakażenia, a od tego uzależniony jest dobór leków.

Bezwzględnie do lekarza powinny udać się kobiety będące lub podejrzewające u siebie ciąże – toczące się w rejonie krocza infekcje znacznie zwiększają ryzyko pojawienia się zmian u płodu, często nieodwracalnych.

Leczenie infekcji intymnych

Miejscowo możliwe jest stosowanie preparatów łagodzących przykre dolegliwości towarzyszące infekcjom okolicy krocza (głównie świąd i pieczenia). Płyny do pielęgnacji okolic intymnych mogą zawierać środki łagodzące i pomagające zregenerować uszkodzoną śluzówkę.

Do dyspozycji mamy także dostępne w aptece preparaty w formie tabletek dopochwowych, których działanie polega na hamowaniu rozwoju niebezpiecznych mikroorganizmów, a także odbudowaniu bakteryjnej flory pochwy i przywróceniu jej fizjologicznego pH.

Leczenie przyczynowe powinno być prowadzone przez lekarza-ginekologa, dermatologa-wenerologa lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Zależne jest od właściwej identyfikacji przyczyny infekcji intymnej – na tej podstawie lekarz dobiera odpowiednie leki (najczęściej antybiotyki, leki przeciwgrzybicze lub przeciwpierwotniakowe) w formie tabletek doustnych, tabletek dopochwowych, kremów, past, żelów, pręcików, kapsułek lub globulek.

Jak zapobiegać infekcjom intymnym?

Zaleca się noszenie przewiewnej, bawełnianej bielizny oraz unikanie takiej, w której składzie są głównie włókna sztuczne. Ważna jest odpowiednia dieta – uboga w cukry proste oraz inne łatwo przyswajalne węglowodany i drożdże.

Dobre efekty przynosi stosowanie preparatów do higieny intymnej zawierających kwas mlekowy, przez co obniża się pH w pochwie, umożliwiając rozwój i utrzymanie dobroczynnej flory bakteryjnej. Na rynku dostępne są mydła, żele, płyny, a także globulki i tabletki dopochwowe.

Kobiety z nawracającymi infekcjami intymnymi powinny zrezygnować z tamponów na rzecz podpasek. Podpaski należy często wymieniać, by zminimalizować ryzyko rozwoju bakterii na ich podłożu. Ważna jest także profilaktyka podczas stosunków seksualnych – współżycie z jednym partnerem lub stosowanie prezerwatyw zmniejsza ryzyko infekcji intymnej z grupy chorób przenoszonych drogą płciową (chlamydioza, rzęsistkowica, kandydoza itp.). Po odbytym stosunku warto podmyć okolice intymne oraz oddać mocz.

Nie zaleca się wykonywania irygacji pochwy, ponieważ zabieg ten niszczy naturalną florę bakteryjną. Niewskazane są także długie kąpiele w wannie – znacznie lepszym wyborem jest prysznic. Siedliskami infekcji są wspólne szatnie, baseny, spa i sauny – należy korzystać z nich zachowując ostrożność i zasady higieny (np. siadać wyłącznie na ręczniku, korzystając z sauny jeden ręcznik przeznaczyć na siadanie, drugi na wycieranie, zawsze wycierać się do sucha).

Infekcje intymne – możliwe powikłania

Rokowanie w infekcjach intymnych zwykle jest bardzo dobre – ważne jest podjęcie leczenia pod kontrolą ginekologa. Uporczywie nawracające infekcje intymne wymagają poszerzenia diagnostyki. Niepodjęcie leczenia w niektórych przypadkach może doprowadzić do bardzo poważnych komplikacji, w tym:

• nadżerek macicy,
• zapalenia narządów miednicy mniejszej,
• zapalenia gruczołów Bartholina,
• zapalenia jajowodów,
• niepłodności,
• powikłań w trakcie ciąży.