Głodzenie się – jakie mogą być skutki i konsekwencje stosowania głodówek?

Jakie są skutki głodzenia się?

Dążąc do zredukowania masy ciała wiele osób, zwłaszcza kobiet, stosuje głodówki, licząc na szybkie efekty. Pomimo że utrata wagi jest spektakularna, to głodówka stanowi zdecydowanie zły pomysł na osiągnięcie wymarzonej sylwetki. Głodzenie się może mieć fatalne konsekwencje dla organizmu człowieka, a ponadto daje krótkotrwały spadek masy ciała. Trzeba wiedzieć, że głodówka zazwyczaj zmniejsza wagę głównie poprzez utratę wody, w niewielkim stopniu naruszając zapasy tłuszczu. Wskutek głodzenia się w organizmie dochodzi do:

• szybkiego zużycia zapasu węglowodanów;
• utraty elektrolitów – potasu, magnezu, wapnia, sodu;
• zwiększenia katabolizmu tzn. rozpadu białek do aminokwasów, które służą do syntezy glukozy niezbędnej do prawidłowej pracy mózgu (źródłem białek może być każda tkanka, np.: mięśniowa, łączna, krew);
• spowolnienia przemiany materii – organizm zmniejsza zapotrzebowanie na tłuszcz w celu ochrony tkanki tłuszczowej.

Powrót do poprzedniej diety (nawyków żywieniowych) po zakończeniu głodówki, przy zmniejszonych wskutek głodzenia się potrzebach organizmu, powoduje powrót do wyjściowej masy ciała, a w wielu przypadkach – nawet dużo większej. Ten tzw. efekt jojo bardzo często jest również skutkiem nadmiernego spożywania pokarmów po zakończonej głodówce.

Sprawdź również: Lekarz od tarczycy – jak się nazywa i kiedy udać się do niego na wizytę?

Do czego prowadzi głodzenie się? Jakie są konsekwencje głodówki?

Należy podkreślić, że głodówka jest szczególnie niebezpieczną dla zdrowia metodą odchudzania. Prowadzi do zaburzeń funkcjonowania narządów, takich jak: serce, wątroba, nerki, jelita, oraz układów – nerwowego czy hormonalnego.

• Stosowanie głodówki przyczynia się do występowania niedoborów witamin i składników mineralnych.
• Może być przyczyną anemii wskutek niedoboru żelaza lub witaminy B₁₂ .
• Zwiększa ryzyko rozwoju osteoporozy (niedoboru wapnia, nieprawidłowej przemiany witaminy D).
• Prowadzi do atrofii (poprzez rozpad białek), czyli zaniku mięśni szkieletowych.
• Skutkuje również obniżeniem odporności organizmu.
• Osoby stosujące głodówkę skarżą się na ogólne osłabienie związane z szybkim zużywaniem węglowodanów, ponadto mają problemy ze: skórą, kruchymi i łamliwymi paznokciami oraz złą kondycją włosów.
• Podczas stosowania głodówki szczególnie groźne dla zdrowia są zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Bardzo niebezpieczny jest niedobór: sodu, potasu, a także magnezu, którego deficyt powoduje poważne powikłanie, tj. zaburzenia rytmu serca mogące prowadzić nawet do zgonu.

Czytaj również: Dieta na przytycie – co jeść, żeby przytyć?

Konsekwencje głodzenia się – anoreksja

Częste głodówki mogą być jednym z objawów anoreksji, czyli jadłowstrętu psychicznego. W chorobie tej pacjent nieustannie ogranicza ilość i częstość przyjmowanych posiłków, ograniczając do minimum przyjmowane kalorie. Trzeba mieć jednak świadomość, że choroba ta: należy do grupy zaburzeń psychicznych, charakteryzuje się całą gamą objawów i wymaga specjalistycznego leczenia.

U pacjentek, bo schorzenie to dotyczy najczęściej młodych dziewcząt, poza głodzeniem się występuje zaburzony obraz ciała i duży lęk przed przytyciem. Nie zauważają one znacznego ubytku masy ciała, ciągle uważając, że są „za grube”. Ponadto: wykonują forsowne ćwiczenia fizyczne, stosują środki przeczyszczające lub moczopędne, a w niektórych przypadkach – prowokują wymioty. Anoreksji towarzyszą liczne zaburzenia hormonalne – kobiety przestają miesiączkować, u mężczyzn zaś obniża się libido.Co więcej występują: zaburzenia funkcji tarczycy, nieprawidłowe poziomy hormonu wzrostu i insuliny.

Choroba powoduje wyniszczenie organizmu skutkujące nieprawidłowym funkcjonowaniem wielu układu i narządów. Schorzenie to prowadzi do poważnych zaburzeń psychicznych oraz somatycznych, a nieleczone – może skończyć się zgonem.

Co zamiast głodówki?

Najtrwalsze efekty w odchudzaniu, nie narażające organizmu na powikłania, daje powolna, racjonalna redukcja masy ciała (0,5–1kg tygodniowo). Długotrwałe rezultaty można osiągnąć, stosując dietę ubogoenergetyczną (bogatoresztkową, z ograniczeniem tłuszczu i cukrów prostych). Dieta ta jest bogata w warzywa i owoce, które powinno spożywać się głownie w postaci surowej.

Problem w czasie odchudzania stanowi często nieprzestrzeganie reżimu dietetycznego oraz kalorycznego i podjadanie. To ostatnie jest przyczyną dostarczania do organizmu dodatkowych kalorii, bardzo często w godzinach wieczornych, kiedy metabolizm okołodobowy znacznie zwalnia.

Czerwone mięso zaleca się zastępować drobiem i rybami, smalec zamienić na olej i oliwę z oliwek. Należy spożywać: razowe pieczywo, produkty zbożowe z grubego przemiału (np. kasza gryczana, otręby zbożowe), ciemny ryż i makaron, które są bogate w błonnik pokarmowy odgrywający dużą rolę w procesie odchudzania.

Należy także bezwzględnie wykluczyć z diety produkty zawierające cukry proste: biały cukier, miód, dżemy, słodycze, desery. Każda dieta redukcyjna ustalana jest indywidualnie według zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze pacjenta. Warto skonsultować się ze specjalistą, który pomoże ułożyć odpowiedni jadłospis. Nie można również zapomnieć o codziennej aktywności fizycznej (minimum 30 minut dziennie), która: wspomoże proces odchudzania, wyrzeźbi ciało i wpłynie pozytywnie na nastrój.