EDTA E385 (sól wapniowo-disodowa) – co to jest, zastosowanie, występowanie, szkodliwość

Co to jest EDTA?

EDTA to kwas etylenodiaminotetraoctowy. W przemyśle używany jest on w formie różnych soli, z których najbardziej znana jest sól wapniowo-disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego. Jest to syntetyczny związek organiczny otrzymany po raz pierwszy w 1935 roku.

EDTA ma postać białych lub prawie białych kryształków lub proszku. Bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Nie rozpuszcza się w etanolu. Ma właściwości higroskopijne, czyli pochłania wilgoć z otoczenia. Sól wapniowo-disodowa EDTA nie ma smaku ani zapachu. Dzięki temu chętnie stosuje się ją w kosmetyce i żywności.

Dowiedz się, jak wpływa na organizm guma ksantanowa.

EDTA – zastosowanie

EDTA i jego sole są stosowane w różnych gałęziach przemysłu, ale zwykle pełnią tę samą rolę – są sekwestrantem. Sekwestrant wiąże jony metali, sprawiając, że są one niedostępne do niepożądanych reakcji chemicznych. EDTA stosuje się w barwieniu tkanin, bieleniu papieru, zmniejszaniu twardości wody, rozpuszczaniu kamienia kotłowego, oczyszczaniu gazów z zanieczyszczeń metali, a także w chromatografii jonowymiennej w analityce chemicznej.

EDTA znajduje wiele specjalistycznych zastosowań w laboratoriach biomedycznych i biotechnologicznych. Sól wapniowo-disodowa EDTA jest stosowana w medycynie – w leczeniu zatruć metalami ciężkimi, np. ołowiem, wanadem i kadmem. EDTA w kosmetykach stabilizuje emulsje, np. w szamponach i płynach do kąpieli.

E385 w żywności – w czym występuje?

Co to jest E385? Sól wapniowo-disodowa EDTA jest dopuszczona do stosowania jako dodatek do żywności oznaczany symbolem E385.

E385 w jedzeniu pełni rolę przeciwutleniacza i sekwestrantu, dzięki czemu zwiększa trwałość produktów spożywczych, konserwuje je. Utrzymuje klarowność produktu, zapobiega utracie zapachu, stabilizuje barwniki, zapobiega zmianom koloru żywności i jełczeniu tłuszczów. Z innymi konserwantami wykazuje działanie synergiczne, poprawiając ich skuteczność. W czym jest E385? Sekwestrant i przeciwutleniacz E385 został dopuszczony do stosowania w:

• produktach do smarowania pieczywa o niskiej zawartości tłuszczu,
• konserwach roślin strączkowych, grzybów, karczochów,
• przetworzonym mięsie poddanym obróbce termicznej,
• mrożonych owocach morza,
• rybach w puszcze,
• sosach, emulsjach, np. majonezie.

E385 w majonezie i majonezy bez EDTA

Sól wapniowo-disodowa EDTA jest składnikiem prawie wszystkich majonezów dostępnych na rynku. Zastosowanie E385 w majonezach ma na celu stabilizowanie emulsji, którą jest ten sos. W majonezie dobrej jakości taki dodatek nie jest potrzebny, gdyż emulsję stabilizują żółtka jaj. Gdy skład majonezu jest „oszukany” i jest w nim za mało tłuszczu oraz żółtek jaj, a za dużo wody, wówczas produkt wymaga dodatków.

EDTA w majonezie zapobiega jego rozwarstwianiu się i chroni go przed jełczeniem. Majonez bez E385 to Majonez Kielecki, Majonez jajeczny Bio Vitaquell, Białuty Majonez 100 proc. Naturalny, Majonez jajeczny Poloniak. Na sklepowych półkach bardzo trudno znaleźć majonez bez E385.

Szkodliwość E385 – czy EDTA jest szkodliwe?

E385 spożywany w ilościach dodawanych do żywności jest uważany za nieszkodliwy. Jednak z badań na zwierzętach wynika, że duże dawki tego dodatku są toksyczne dla ich organizmów. EDTA nie jest rakotwórczy.

Bardzo duże dawki składnika E385 powodują wymioty, biegunkę, skurcze mięśni brzucha, zaburzenia wydalania moczu i wystąpienie krwi w moczu. Nadmierne spożycie tego dodatku wiąże się z zaburzeniami wchłaniania składników mineralnych – żelaza, cynku i miedzi oraz niedoborami tych składników w organizmie.

EDTA jest dozwolony jako dodatek do żywności w Europie i Stanach Zjednoczonych. Nie można go stosować w Australii. ADI, czyli dopuszczalne dzienne spożycie (ilość składnika, którą można przyjmować codziennie przez całe życie bez uszczerbku na zdrowiu) ustalono na poziomie 2,5 mg/kg masy ciała dziennie. Szacuje się, że spożycie E385 z dietą wynosi 0,2 mg/kg masy ciała dziennie.

Pirosiarczyn sodu – czy to bezpieczny dodatek do żywności?