Wirusowe zapalenie wątroby typu E (WZW E) – przyczyny, objawy, leczenie

WZW E – jakie są przyczyny?

WZW typu E uznawane jest za zoonozę, czyli chorobę odzwierzęcą. Głównym rezerwuarem wirusa są świnie, rzadziej jelenie, dziki czy krowy. Wirus wirusowego zapalenia wątroby typu E należy do wirusów RNA. Główną drogą zakażenia WZW E jest spożycie zakażonej wody bądź żywności. Najwięcej przypadków WZW E odnotowano w Afryce, Azji i Ameryce Południowej, choć coraz częściej choroba zdarza się wśród mieszkańców Ameryki Północnej i Europy.

W krajach rozwijających się zakażenie WZW E jest wynikiem braku odpowiedniej higieny, zaś w krajach rozwiniętych wszystkie odnotowane przypadki dotyczą osób, które powróciły z podróży z Afryki lub Azji. Możliwe są także przypadki rodzinnych zachorowań. Najczęściej przypadki WZW typu E odnotowuje się u osób w przedziale wiekowym 15–40 lat, kilka razy częściej u mężczyzn.

Najczęściej do zakażenia na drodze zwierzę-człowiek bądź człowiek-człowiek dochodzi poprzez kontakt z wirusem zapalenia wątroby typu E, HEV ( Hepatitis E Virus ), wydalanym z organizmu nosiciela z kałem. Natomiast rzadziej do zakażenia dochodzi na drodze bezpośredniego kontaktu.

Nie stwierdza się nosicielstwa wirusa WZW E, brak jest zatem poważnych konsekwencji w postaci przewlekłego zapalenia wątroby lub raka wątroby.

Wirusowe zapalenie wątroby typu E – objawy

Wirusowe zapalenie wątroby typu E objawia się jak każdy inny typ WZW. Mogą zatem wystąpić liczne objawy, często o ogólnym, niespecyficznym charakterze.

Najczęściej spotykane objawy wirusowego zapalenia wątroby typu E to:

• bóle mięśniowe, osłabienie, gorączka,
• bóle stawów, najczęściej obejmujące drobne stawy,
• dolegliwości ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunki, brak apetytu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu E może mieć przebieg bezżółtaczkowy – wtedy najczęściej występuje u dzieci. Natomiast żółtaczka w przebiegu WZW E dotyczy głównie dorosłych i najczęściej poprzedzona jest wystąpieniem wspomnianych objawów zwiastujących.

Żółtaczka najczęściej obejmuje najpierw białkówkę oka, a dopiero potem skórę. Towarzyszą jej: bóle brzucha, świąd skóry generowany zwiększonym stężeniem kwasów żółciowych, ciemny mocz oraz odbarwiony stolec. Od momentu zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów WZW E najczęściej upływa 10–60 dni.

Natomiast objawy WZW E utrzymywać mogą się przez kilka – kilkanaście tygodni.

WZW typu E – jakie badania wykonać?

Diagnostyka wirusowego zapalenia wątroby typu E polega przede wszystkim na dodatnim wyniku badań laboratoryjnych. Podstawowym badaniem na WZW E jest oznaczanie miana przeciwciał anty-HEV w surowicy krwi. W początkowym okresie choroby obecne będą przeciwciała anty-HEV klasy IgM, a potem zastępowane są one przez przeciwciała IgG.

Oznaczenie przeciwciał anty-HEV klasy IgM oznacza się u każdego chorego z objawami nasuwającymi podejrzenie wirusowego zapalenia wątroby, u których nie stwierdzono przeciwciał anty-HAV, anty-HBV czy anty-HCV.

Dodatkowo wykonuje się badania laboratoryjne oceniające funkcje wątroby: aminotransferazę alaninową AlAt i asparaginianową AspAt (tzw. próby wątrobowe), bilirubinę oraz czas protrombinowy zależny od poziomu czynników krzepnięcia syntetyzowanych przez wątrobę.

Czytaj również: Jak wyciągnąć kleszcza? Sposoby, narzędzia, na co zwrócić uwagę?

WZW E – jak leczyć, zapobiegać, czy jest szczepionka?

Wirusowe zapalenie wątroby typu E najczęściej ustępuje samoistnie i nie wymaga wdrażania leczenia. Wystarczające okazuje się zazwyczaj prowadzenie umiarkowanego trybu życia i zażywanie odpoczynku.

Ważne jest stosowanie lekkostrawnej diety oraz zakaz spożywania alkoholu – ten obowiązuje przez rok od rozpoznania choroby.

Niekiedy u osób z upośledzoną odpornością stosować można rybawirynę w dawce 600–800 mg na dobę przez okres powyżej 3 miesięcy. Ponadto leczenia wymaga najpoważniejsze powikłanie WZW E, czyli piorunujące zapalenie wątroby. Dotyczy ono kobiet w ciąży i objawia się: gwałtowną żółtaczką, zaburzeniami krzepnięcia krwi oraz niekontrolowanymi krwawieniami, a także zmianami osobowości i zaburzeniami neurologicznymi.

Zapobieganie WZW typu E polega na: utrzymywaniu właściwej higieny rąk, dokładnym myciu owoców i warzyw, poddawanie mięs właściwej obróbce cieplnej, co zabija wirusa WZW E. Szczepionka na ten typ wirusa nie jest dostępna.

Czytaj również: Choroba kociego pazura – co to jest? Przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie