loader loader

Ulewanie u niemowlaka – przyczyny, diagnostyka, leczenie

Bierne zarzucanie treści pokarmowej z żołądka do przełyku u niemowląt spowodowane jest niedojrzałością przewodu pokarmowego. Ulewanie jest częstym zjawiskiem i zazwyczaj samo ustępuje, jeśli rodzice zadbają o zmianę stylu karmienia dziecka. Jednak w niektórych przypadkach ulewanie może być objawem refluksu żołądkowo-przełykowego. Niewielka część przypadków wymaga leczenia farmakologicznego.

Ulewanie u niemowlaka – przyczyny

U większości zdrowych maluchów (aż u około 50–85%) w pierwszych tygodniach życia pojawia się niewielkiego stopnia refluks, czyli cofanie się pokarmu. Jego objawy najczęściej ustępują samoistnie między 6 a 24 miesiącem życia. Przyczyną ulewania u niemowlaka jest przejściowe obniżenie napięcia dolnego zwieracza przełyku bez towarzyszącego połykania – maluch nie ma jeszcze wyrobionego szybkiego odruchu połykania w odpowiedzi na cofający się do gardła pokarm.

Do czynników, które również sprzyjają ulewaniu u niemowlaka należą:

  • krótki przełyk,
  • mała pojemność żołądka,
  • częste karmienie dużą ilością pokarmu,
  • układanie dziecka na wznak zaraz po karmieniu.

Ulewanie u niemowlaka – niepokojące objawy

Jeżeli rodzice zaobserwują ulewanie u niemowlaka, warto z większą czujnością obserwować zachowanie i rozwój dziecka.

  1. Ważne jest, czy niemowlę przybiera na wadze. Niepokojącym objawem jest brak przyrostu i spadek masy ciała, ponieważ jest to zagrożenie dla zdrowego rozwoju dziecka.
  2. Istotne jest, czy maluch odmawia jedzenia i czy ma trudności z połykaniem. Jeśli tak, może to świadczyć o początkach choroby refluksowo-przełykowej lub innych zmianach zapalnych w przełyku, spowodowanych zarzucaniem kwaśnej treści pokarmowej.
  3. Mogą pojawić się nawracające wymioty, które również sugerują chorobę refluksową.
  4. Warto zwrócić uwagę na zachowanie dziecka. Nasilenie objawów ulewania u niemowlaka będzie się manifestowało brakiem samodzielnego zasypiania. Pilniejszą uwagę rodziców powinna zwrócić także drażliwość i niewyjaśniony, przedłużający się płacz u dziecka.
  5. Nadmierny refluks może również być przyczyną świszczącego oddechu, kaszlu lub napadów bezdechu, pojawiających się zwłaszcza przy zmianie pozycji po karmieniu.
  6. Niepokojące jest pojawienie się w wymiocinach niemowlęcia żółci lub krwi. W każdym takim przypadku niezbędna jest konsultacja lekarska, gdyż mogą to być objawy niedrożności lub perforacji jelita cienkiego.

Rozpoznanie refluksu żołądkowo-przełykowego

W przypadku, gdy niemowlę rozwija się prawidłowo, pediatra może rozpoznać refluks na podstawie samego badania dziecka i jego objawów. W bardziej wątpliwych przypadkach można ocenić pasaż treści pokarmowej w górnym odcinku przewodu pokarmowego za pomocą badania radiologicznego z kontrastem, co pozwoli wykluczyć wadę anatomiczną u malucha. Za najbardziej wiarygodną metodę rozpoznawania zarzucania uznaje się 24-godzinne monitorowanie pH w przełyku wraz z pomiarem impedancji.

Ulewanie i refluks – zapobieganie i leczenie

Warto pamiętać, że ulewanie u niemowlaka ustępuje samo u około 85% maluchów już do ukończenia 12 miesiąca życia. Dzieje się tak w związku z przyjmowaniem pozycji wyprostowanej i zmianą pokarmu na bardziej stały. Do tego czasu można sięgnąć po kilka sprawdzonych metod, aby ulżyć dziecku.

Ulewanie u niemowlaka – jak mu pomóc?

  • zmiana sposobu żywienia;
  • karmienie mniejszymi porcjami w krótszych odstępach czasu;
  • zwiększanie gęstości pokarmu – można stosować płatki ryżowe (2–3 łyżki stołowe na 30 ml mieszanki lub mleka); dostępne są również specjalne środki zagęszczające mieszanki mleczne (tzw. mieszanki AR) – zmniejszają one jedynie objętość traconego przez niemowlę pokarmu, więc zalecane są jedynie u dzieci z refluksem oraz towarzyszącym niedoborem masy ciała;
  • karmienie piersią – zaleca się, by matka jak najdłużej karmiła swoją pociechę tym sposobem, ponieważ zauważono, że ogranicza to ulewanie u niemowlaka,
  • zmiana pozycji niemowlęcia:
    • układanie w pozycji pionowej – zaraz po karmieniu dziecko nie powinno być kładzione na płasko;
    • układanie na brzuchu – taka pozycja zdecydowanie zmniejsza nasilenie refluksu w porównaniu z pozycją na plecach; należy pamiętać, że u niemowląt poniżej 12 miesiąca życia układanie na brzuszku może zwiększyć ryzyko wystąpienia zespołu nagłego zgonu; dlatego w przypadku maluchów, które nie skończyły jeszcze 1 roku zalecane jest noszenie dziecka w pozycji pionowej. Natomiast wszystkie niemowlęta powyżej 12 miesiąca życia można układać na brzuchu lub w pozycji na lewym boku, z jednocześnie uniesionym wezgłowiem łóżeczka pod kątem około 30 stopni;

Ulewanie u niemowląt – leczenie

  • leczenie farmakologiczne – stosowane jest pod nadzorem pediatry, po rozpoznaniu refluksu żołądkowo-przełykowego:
    • bardzo skutecznymi lekami jest grupa antagonistów receptora histaminowego H2 (np. ranitydyna) – powodują one ustępowanie objawów zarzucania oraz gojenie błony śluzowej przełyku;
    • równie dobre są inhibitory pompy protonowej (np. omeprazol) – łagodzą objawy refluksu i dodatkowo leczą zapalenie przełyku;
  • leczenie operacyjne – zalecane jest wyłącznie u niemowląt z bardzo ciężko przebiegającym zarzucaniem żołądkowo-przełykowym, które nie reagują na leki, a dodatkowo występują u nich powikłania niebezpieczne dla życia lub zaburzenie rozwoju.

Powikłania refluksu żołądkowo-przełykowego

Najpoważniejszą zmianą, do której może prowadzić długo utrzymujące się ulewanie u niemowlaka jest zwężenie przełyku. Powstaje ono na bazie blizny w błonie śluzowej spowodowanej zmianami zapalnymi w przełyku, który przy każdym zarzucaniu oblewany jest kwaśną treścią. Objawami powstałego zwężenia może być trudność lub wyraźny ból i grymas przy przełykaniu u niemowlęcia, co często prowadzi do niechęci do jedzenia oraz spadku masy ciała.

Jako powikłania długo utrzymującego się u malucha refluksu pojawić się mogą także:

  • zapalenie krtani (objawiające się najczęściej szczekającym kaszlem dziecka),
  • nawracające zapalenia płuc,
  • niedobór białka,
  • anemia.

Wypowiedź neonatologa na temat wymiotów u noworodka

Zdaniem eksperta

Umiejętność rozpoznania, czy dziecko tylko ulewa, czy też wymiotuje, jest bardzo ważna. Ulewanie jest zjawiskiem fizjologicznym, najczęściej niegroźnym dla zdrowia dziecka. Występują wtedy, kiedy po jedzeniu nieco pokarmu wypływa z buzi dziecka małą stróżką. Wymioty natomiast mogą sygnalizować coś bardzo niepokojącego. Wymioty mogą występować przy okazji dużego wysiłku bądź też kaszlu. Może zdarzyć się, że przy silnych wymiotach treść żołądka jest wydalana na zewnątrz nie tylko przez buzię, ale też przez nos. Jeśli wymioty u noworodka trwają dłużej niż 24 godziny lub pojawiają się po każdej próbnie karmienia, należy przede wszystkim udać się do lekarza, aby wdrożyć odpowiednie leczenie.

W ciągu kilku pierwszych miesięcy wymioty są spowodowane przeważnie pewnymi komplikacjami podczas karmienia, np. zbyt pełnym brzuszkiem. Po upływie tego czasu wystąpienie dolegliwości może być związane z wirusowym zapaleniem żołądka bądź jego nieżytem, wywołującym oprócz wymiotów, również biegunkę. Wymioty i nudności mogą być objawem przeziębienia, infekcji układu moczowego, zapalenia ucha środkowego oraz zakażenia górnych dróg oddechowych. Należy również pamiętać, że przy każdych wymiotachtrzeba zwracać uwagę na to, czy dziecko jest odpowiednio nawodnione, ponieważ długotrwałe wymioty mogą prowadzić do odwodnienia.

Jeżeli wymiotom towarzyszą dodatkowe objawy, takie jak suchość w ustach, niemożność wytworzenia łez, zapadnięte ciemiączko czy małe ilości oddawanego moczu – świadczy to właśnie o odwodnieniu dziecka. Wymioty zawierające krew bądź żółć zwykle nie są groźne dla zdrowia dziecka. Ich przyczyną jest tworzenie się niewielkich ranek w naczyniach krwionośnych wyściełających przełyk, wskutek intensywnych wymiotów. Czerwone zabarwienie wydzielin może pojawić się również, kiedy dziecko połknęło odrobinę krwi z ranki piersi podczas karmienia piersią. Jeżeli wymioty z obecnością krwi utrzymują się dłużej lub nasilają się, należy skontaktować się z lekarzem.

Niemowlętom nie wolno podawać żadnych środków przeciwwymiotnych. Jedynymi dozwolonymi lekami, które można podać przed konsultacją z lekarzem, są płyny nawadniające przeznaczone specjalnie dla niemowląt.

Bibliografia

 
W Wylecz.to opieramy się na EBM (Evidence Based Medicine) – medycynie opartej na faktach i wiarygodnych źródłach. Dowiedz się więcej o tym, jak dbamy o jakość naszych treści.


  1. Wioletta Pawlukowska, Iwona Rotter, „Wybrane problemy zdrowotne małego dziecka oraz zaburzenia karmienia u niemowląt i dzieci - ujęcie interdyscyplinarne”, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin 2019,
  2. Jacek J. Pietrzyk, Przemko Kwinta, „Pediatria - tom 3”, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2018,
  3. Danuta Zarzycka, Andrzej Emeryk, „Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne”, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2020,
  4. Andrea Horvath, „Gastroenterologia dziecięca w codziennej praktyce - najczęstsze problemy, aktualne zasady diagnostyki i postępowania. Seria: W gabinecie lekarza specjalisty – Pediatria”, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2019.
Opublikowano: 17.10.2013; aktualizacja:

Oceń:
4.7

Aleksandra Świercz

Aleksandra Świercz

Lekarz

Jest lekarzem, absolwentką kierunku lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w Warszawie. W czasie studiów była na rocznym stypendium w Granadzie, w Hiszpanii. W dziedzinie medycyny interesuje ją pediatria, choroby tropikalne oraz medycyna sportowa.

Komentarze i opinie (0)

Może zainteresuje cię

RTG przełyku i RTG żołądka – rentgen przewodu pokarmowego

 

Dieta na nadkwasotę – co jeść, a czego unikać?

 

Panendoskopia – wskazania i przeciwwskazania do badania

 

pH-metria przełyku – na czym polega?

 

Zaburzenia trawienia

 

Wideo – Refluks żołądkowo-przełykowy

 

Refluks żołądkowo-przełykowy – przyczyny, objawy, leczenie, dieta

 

Refluks żołądkowo-przełykowy u dzieci