Łojotokowe zapalenie skóry – przyczyny, objawy, leczenie i domowe sposoby

Łojotokowe zapalenie skóry – czym jest?

Łojotokowe zapalenie skóry pojawia się wówczas, gdy gruczoły łojowe obecne w skórze wydzielają nadmiar łoju. Skłonność do łojotoku zależna jest od genów, ale także od wpływu hormonów (negatywne działanie mają zwłaszcza androgeny). W przebiegu łojotokowego zapalenia skóry pojawia się wysypka. Skóra staje się opuchnięta i tłusta w wyglądzie, a także przybiera czerwonawy odcień. Na powierzchni często tworzy się biała lub żółtawa skorupa. Czasem miejsca występowania wysypki powodują silne swędzenie.

U osób dorosłych łojotokowe zapalenie skóry ma tendencję do nawrotów. Poddanie się terapii może wyeliminować objawy choroby, które pod wpływem niekorzystnych czynników wewnętrznych bądź zewnętrznych, mogą pojawić się ponownie. Nawroty choroby są obserwowane dość często w momencie, gdy pogoda staje się zimna i sucha. Niskie temperatury powodują nasilenie wydzielania łoju. Dodatkowym czynnikiem wywołującym pojawienie się objawów jest stres. Co ważne, podjęcie odpowiedniego leczenia pozwala zredukować nawroty choroby i przynieść złagodzenie objawów.

To też może Cię zainteresować: Jakie schorzenia wywołują plamy na skórze?

Łojotokowe zapalenie skóry – objawy

U osób dorosłych i młodzieży łojotokowe zapalenie skóry wywołuje:

• łuszczące się zmiany na skórze,
• plamy o czerwonawym odcieniu,
• tłusty lub wilgotny wygląd skóry pomimo łuszczenia się,
• łuski o żółtawym lub białym kolorze, często odrywające się od skóry.

Zmiany łojotokowe pojawiają się głównie na skórze owłosionej głowy. Charakterystyczne jest umiejscowienie objawów na skórze gładkiej, głównie w okolicy czoła, nosa i kości policzkowych. U dorosłych i nastolatków skóra może swędzieć, w szczególności na głowie i w przewodzie słuchowym zewnętrznym, jak również może wywoływać uczucie palenia.

Najczęstszymi miejscami pojawiania się plam są:

• głowa,
• uszy (małżowina i przewód uszny zewnętrzny),
• skóra pod brwiami,
• środek twarzy,
• powieki,
• górna część klatki piersiowej,
• górna część pleców,
• pachy,
• narządy płciowe.

To też może Cię zainteresować: Łuszcząca się skóra – czy zawsze oznacza łuszczycę?

Łojotokowe zapalenie skóry – przyczyny

Przyczyna łojotokowego zapalenia skóry jest złożona i zależy od wielu czynników oddziałujących jednocześnie. Czynnikami tymi mogą być:

• drożdże, które żyją w normalnych warunkach na skórze człowieka,
• geny,
• przebywanie w zimnym i suchym klimacie,
• zaburzenia hormonalne,
• stres,
• ogólny stan zdrowia.

Łojotokowe zapalenie skóry:

• nie jest wywoływane przez braki w higienie osobistej,
• nie jest reakcją alergiczną,
• nie stanowi żadnego zagrożenia dla ludzkiego organizmu.

Łojotokowe zapalenie skóry może dotknąć każdego, aczkolwiek istnieją grupy podwyższonego ryzyka. Niemowlęta w wieku 3 miesięcy lub młodsze oraz osoby dorosłe w wieku od 30 do 60 lat to dwie grupy wiekowe najbardziej narażone na pojawienie się łojotokowego zapalenia skóry.

Ryzyko zachorowania rośnie w przypadku występowania poniższych schorzeń:

• trądzik, trądzik różowaty, łuszczyca,
• choroba Parkinsona,
• epilepsja,
• przebyty udar lub zawał serca,
• alkoholizm,
• depresja,
• zaburzenia jedzenia.

Przyjmowanie takich leków jak interferon, lit lub psoralen powoduje zwiększenie ryzyka zachorowania na łojotokowe zapalenie skóry.

Zobacz też: Czerwone plamy na nogach – co mogą oznaczać?

Łojotokowe zapalenie skóry – diagnozowanie

W razie zaobserwowania objawów mogących wskazywać na łojotok konieczne jest skonsultowanie się z dermatologiem. Łojotokowe zapalenie skóry to choroba, którą dermatolodzy diagnozują i leczą stosunkowo często. Jest łatwa do zdiagnozowania na podstawie cech i rozmieszczenia zmienionych chorobowo miejsc na skórze. Rozpoznanie łojotokowego zapalenia skóry jest możliwe na podstawie dokładnej analizy historii medycznej pacjenta i przeprowadzonego badania skóry pacjenta oraz wysypki. Czasem łojotokowe zapalenie skóry może być oznaką innej choroby. W tym celu konieczne jest przeprowadzenie specjalistycznych badań i testów.

Choroba bywa mylona z łuszczycą, egzemą lub reakcją alergiczną. Należy pamiętać, że każda z powyższych chorób wymaga podjęcia innego leczenia.

Sprawdź też: Bedicort G – jak stosować?

Łojotokowe zapalenie skóry – leczenie

Pomimo że żaden lek nie pozwala na pełne wyleczenie łojotokowego zapalenia skóry, podjęcie odpowiednich działań terapeutycznych ma wymierne korzyści. Leczenie pozwala na usunięcie zmian o cechach łusek z powierzchni skóry, przeciwdziałanie infekcjom, a także ograniczenie swędzenia i opuchlizny. Zalecany przez dermatologa rodzaj leczenia zależy od miejsca występowania objawów łojotokowego zapalenia skóry.

Leczenie najczęściej jest skojarzone i obejmuje stosowanie leków doustnych (antybiotyków, które zwalczają drożdżaki i zapobiegają infekcjom), maści i kremów oraz dermokosmetyków, które zapewniają skórze odpowiednią ochroną. Należy pamiętać, że choroba ma tendencję do nawrotów.

Łojotokowe zapalenie skóry u nastolatków i dorosłych nie znika samo bez podjęcia leczenia. Aby zapewnić osiągnięcie najlepszych efektów, dermatolog powinien wziąć pod uwagę wiele czynników przed opracowaniem planu leczenia. Możliwe sposoby radzenia sobie z łojotokowym zapaleniem skóry to szampony przeciwłupieżowe, leki stosowane na skórze przez krótki czas, a także kremy ochronno-regenerujące.

Często najlepsze rezultaty osiąga się poprzez połączenie dwóch lub trzech produktów. Dermatolog odpowiedzialny jest za sporządzenie planu leczenia zgodnego z konkretnymi potrzebami pacjenta. Stosowanie się do wszystkich zaleceń lekarza jest niezmiernie ważne. W przeciwnym razie leczenie może trwać dłużej lub istnieje ryzyko pojawienia się nieoczekiwanych skutków ubocznych.

Łojotokowe zapalenie skóry – jak sobie radzić?

Skóra głowy u dorosłych

W przypadku łojotokowego zapalenia skóry na głowie poprawę w większości przypadków przynosi stosowanie szamponu przeciwłupieżowego. Co ważne, dobry szampon przeciwłupieżowy powinien być stosowany przynajmniej dwa razy w tygodniu. Jeśli jeden rodzaj produktu nie przynosi oczekiwanych efektów, zaleca się wypróbowanie innego szamponu. Przez pierwsze dwa dni z rzędu należy stosować pierwszy szampon, a przez kolejne dwa dni drugi. Każdy produkt powinien zawierać inną substancję aktywną. Aktywnymi składnikami szamponów przeciwłupieżowych zazwyczaj są: pirytion cynku (wykazuje działanie przeciwbakteryjne), kwas salicylowy i siarka, smoła węglowa, siarczek selenu oraz ketokonazol. Stosowanie szamponu ze smołą węglową nie jest wskazane w przypadku włosów blond, szarych lub białych, ponieważ substancja ta może prowadzić do przebarwień.

Niezbędne jest przestrzeganie zaleceń i instrukcji opisanych na opakowaniu. Niektóre produkty wymagają wmasowania w skórę i pozostawienia na około 5 minut przed spłukaniem, podczas gdy innych nie należy pozostawiać na skórze głowy. W przypadku stosowania szamponu ze smołą węglową należy pamiętać o ochronie skóry głowy przed słońcem. Nie zaleca się także wizyt w solarium. Nie wolno samemu złuszczać skóry na głowie. Takie działanie może prowadzić do rozwoju infekcji i znacznej utraty włosów.

Skóra gładka u dorosłych

Zaleca się mycie skóry mydłem zawierającym 2% pirytionu cynku każdego dnia. Łuszczącą się skórę można zmiękczyć poprzez jej dokładne zmoczenie przed myciem, nałożenie środka nawilżającego po kąpieli, użycie kremu smołowego i pozostawienie go na skórze przez kilka godzin przed spłukaniem lub zastosowanie kremu zawierającego kwas salicylowy i siarkę.

Do zmiękczenia miejsc występowania objawów łojotokowego zapalenia skóry nie wolno stosować wazeliny, która może jedynie pogorszyć stan. Pozbycie się łojotokowego zapalenia skóry wymaga wiele wysiłku. Wskazane jest stosowanie dermokosmetyków dedykowanych skórze z tendencją do łojotoku.