Rezonans magnetyczny (MRI) układu oddechowego

Czym jest rezonans magnetyczny układu oddechowego?

Rezonans magnetyczny opiera się właściwości wytwarzania przez aparaturę silnego pola magnetycznego. Pole to pobudza protony wodoru (a wodór jest podstawowym pierwiastkiem w naszym ustroju), które wchodzą w ten sposób i same zaczynają emitować fale, czyli energię.

Aparat odbiera te fale i przetwarza je w energię elektryczną, przez którą na monitorze pojawia się odwzorowanie badanych struktur. Zaletą rezonansu magnetycznego jest brak promieniowania, nie wpływa więc negatywnie na zdrowie. MR to bardzo dokładne badanie, obrazy w nim uzyskane charakteryzują się dużą rozdzielczością, nawet małe zaburzenia mogą zostać wychwycone. Tkanki zdrowe są wyraźnie różne od patologicznych, co jest dodatkowym atutem rezonansu.

Przeczytaj również: Dlaczego bolą żebra?

Jak działa rezonans magnetyczny układu oddechowego?

Rezonans magnetyczny nie przewyższa tomografii komputerowej, jeśli chodzi o jakość obrazów samych płuc. Jest jednak o wiele lepszym narzędziem w ocenie nowotworów, zwłaszcza, jeśli te wychodzą poza płuca i naciekają okoliczne tkanki. Pozwala dobrze ocenić rozległość nowotworu, uszkodzenie sąsiednich struktur, stopień zaawansowania, przerzuty. Rezonans jest przydatny przed planowaną operacją, w celu jej lepszego zaplanowania.

Wskazania do badania rezonansu magnetycznego układu oddechowego

Wskazaniem do przeprowadzenia rezonansu magnetycznego układu oddechowego są przede wszystkim nowotwory płuc, zwłaszcza naciekające ściany klatki piersiowej i śródpiersie.

Nowotwór płuc wywodzi się z oskrzeli lub samego miąższu płucnego. Jest jedną z czołowych przyczyn zgonów na choroby nowotworowe w Polsce. Wykrywany jest często w późnym stadium, kiedy daje przerzuty odległe i nacieka sąsiednie narządy. Właśnie w takich sytuacjach potrzebna jest ocena rezonansu magnetycznego.

Szerzenie się na okoliczne narządy może wywołać charakterystyczne objawy, które mogą skłonić do zaawansowanej diagnostyki, takiej jak MR. Przy zajęciu śródpiersia, masa guza może uciskać żyłę główną górną i spowodować tzw. zespół żyły głównej górnej. Jest to utrudnienie odpływu krwi z żył głowy i szyi, co daje zasinienie i obrzęk twarzy, ból i zawroty głowy, a także chrypkę i duszność wywołaną uciskiem dróg oddechowych. Innym objawem zajęcia sąsiedztwa przez nowotwór jest ból opłucnej.

Ból ten jest bardzo intensywny, kłujący, chory ma trudności z zaczerpnięciem oddechu. Zmniejsza się po położeniu na boku, w którym występuje. Miejscowy ból żeber i całej ściany klatki piersiowej świadczy o dalekim rozprzestrzenianiu się nowotworu na te struktury.

Przeczytaj również: Tomografia czy rezonans – które badanie wybrać?

Jak wygląda badanie rezonansu magnetycznego?

Przed badaniem rezonansu magnetycznego klatki piersiowej lekarz wykonuje dokładne badanie lekarskie oraz przeprowadza wywiad. Warto wtedy poinformować go o metalowych implantach wewnątrz ciała, gdyż stanowią one przeciwwskazanie. Rozgrzane, mogłyby wyrządzić wiele zniszczeń.

Nie obowiązuje inne specjalne przygotowania.

• Do badania należy zgłosić się na czczo, z opróżnionym pęcherzem moczowym.
• Istotne jest, aby jeszcze raz wspomnieć o wszystkich metalowych przedmiotach, które znajdują się wewnątrz ciała, jeśli uzyskane zostało mimo tego skierowanie na badanie.
• Zdjąć należy wszelkie ruchome, metalowe przedmioty (biustonosz, pasek z klamrą, okulary, spinki do włosów, proteza zębowa).
• Warto też zmyć ewentualny makijaż, gdyż niektóre kosmetyki zawierają opiłki metalu.

Następnie pacjent kładzie się na specjalny stół, który wjeżdża z nim do komory rezonansu. Badanie trwa kilkadziesiąt minut, w zależności od rodzaju badania.

Nie należy się ruszać, niekiedy podawane są w tym celu środki uspokajające, przeciwbólowe, a nawet znieczulenie ogólne. Każda, nawet niewielka zmiana pozycji w trakcie badania rezonansem magnetycznym wpływa na jego jakość. Aparatura wytwarza głośne i nieprzyjemne dźwięki, dlatego przed badaniem pacjent powinien otrzymać zatyczki do uszu. W komorze znajduje się mikrofon i kamera, służące do porozumiewania się z wykonującym badanie, ale tylko w sytuacjach konieczności przerwania badania.
Środek kontrastowy wprowadzany do krwiobiegu może wywołać uczucie gorąca, bóle i zawroty głowy. Są to normalne objawy, ale należy zgłosić je personelowi. Po badaniu można powrócić do wszystkich normalnych aktywności, ale niektórzy pacjenci są po nim nieco oszołomieni, lepiej więc poprosić o opiekę kogoś bliskiego.

Przeciwwskazania do badania rezonansem magnetycznym

Przeciwwskazaniami do wykonania rezonansu magnetycznego klatki piersiowej są:

• stymulator serca lub kardiowerter – defibrylator,
• metalowe zastawki serca,
• stent w naczyniu (w okresie 6 tygodni od zabiegu),
• ferromagnetyczny klips naczyniowy,
• odłamek metalowy w oku lub innych narządach,
• inne metaliczne przedmioty w ciele,
• protezy stawów,
• szwy metalowe po zabiegach chirurgicznych,
• neurostymulator,
• implant uszny,
• zaszyty pod skórą aparat słuchowy.
• Klaustrofobia.