Troponina I – badanie i norma cTnI

Co to jest troponina I (cTnI)?

Troponina jest białkiem związanym z aparatem kurczliwym mięśni szkieletowych. Wyróżnia się trzy rodzaje troponin I,T oraz C. Troponiny I i T są bardzo przydatne w diagnostyce uszkodzenia i martwicy mięśnia sercowego.

Troponiny zaliczane są do grupy białek wchodzących w skład aparatu kurczliwego mięśni szkieletowych (poprzecznie prążkowanych) jak i mięśnia sercowego. Wyróżniamy trzy rodzaje troponin: I, T oraz C.

Troponina I (cTnI) oraz troponina T (cTnT) są związane tylko i wyłącznie z mięśniem sercowym. Zadaniem troponiny I w mięśniu sercowym jest łączenie się z aktyną i hamowanie oddziaływania aktyny z miozyną. W wyniku uszkodzenia mięśnia sercowego dochodzi do wzrostu ich stężenia. W prawidłowych warunkach ich poziom jest niewielki. Troponina T także służy diagnozowaniu zawału serca.

W diagnostyce uszkodzenia mięśnia sercowego stosuje się oznaczenie jednej z tych dwóch troponin. Ewentualnie w niektórych przypadkach zamiennie oznacza się CK-MB. Wzrost aktywność troponiny I pojawia się po 4–6 godzinach od uszkodzenia mięśnia sercowego, jest to trochę później niż wzrost aktywność troponiny T (3–4 godziny). Szczyt aktywności troponina I osiąga po 10–24 godzinach. Natomiast normalizacja stężenia troponiny I występuje po 5–10 dniach.

Kiedy należy wykonać badanie troponiny I?

Badanie troponin sercowych wykonuje się w podejrzeniu uszkodzenia lub martwicy mięśnia sercowego (a ta występuje w po zawale serca w wyniku niedotlenienia jego komórek). Zwłaszcza jeżeli pacjent prezentuje objawy związane ze ściskającym bólem w klatce piersiowej oraz uczuciem duszności. Poprzez oznaczenie poziomu troponin możliwa jest diagnoza oraz ocena ryzyka zgonu wywołana martwicą mięśnia sercowego.

Ocenę poziomu troponin wykonuje się w diagnostyce niewydolności serca, a także w monitorowaniu leczenia ostrych zespołów wieńcowych. Zalicza się do nich zawał mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST oraz bez uniesienia odcinka ST.

Badanie stężenie troponin bierze się pod uwagę w trakcie podejmowania decyzji o chirurgicznym poszerzeniu wcześniej zwężonego naczynia krwionośnego (tzw. rewaskularyzacja).

Jak wykonuje się badanie troponiny I?

Specjalne przygotowanie pacjenta do badania w celu oznaczenia troponiny I nie jest potrzebne. Jeżeli zajdzie taka konieczność należy pobrać od pacjenta niewielką ilość krwi z której wykona się oznaczenia. Dogodnym miejscem, z którego można pobrać krew jest żyła łokciowa pacjenta.

Jeżeli pacjent przebywający w szpitalu ma założony wenflon, próbkę krwi można uzyskać tą drogą. Nie ma potrzeby wkłuwać się kolejny raz w naczynie żylne. Próbkę krwi umieszcza się w jałowej probówce i przekazuje się do laboratorium, które wykona oznaczenie.

Oznaczenie troponin powtarza się jeszcze 2–3 razy (co 6–12 godzin) w celu określenia stanu pacjenta.

Jaka jest norma troponiny I?

Norma dla troponiny I mieści się w granicach 9–70 ng/l. Wartości prawidłowe dla oznaczenia troponin są uzależnione od płci, wieku, a także od zastosowanej metody laboratoryjnej. Dlatego każdy wynik powinien być zaopatrzony w zapis wartości referencyjnych. Otrzymany wynik musi być skonsultowany z lekarzem prowadzącym.

Nie zawsze podwyższone troponiny są objawem zawału. Odchylenia od normy zdarzały się podczas intensywnego wysiłku fizycznego.

Wynik badania troponiny T

Podwyższone wartości troponin notuje się w:

• zawale serca,
• niewydolności serca,
• kardiomiopatii przerostowej,
• rozwarstwieniu aorty,
• uszkodzeniu mięśnia sercowego z powodu masażu serca podczas resuscytacji, operacji kardiochirurgicznej, defibrylacji lub urazu mechanicznego,
• zapaleniu mięśnia sercowego
• przełomie nadciśnieniowym
• wadzie zastawki aortalnej,
• zatorowości płucnej,
• niewydolności oddechowej,
• terapii środkami kardiotoksycznymi,
• niewydolności nerek lub tarczycy,
• krwotoku podpajęczynówkowego,
• udarze mózgu,
• sarkoidozie, hemochromatozie naciekającej mięsień sercowy,
• sepsie.