Przeciwciała IgM przeciwko toksoplazmozie

Czym są przeciwciała IgM anty-Toxoplasma gondi?

Są to przeciwciała skierowane przeciw składowym pierwotniaka Toxoplasma gondi. Przyczynia się on do wywołania choroby zakaźnej zwanej toksoplazmozą. Choroba ta zaliczana jest do najbardziej popularnych chorób pasożytniczych występujących zarówno u człowieka jak i innych gatunków kręgowców.

Do transmisji pierwotniaka na człowieka dochodzi w wyniku kontaktu z zarażonym kotem np. poprzez spożycie pokarmu, który został skażony wydalinami kota. Ssak jest formą żywiciela ostatecznego tego pierwotniaka. Wywołanie toksoplazmozy jest również możliwe po spożyciu surowego lub półsurowego mięsa zwierząt, które stanowią formę żywiciela pośredniego dla Toxoplasma gondi. Do takich zalicza się np. świnie, kozy, owce, drób hodowlany, konie.

Groźną formą zarażenia toksoplazmozą jest wewnątrzmaciczna infekcja płodu od zarażonej matki – wrotami zarażenia jest łożysko. Zarażenie kobiety ciężarnej i transmisja pierwotniaka na płód może wywołać u niego groźne wady wrodzone. Czasami bywa tak, że dziecko rodzi się bez widocznych wad zarażenia Toksoplasma gondi, a dopiero z czasem dochodzi do ich rozwinięcia i ujawnienia.

Toksoplazmozę może podzielić następująco, ze względu na:

1. sposób zarażenia – toksoplazmoza wrodzona lub toksoplazmoza nabyta; wśród formy nabytej wyróżnia się postać węzłową, oczną, uogólnioną, neurotoksoplazmozę, toksoplazmozę ciężarnych;
2. występujące objawy – utajona lub objawowa.

Kiedy należy wykonać badanie na przeciwciała anty-Toxoplasma gondi IgM?

Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego oznaczenia przeciwciał anty-Toxoplasma gondi IgM oraz IgG zalecane jest każdej kobiecie w początkowym okresie ciąży – do 10 tygodnia ciąży. Oznaczenie poziomu przeciwciał można wykonać również u kobiet planujących zajście w ciążę.

Zdarza się, że choroba przebiega bezobjawowo lub prezentuje objawy takie jak:

• gorączka,
• apatia,
• brak apetytu,
• retinopatia – schorzenie dotyczący siatkówki oka,
• zaburzenia widzenia,
• powiększenie węzłów chłonnych,
• wyniki morfologii wskazujące na infekcję.

Toksoplazmoza przebiega pod postacią wyżej wymienionych nieswoistych objawów. Jeżeli nie można odnaleźć przyczyny powyższych objawów można wziąć pod uwagę infekcję Toksoplasma gondi i zlecić badania serologiczne.

Jak wykonuje się badanie na przeciwciała IgM?

Do oznaczenia poziomu przeciwciał anty-Toxoplasma gondi nie potrzeba szczególnego przygotowania, nie trzeba być również na czczo przed badaniem.

Do oznaczenia niezbędna jest próbka krwi od pacjenta. Krew pobiera wykwalifikowana osoba z żyły łokciowej pacjenta. Znajduje się ona po wewnętrznej stronie kończyny górnej w dole łokciowym. Po uprzednim odkażeniu miejsca pobrania, wykonuje się wkłucie cienką igłą do naczynia, a następnie pobiera się niewielką ilość krwi do jałowej strzykawki. Próbkę odsyła się do analizy w laboratorium.

Aby mieć pewność oznaczonego poziomu przeciwciał badanie zaleca się powtórzyć po 2 tygodniach od dnia pobrania pierwszej próbki.

Wynik badania przeciwciał IgM przeciwko toksoplazmozie

U osób niezarażonych wynik oznaczenia powinien być ujemny. Poziom przeciwciał anty-Toxoplasma gondi IgM nie powinien przekraczać 6 AU/ml. Otrzymany wynik z laboratorium powinno skonsultować się ze swoim lekarzem prowadzącym.

Wyniki z zakresu 6–10 AU/ml dają niejednoznaczne rozpoznanie i badanie należy powtórzyć. Na wynik dodatni wskazuje poziom przeciwciał powyżej 10 AU/ml.

Wykrycie przeciwciał IgM u noworodka świadczyć może o zarażeniu wrodzonym, oznaczenie IgA potwierdza ostry stan infekcji.

Wykrycie w surowicy krwi anty-Toxoplasma gondi IgM często w towarzystwie immunoglobuliny klasy A, świadczy o świeżym, aktywnym zakażeniu Toxoplasma gondi. Należy w tym okresie wdrożyć leczenie. Po kilkunastu dniach przeciwciała IgM opadają, a w ich miejsce pojawiają się przeciwciała IgG świadczące o późnej fazie zarażenia.