Przeciwciała IgM i IgG przeciw CMV (cytomegalowirus)

Co to jest cytomegalowirus (CMV)?

Jest to wirus zaliczany do rodziny Herpes. Immunoglobuliny w klasie IgM u osób z cytomegalią świadczą o niedawnym, świeżym zarażeniu wirusem. Wraz z postępem choroby dochodzi do zaniku IgM i pojawienia się w ich miejsce IgG, świadczących o dawnym zarażeniu. Cytomegalowirus niesie spore zagrożenie dla osób z niską odpornością powstałą w wyniku wrodzonych lub nabytych zaburzeń odpowiedzi immunologicznej. U niektórych dorosłych pacjentów wirus znajduje się w postaci uśpionej, a wtedy do końca życia nie będą wiedzieli o zarażeniu wirusem gdyż żadne objawy nie będą na to wskazywać.

Cytomegalowirus jest odpowiedzialny za wywołanie ostrego procesu infekcyjnego, zwanego czasem cytomegalią (choroba wtrętowa). Postać wrodzona choroby stanowi najcięższą odmianę zachorowania. Przebiega ona pod postacią wieloukładowej infekcji. Inaczej jest w przypadku starszych dzieci albo młodych dorosłych, tutaj często choroba przebiega bezobjawowo. Pojawienie się objawów choroby mogą w pierwszej kolejności wskazywać na zwykłą grypę. Podczas zarażenia CMV mogą wystąpić niecharakterystyczne objawy, np.:

• nagła, wysoka gorączka,
• bóle mięśniowo-stawowe,
• osłabienie,
• w badaniu palpacyjnym można wybadać powiększone narządy wewnętrzne – wątrobę, śledzionę oraz obwodowe węzły chłonne.

U pacjentów, u których CMV występuje pod postacią utajoną może dojść do aktywacji wirusa w wyniku obniżenia odporności pacjenta. Taki stan mogą wywołać toczące się procesy chorobowe lub zażywanie niektórych leków.

Wirusem cytomegalii można się zarazić w wyniku bezpośredniego kontaktu z nosicielem tego wirusa lub chorym pacjentem. Najczęstszą drogą zarażenia wirusem CMV jest kontakt z wydzielinami chorego pacjenta. Do takich zalicza się ślinę, łzy, mocz, nasienie, wydzielinę pochwową. Historia zna również przypadki gdzie do zarażenia wirusem doszło w wyniku przetoczenia zainfekowanej wirusem cytomegalii krwi lub w wyniku transplantacji narządów, gdzie dawca był nosicielem lub chorym na cytomegalię.

Możliwe jest również zakażenia wewnątrzmaciczne, do którego może dojść w przypadku kobiety w ciąży chorej lub będącej nosicielką wirusa. Rozwijający się płód lub noworodek mają nie do końca wykształcony układ odpornościowy, dlatego zarażenie CMV stanowi dla tej grupy ogromne zagrożenie.

Kiedy należy zbadać poziom IgM w zarażeniu CMV?

Oznaczenie przeciwciał przeciwko cytomegalowirusowi anty-CMV i anty-IgM zalecane jest u kobiet w ciąży oraz u kobiet starających się o dziecko.

Ponadto badanie immunoglobulin w zarażeniu CMV powinno się wykonywać u pacjentów z obniżoną odpornością na drodze wrodzonego lub nabytego defektu odporności immunologicznej. Jak wspomniano objawy zarażenia CMV nie są charakterystyczne, jednakże warto rozważyć badanie w tym kierunku jeżeli stan chorobowy się przedłuża, a przyczyna manifestowanych objawów nie jest znana.

Ważnym wskazaniem do określenia nosicielstwa lub stanu samej choroby – cytomegalii jest chęć oddania krwi lub narządów do przeszczepu.

Jak wykonuje się badania na przeciwciała IgM i IgG na CVM?

Do przeprowadzania oznaczenia immunoglobulin w klasie IgM w zarażeniu cytomegalowirusem niezbędne jest uzyskanie próbki krwi pacjenta podejrzanego o nosicielstwo lub chorobę. W tym celu wykonuje się ukłucie cienką igłą żył znajdujących się w dole łokciowym. Są one dobrze widoczne oraz łatwo dostępne. Oczywiście należy pamiętać o odpowiednim odkażeniu miejsca ukłucia. Krew pobiera się do klasycznej lub próżniowej strzykawki.

W przypadku małych dzieci zamiast pobierania krwi z żyły można alternatywnie wykonać nacięcie skóry cienkim nożykiem – lancetem do wywołania niewielkiego krwawienie. Tak otrzymaną próbkę krwi zabezpiecza się w specjalnej probówce. Następnie pobraną krew należy niezwłocznie dostarczyć do laboratorium gdzie przeprowadza się badania serologiczne.

Oznaczenie immunoglobulin w klasie IgM cytomegalii należy wykonać dwukrotnie najlepiej w odstępie 14-28 dni.

Wynik badania na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi cytomegalii CMV

Fizjologicznie u osoby zdrowej przeciwciała przeciw cytomegalii – immunoglobuliny w klasie IgM CMV nie są wykrywane – wynik negatywny. Oczywiście należy pamiętać, że IgM są wykrywane we wczesnym stadium choroby. Dlatego ważne dla potwierdzenia diagnozy jest wykonanie IgG CMV. Dopiero ujemny wynik tych dwóch oznaczeń daje odpowiedź, że pacjent nie miał kontaktu z wirusem cytomegalii, nie jest nosicielem oraz nie choruje.

Ważne jest, aby otrzymany wynik skonsultować ze swoim lekarzem prowadzącym.

Oznaczenie wysokiego poziomu anty-CMV IgM świadczy o świeżym, czynnym procesie infekcyjnym (niedawne zakażenie wirusem).

Niezwykle ważne jest wykonanie badania przy podejrzeniu zakażenia wirusem cytomegalii w ciąży. Jeżeli w oznaczanej próbce krwi pobranej od noworodka zastaną wykryte przeciwciała IgM lub IgG może to wskazywać na zakażenie wewnątrzłonowe.

Czytaj również: Aldolaza – co to jest? Badanie, przebieg, normy