Digoksyna – badania stężenia

Czym jest digoksyna?

Digoksyna jest jest lekiem uzyskanym z naparstnicy wełnistej. Stosowana jest głównie w leczeniu ciężkiej niewydolności serca. Obecnie jej znaczenie maleje, częściej stosowanie są leki, o większej skuteczności i mniejszym ryzyku zatrucia. Właśnie ze względu na dużą toksyczność digoksyny zalecane jest monitorowanie jej stężenia we krwi.

Działanie ochronne digoksyny na niewydolny mięsień sercowy polega na zwiększeniu siły skurczu serca i jego pobudliwości. Digoksyna powoduje również zwolnienie akcji serca i przewodzenia w układzie bodźcoprzewodzącym. Wykazuje również działanie przeciwnadciśnieniowe.

Przeczytaj też: Fosfor nieorganiczny – badanie z krwi i moczu

Digoksyna – wskazania do badania

Różnica pomiędzy dawką terapeutyczną digoksyny a dawką toksyczną jest niewielka, dlatego łatwo jest spowodować działania niepożądane. Najgroźniejsze z nich to:

• arytmie,
• bloki przewodzenia w układzie przewodzącym serca.

W przypadku przekroczenia prawidłowej dawki digoksyny występują także:

• nudności,
• wymioty,
• biegunka.

Bardzo charakterystyczne dla przedawkowania digoksyny są żółte lub zielone obwódki pojawiające się podczas patrzenia na światło.

To też może Cię zainteresować: Zielony mocz – przyczyny

Digoksyna – metoda oznaczenia

W celu oznaczenia poziomu digoksyny należy pobrać krew żylną.

Materiał pobierany jest zazwyczaj z żył najlepiej widocznych i zlokalizowanych w dole łokciowym, u dzieci natomiast stosuje się niewielkie nacięcie nożem lekarskim (lancetem) na skórze w celu wywołania niewielkiego krwawienia. Otrzymaną próbkę wysyła się do analizy.

Digoksyna – wartości referencyjne

Zakres stężeń terapeutycznych digoksyny wynosi:

• 0,8-1,2 ng/ml.

Digoksyna – interpretacja wyniku

Badania wykazują, że optymalne stężenie terapeutyczne digoksyny wynosi nieco mniej niż 1,0 ng/ml.

Powyżej tego poziomu ujawniają się już działania niepożądane, a przy stężeniu powyżej 2,0 ng/ml duże jest ryzyko nagłej śmierci sercowej.

Należy zwrócić uwagę, że na stężenie digoksyny we krwi wpływa wiele leków, m.in.:

• blokery kanałów wapniowych,
• niesteroidowe leki przeciwzapalne,
• amiodaron.

Inne leki z kolei zwiększają wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, np. inhibitory pompy protonowej i blokery receptorów H2.

Osoby starsze i cierpiące na niewydolność oddechową są bardzo wrażliwe na działanie glikozydów naparstnicy, dlatego należy u nich utrzymywać mniejsze stężenia terapeutyczne.