Badanie na przeciwciała anty-Helicobacter pylori

Czym są przeciwciała anty-Helicobacter pylori?

Jest to typ przeciwciał skierowanych przeciwko składowym bakterii Helicobacter pylori. Ten pałeczkowaty drobnoustrój, zalicza się do głównych czynników uszkadzających błonę śluzową żołądka. Nosicielstwo tego patogenu może doprowadzić do wystąpienia wrzodów żołądka i dwunastnicy. Przyczynia się również do powstania zapalenia żołądka, które z kolei może prowadzić do choroby nowotworowej.

Do zarażenia Helicobacter pylori dochodzi w bezpośrednim kontakcie z osobą zarażoną lub za pośrednictwem przedmiotów wspólnego użytku bez odpowiedniego umycia. Chodzi tutaj o korzystanie z tych samych sztućców, szczoteczki do zębów, picie z jednej butelki. Ze względu na to, że dzieci w mniejszym stopniu zwracają uwagę na higienę i zwyczajowo wszystkim się dzielą, zarażenie HP najczęściej dotyka tej grupy wiekowej.

W diagnostyce Helicobacter Pylori stosuje się metody nieinwazyjne (testy serologiczne, testy oddechowe, oznaczenie antygenu bakterii w kale). Jeżeli dadzą one wynik ujemny, a dalej jest podejrzewana obecność tej bakterii stosuje się metody inwazyjne (hodowla bakterii, badanie histopatologiczne, metoda PCR oraz test ureazowy oparty na pobranym wycinku błony żołądka podczas gastroskopii). Wykonanie tych badań jest istotne ponieważ nieleczone zakażenie Helicobacter pylori niesie za sobą poważne komplikacje, takie jak wymienione wyżej zapalenie błony śluzowej żołądka, choroba wrzodowa, a nawet powstanie raka żołądka.

Kiedy należy badać poziom przeciwciał anty-Helicobacter pylori?

Oznaczenie przeciwciał na helicobacter pylori wykonuje się w przypadku:

• podejrzenia Helicobacter pylori u pacjenta, u którego w rodzinie lub w kręgu najbliższych znajomych zdiagnozowano HP,
• występowania wrzodów żołądka,
• niewyjaśnionej dyspepsji,
• niskozróżnicowanego chłoniaka MALToma,
• choroby refluksowej żołądka,
• niewyjaśniona anemia u dorosłych.

Jak wygląda badanie na przeciwciała anty-helicobacter-pylori?

Oznaczenie anty-Helicobacter pylori polega na oznaczeniu przeciwciał, które skierowane są przeciwko antygenom Helicobacter pylori. Do badania nie trzeba przygotowywać się w szczególny sposób. Nie trzeba być na czczo.

Do wykonania badania w kierunku anty-HP potrzebna jest próbka krwi pacjenta. W tym celu wykonuje się wkłucie do żyły zlokalizowanej w dole łokciowym. Jest to widoczna żyła i łatwo się w nią wkłuć. Miejsce pobrania krwi należy uprzednio dokładnie odkazić. Pobranie krwi wykonuje się za pośrednictwem cienkiej igły do klasycznej lub próżniowej strzykawki. U małych dzieci alternatywnie można wykonać nacięcie cienkim nożykiem – lancetem w celu wywołania niewielkiego krwawienia. Wypływającą krew należy umieścić w probówce. Pobrany materiał do badania należy niezwłocznie przekazać do laboratorium.

Kolejną powszechną metodą oznaczenia antygenu Helicobacter pylori jest określenie jego obecności w kale. Oznaczenie to charakteryzuje się dużą czułością oraz swoistością. Badanie poziomu przeciwciał w kale służyć może do oceny skuteczności terapii, a także w celu wykrywania ewentualnych nawrotów choroby. Badanie wykonuje się na podstawie oddanej przez pacjenta próbki kału (ważne aby nie był on w płynnej konsystencji np. pochodzenia biegunkowego) w specjalnym, jałowym pojemniku, który można dostać w każdej aptece. Materiał dostarcza się w możliwie najkrótszym czasie do laboratorium, a tam zostaje przeprowadzona jego analiza.

Wynik badania na przeciwciała anty-Helicobacter pylori

W badanej próbce krwi osób zdrowych przeciwciała anty-Helicobacter pylori nie będą wykrywane. Ważne jest, aby każdy otrzymany wynik badania skonsultować ze swoim lekarzem prowadzącym. Podwyższony poziom przeciwciał anty-Helicobacter pylori w surowicy oznacza aktywnie toczący się proces chorobowy wywołany tą bakterią.

Oznaczenie przeciwciał anty-HP w kale charakteryzuje się większą czułością i swoistością. Dzięki temu można tym badaniem kontrolować skuteczność terapii lub ewentualne nawroty choroby. Oznaczenie tych samych przeciwciał w surowicy obarczone jest większą możliwością pomyłki związanej z fazą zarażenia. Przeciwciała skierowane przeciwko tej bakterii mogą utrzymywać się w surowicy krwi przez ok. 2 lata od momentu wyleczenia zarażenia. Spowodowane jest to wolnym spadkiem miana przeciwciał w surowicy, dlatego też nie używa się ich do kontroli leczenia zakażenia Helicobacter pylori.