Badanie krwi RDW – wyniki i normy wskaźnika RDW czerwonych krwinek

Badanie krwi RDW na czerwone krwinki (erytrocyty)

RDW jest skrótem od angielskiej nazwy określającej rozpiętości rozkładu objętości krwinek czerwonych (ang. red blood cell distribution width). Do obliczenia wskaźnika RDW niezbędne jest wyznaczenie objętości krwinek czerwonych, czyli erytrocytów (MCV).

Za pomocą badania RDW można określić stopień zróżnicowania erytrocytów – anizocytozę czerwonych krwinek. Założeniem tego badania krwi jest określenie stopnia zróżnicowania objętości poszczególnych, oznaczonych krwinek czerwonych względem ustalonej wartości średniej objętości erytrocytów.

Sprawdź: Wysokie RDW-CV – co oznacza?

Badanie RDW – badanie na niedokrwistość (anemię)

Oznaczanie anizocytozy (rozpiętości rozkładu objętości erytrocytów) wykonuje się w celu diagnostyki niedokrwistości u pacjentów. Badanie RDW jest przydatne do klasyfikowania niedokrwistości, jak i do wykrywania wczesnej fazy anemii.

Do wykonania oznaczenia RDW potrzebna jest próbka krwi pacjenta. Należy zgłosić się do punktu diagnostycznego rano, będąc na czczo. Krew w niewielkiej ilości zostanie pobrana z żyły łokciowej. Samego badania krwi RDW zwykle się nie przeprowadza, dlatego na wyniku, jaki otrzyma pacjent, będzie oznaczona cała morfologia. Znając odpowiednie wartości krwinek czerwonych i podstawiając je pod odpowiedni wzór, otrzymuje się wartość RDW. Wynik przedstawia się liczbą procentową.

RDW – wyniki i normy anizocytozy w badaniu krwi

Norma RDW mieści się w granicach 11,5–14,5 proc. Wynik prawidłowy oznacza, że większość erytrocytów jest taka sama – mają postać homogenną. Jeżeli ilość nieprawidłowych krwinek czerwonych przekracza liczbę 15 proc. mówi się o anizocytozie krwinek czerwonych.

Do prawidłowego postawienia diagnozy należy znać wynik MCV oraz wiedzieć, jaka jest ilość retikulocytów. Mając tę wartości lekarz może zróżnicować niedokrwistość, która występuje u pacjenta.

Podwyższone RDW – talasemia i niedokrwistość z niedoboru żelaza

Podwyższony wynik RDW przy obniżonej wartości MCV i retikulocytach przekraczających wartość 100 000/µl wskazuje na niedokrwistość związaną z ilościowym zaburzeniem syntezy hemoglobiny – β–talasemia (niedokrwistość tarczowatokrwinkowa).

Podwyższone lub za wysokie RDW, obniżone wartości MCV, ale ilość retikulocytów niższa niż 100 000/µl wskazuje na niedokrwistości z niedoboru żelaza.

RDW (wysokie) a inne rodzaje niedokrwistość i transfuzja krwi

Wysokie RDW przy wartościach MCV w normie i liczbie retikulocytów powyżej 100 000/µl wskazuje na niedokrwistość sierpowatokrwinkowa. Jeżeli liczba retikulocytów jest poniżej 100 000/µl może świadczyć o: wczesnej fazie niedokrwistości z niedoboru żelaza, niedokrwistości z niedoboru witaminy B₁₂ lub kwasu foliowego, niedokrwistości niedoborowej mieszanej.

RDW podwyższone, a także podwyższona wartość MCV i liczba retikulocytów powyżej 100 000/µl występuje w przypadku niedokrwistości immunohemolitycznych lub w przebiegu przewlekłych chorób wątroby. W przypadku, kiedy liczba retikulocytów jest poniżej wartości 100 000/µl można pomyśleć o niedokrwistości z niedoboru witaminy B₁₂ lub kwasu foliowego albo o zespole mielodysplastycznym.

Podwyższona norma RDW może być również wynikiem transfuzji krwi. Po jej przetoczenia w krwiobiegu znajdują 2 populacje erytrocytów, które różnią się wielkością.