Aktywność reninowa osocza – badanie ARO

Co to jest aktywność reninowa osocza?

Celem badania jest oznaczenie aktywności reniny. Renina to enzym, który wytwarzany jest przez komórki znajdujące się w tętniczce doprowadzającej krew do kłębuszka nerkowego. Renina przekształca angiotensynogen do angiotensyny I, która ulega z kolei przekształceniu do angiotensyny II. Angiotensyna II pobudza wydzielanie aldosteronu. Powyższe enzymy wchodzą w skład układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA).

Badanie to jest pośrednim wskaźnikiem wydzielania reniny. Określa ono ilość wytworzonej angiotensyny I z 1 ml krwi w ciągu godziny inkubacji w określonych, kontrolowanych warunkach laboratoryjnych.

Wartość aktywności reninowej osocza zależy od zawartości soli w codziennej diecie, a także od pozycji ciała.

Kiedy zalecane jest oznaczenie aktywności reninowej osocza?

Oznaczenie aktywności reninowej osocza jest wskazane u pacjentów:

• z zaburzeniami elektrolitowymi.
• z podejrzeniem wtórnego nadciśnienia tętniczego, powstałego w przebiegu hiperaldosteronizmu.
• z podejrzeniem obecności nowotworu produkującego reninę.

Wraz z badaniem aktywności reninowej osocza oznacza się również stężenie aldosteronu we krwi.

Jak oznacza się ARO i jak należy się przygotować do badania?

Przed wykonaniem badania ARO, trzeba odwiedzić lekarza, ponieważ konieczne będzie:

• wyrównanie ewentualnych niedoborów potasu, a także odstawienie przez pacjenta niektórych leków:
  • na 2 tygodnie przed zaplanowanym oznaczeniem należy unikać leków, które mają wpływ na aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron (m.in. metyldopa, beta-blokery), pochodne dihydropirydyny, inhibitory konwertazy angiotensyny, blokery receptora angiotensynowego, a także inhibitory reniny;
  • na 4 tygodnie przed zaplanowanym oznaczeniem należy odstawić diuretyki.

Należy koniecznie zaznaczyć, iż stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych również może zafałszować wynik badania.

Niezwykle istotne jest zatem, aby przygotowanie do tego badania przebiegało pod kontrolą lekarza. Nie można zadecydować o odstawieniu leków na własną rękę, gdyż może to być niebezpieczne dla naszego zdrowia.

Badanie na aktywność reninową osocza wykonywane jest dwukrotnie.

1. Oznaczenie spoczynkowej wartości ARO – wykonuje się po stosowaniu diety normosolonej, przy dobowym spożyciu Na – 100–120mmol i po nocy spędzonej w pozycji leżącej.
2. Oznaczenie popionizacyjnej wartości ARO – wykonuje się po zastosowaniu trwającej trzy dni diety ubogo sodowej (20mmol/doba) i 3–4 godzinnej pionizacji.

W celu wykonania oznaczenia ARO pobiera się krew żylną. Średni czas oczekiwania na wynik wynosi 1 dzień.

Wartość ta różni się pomiędzy poszczególnymi laboratoriami wykonującymi oznaczenie. Wartość ARO w spoczynku, w pozycji leżącej przeważnie wynosi około 0,15–2,15 nmol/h. Po wykonanej próbie stężenie ARO powinno zwiększyć się 2–3 krotnie po pionizacji, natomiast w czasie stosowanej diety – kilkakrotnie.

Wynik badania ARO

Wzrost aktywnośći reninowej osocza może być związany z:

• guzem chromochłonnym nadnerczy;
• niedokrwieniem nerki;
• terapią niektórymi lekami – IKA (inhibitory konwertazy angiotensyny) oraz sartany – leki blokujące receptory dla angiotensyny II;
• przyjmowaniem doustnych leków antykoncepcyjnych;
• zespołem Barttera – w przebiegu tej jednostki chorobowej występuję hiperaldosteronizm, występuje rozrost aparatu kłębuszkowego;
• ciążą;
• nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, nadciśnieniem złośliwym;
• hipowolemią;
• marskością wątroby.

Spadek aktywności reninowej osocza może być związany z:

• przyjmowaniem leków, których mechanizm działania polega na blokowaniu receptorów beta-adrenergicznych;
• nieprawidłowym wydzielaniem reniny;
• stanami, które powodują uszkodzenie aparatu przykłębuszkowego;
• pierwotnym hiperaldosteronizmem;
• dieta bogata w sód.