Metoda Rötzera – czym jest, skuteczność, wady i zalety

Metoda Rӧtzera – co to jest?

Metoda Rӧtzera, inaczej zwana objawowo-termiczną jest jednym ze sposobów naturalnej antykoncepcji. Na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że powstała ona z połączenia dwóch metod: metody śluzowej (Billingsów) i termicznej. Istotnie, ta metoda polega na codziennych porannych pomiarach temperatury oraz kilkukrotnej w ciągu dnia ocenie śluzu szyjkowego, gromadzącego się w przedsionku pochwy. Wszystkie wyniki nanoszone są na kartę obserwacji. Dodatkowo można poddawać ocenie twardość, położenie i stopień rozwarcia szyjki, zmieniające się również w zależności od fazy cyklu.

Twórcą metody był zmarły w 2010 roku austriacki lekarz Josef Rӧtzer, który całe swoje zawodowe życie poświęcił badaniu płodności kobiety z uwzględnieniem zależności między temperaturą, wydzielaniem śluzu szyjkowego a fazą cyklu menstruacyjnego. Jego metoda ma średnią skuteczność obliczoną przy pomocy indeksu Pearla. Oszacowano, że na 100 kobiet stosujących metodę Rӧtzera jako naturalną antykoncepcję, od 3 do 35 z nich zachodzi w niezamierzoną ciążę. Oczywiście rozpiętość wskaźnika jest duża. Wynika to z faktu, iż w dużej mierze wyniki uzyskane według indeksu Pearla są empiryczne i sprawdzają się dla konkretnej populacji poddanej badaniom. Dla porównania, WHO uznaje, że bez stosowania żadnych metod antykoncepcyjnych współczynnik niezmierzonych ciąż wynosi 85 na 100 przebadanych kobiet na rok.

To też może Cię zainteresować: Majtki menstruacyjne – co to jest?

Na czym polega metoda Rӧtzera?

Wśród wielu możliwych sposobów naturalnej antykoncepcji metoda Rӧtzera opiera się na wielokierunkowych obserwacjach. Taka wszechstronność pozwala na lepsze poznanie funkcjonowania swojego organizmu przez kobietę, a dzięki temu mądre i rozsądne kierowanie płodnością i zachowaniami prowadzącymi do prokreacji.

Każda nastolatka w okresie pokwitania zostaje kobietą w dniu pierwszego krwawienia miesięcznego. Jest to ostatni etap dojrzewania. W tym wieku młoda dziewczyna powinna już znać tajniki cyklu menstruacyjnego. Pozwoli to nie tylko na obserwację jego regularności, ale także na odpowiedzialne rozpoczęcie współżycia i unikanie dni owulacji, kiedy znacznie zwiększa się prawdopodobieństwo zajścia w ciążę.

Koncepcja metody Rӧtzera opiera się na zmianach, do jakich dochodzi w trakcie comiesięcznego cyklu menstruacyjnego. Jak wiadomo, dniem, od którego rozpoczyna się nowy cykl, jest pierwszy dzień krwawienia miesięcznego. Wtedy to pomiar temperatury ciała kobiety oscyluje około 36,6°C. W kolejnych dniach cyklu miesięcznego temperatura stopniowo narasta pod wpływem zwiększającego się stężenia progesteronu. W trakcie owulacji zostaje osiągnięty maksymalny wzrost o 0,5°C, utrzymujący się do dnia poprzedzającego krwawienie miesięczne, zwiastujące następny cykl menstruacyjny. Wraz ze zmieniającą się ciepłotą ciała mamy do czynienia ze zmniejszeniem się twardości szyjki aż do jej rozpulchnienia w trakcie jajeczkowania.

Zobacz też: Jak prowadzić kalendarzyk miesiączkowy?

Podczas owulacji zwiększa się także ilość i płynność śluzu wydzielanego przez szyjkę macicy. Oznaką końca dni płodnych jest transformacja śluzu szyjkowego w bardziej gęsty, mętny i o zmniejszonej ilości. W przypadku stosowania tej metody jako formy antykoncepcji naturalnej można określić, że znacznie niższe prawdopodobieństwo zajścia w ciążę jest od czwartego dnia po pojawieniu się śluzu płodnego do kolejnych jego przemian i w trakcie, gdy temperatura ciała kobiety nie jest podwyższona.

Zalety metody Rӧtzera

Metoda Rӧtzera nie ingeruje w homeostazę organizmu kobiety. Jest zatem bezpieczna, prosta do obserwacji, ponieważ bazuje na podstawowych objawach towarzyszących każdemu prawidłowemu cyklowi miesięcznemu. Jest też tania, gdyż nie wymaga dodatkowych nakładów pieniężnych.

Wady metody Rӧtzera

Metoda Rӧtzera staje się niewiarygodna, gdy dochodzi do pogorszenia funkcjonowania organizmu kobiety i odstępstw od fizjologii układu rozrodczego. Każda infekcja ogólna organizmu powoduje wzrost temperatury, począwszy od stanu podgorączkowego. Wynik pomiaru temperatury wyższy niż 36,6°C możemy także zaobserwować w schorzeniach reumatologicznych, autoimmunologicznych, czy innych chorobach przewlekłych. Natomiast zaburzony obraz śluzu szyjkowego może pojawić się w przebiegu dolegliwości dotyczących pochwy i sromu, w tym zespołu suchości, jako osobliwej jednostki chorobowej lub powstałej w związku z zespołem Sjӧgrena.

Należy pamiętać także, że stosowanie tamponów wewnątrzpochwowych i częste płukanie miejsc intymnych środkami higienicznymi prowadzi do zmniejszenia wydzielania śluzu, a tym samym – utrudnia jego obserwację. Noszenie obcisłej bielizny może skutkować podobnie.