Uczulenie na psa – objawy, leczenie, odczulanie, pies dla alergika

Uczulenie na psa – u dzieci i dorosłych

Alergie stają się coraz powszechniejszym problemem wśród dorosłych, dzieci, w tym niestety również niemowląt. Wśród ogromnej ilości różnych czynników wywołujących niepożądaną reakcję, tak zwanych alergenów, te odzwierzęce należą do najczęściej uczulających.

Alergia na zwierzęta, np. uczulenie na psa lub kota (to najsilniej alergizujące zwierzęta), dotyka średnio 4 do 10 proc. populacji. Aktualnie niewiele wiadomo na temat mechanizmu powstawania i tego, jakie są przyczyny alergii, choć coraz skuteczniej można je leczyć i panować nad objawami alergii.

Aktualne szacunki mówią o połowie populacji, która ma zapisaną w genach skłonność do alergii, choć nie w każdym przypadku musi się ona ujawnić.

Organizm, reagując na określony czynnik lub substancję dla niego obcą (alergen) w sposób nieprawidłowy, produkuje przeciwciała, generując w konsekwencji szereg uciążliwych objawów. Przy każdorazowym kontakcie z alergenem reakcja organizmu występuje ponownie.

Objawy alergii mogą wystąpić miejscowo (pokrzywka, zaczerwienienie), ogólnie (zmiana ciśnienia krwi, duszność) lub mogą być uogólnione (najpoważniejszy stan takiej reakcji to wstrząs anafilaktyczny).

Zapobieganie alergii obecnie jest niemożliwe, więc unikanie kontaktu z psem czy innym zwierzęciem nie daje efektu ochronnego przed uczuleniem. Całkowite wyeliminowanie alergenu ze środowiska również jest niemożliwe. Większość przyczyn powstawania alergii jest nadal w fazie badań naukowych, choć wyodrębniono dwa czynniki o udowodnionym wpływie na powstawanie alergii: palenie tytoniu oraz rezygnację z karmienia piersią przed końcem 6. miesiąca życia dziecka.

Wiele osób zastanawia się często po jakim czasie pojawia się alergia na psa? Nie można tego jednoznacznie rozstrzygnąć. U jednej osoby objawy uczulenia mogą wystąpić już po pierwszym kontakcie ze zwierzęciem, u innej natomiast np. dopiero po kilku dniach.

Alergia na psa – objawy

W przypadku psów większość alergenów znajduje się w ich naskórku i ślinie. Objawy alergii i ilości alergenu znacznie różnią się w zależności od rasy zwierzęcia, a nawet pomiędzy różnymi osobnikami tej samej rasy.

Najczęstsze objawy alergii na psa to:

• alergiczny nieżyt nosa,
• łzawienie oczu,
• alergiczne zapalenie spojówek,
• napady astmy,
• obrzęk naczynioruchowy,
• problemy z oddychaniem, duszność,
• uczucie swędzenia lub pieczenia w jamie ustnej;
• kaszel,
• pokrzywka, wysypka i swędzenie skóry (uczulenie na psa stosunkowo często daje objawy skórne),
• wyprysk alergiczny, czyli alergiczne kontaktowe zapalenie skóry,
• wstrząs anafilaktyczny – reakcja występująca najczęściej w sytuacji ugryzienia przez zwierzę.

Objawy alergii odzwierzęcych mogą występować już u najmłodszych. Alergia na psa u dzieci przejawia się podobnie jak w przypadku osób dorosłych. Najmłodszych najczęściej dotyka: wodnisty katar, kaszel, zmiany skórne, ale również – gorączka, płaczliwość i wymioty.

Alergeny mogą zaatakować już noworodka, choć uczulenie na psa czy kota w tak młodym wieku jest raczej niespotykane.

Alergia na psy – leczenie

Wielu rodziców zastanawia się, czy alergia na psa mija po jakimś czasie. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ objawy alergicznego kataru czy astmy u małych dzieci potrafią zaniknąć całkowicie w okresie dojrzewania, ale mogą się również utrzymywać, nasilać lub pojawić ponownie.

W przypadku alergii odzwierzęcych stosuje się leczenie farmakologiczne likwidujące objawy uczulenia oraz niedopuszczające do rozwoju choroby alergicznej. W sytuacji kontaktu chorego z alergenem i występowania objawów klinicznych alergii, zazwyczaj zaleca się eliminację konkretnego zwierzęcia z otoczenia osoby uczulonej. Najczęściej to wystarcza do skutecznego zmniejszenia lub wygaszenia uciążliwych objawów alergii.

W przypadku alergii na sierść zwierząt – sierść psa czy sierść kota – poleca się usunięcie materiałów gromadzących dużą ilość alergenu (dywany, wykładziny, zasłony). Łatwo zmywalne powierzchnie ułatwiają pozbycie się niechcianych białek, a specjalne środki czyszczące, denaturujące, alergizujące białka psa czy kota pomagają zapanować nad uczuleniem.

Jeżeli jednak z jakiegoś powodu usunięcie psa czy kota z domu okazuje się niemożliwe – stosuje się immunoterapię.

Uczulenie na sierść psa – odczulanie (immunoterapia)

Odczulanie na psa, kota i konia to trzy najpopularniejsze rodzaje leczenia, które można zastosować już u dzieci powyżej 6. roku życia. Immunoterapia prowadzona jest indywidualnie w każdym przypadku i polega na wprowadzaniu do organizmu zmniejszonych dawek konkretnego alergenu, co stopniowo osłabia reakcję alergiczną układu odpornościowego.

Początkowe dawki alergenu, częstotliwość i końcową dawkę podtrzymującą zawsze ustala lekarz. W przypadku alergii odzwierzęcych immunoterapia jest praktykowana w postaci zastrzyków podskórnych lub (znacznie rzadziej) w postaci kropli pod język.

Zależnie od rodzaju alergenu, immunoterapia przebiega z różną skutecznością – w przypadku uczulenia na psa na satysfakcjonujące efekty trzeba poczekać niekiedy nawet 3 lata.

Alergia na psa i odczulanie jest tym skuteczniejsze, im wcześniej zostanie podjęta terapia. Jednak ze względu na szereg sytuacji, w których przeprowadzenie odczulania jest niemożliwe (współistniejące choroby, przyjmowanie niektórych leków), do zabiegu zawsze kwalifikuje lekarz alergolog.

Psy, które nie uczulają

Wbrew obiegowej opinii, mówiącej o tym, że psy pokryte włosem dla alergików nie stanowią zagrożenia, badania pokazują, że nie ma ras psów, które nie wywołują uczuleń. Przekonanie o braku alergenów u psów z włosem, a nie sierścią okazuje się niesłuszne, ponieważ głównym źródłem alergenu jest złuszczający się naskórek oraz ślina zwierzęcia.

Często przy podejrzeniu alergii na sierść psa okazuje się, że objawy uczulenia mogą występować z powodu obecności innych alergenów, choćby roztoczy kurzu domowego gromadzonych w sierści zwierzęcia (tym bardziej, jeżeli pies jest rasy długowłosej).

Może się również okazać, że to typowa alergia na psa i objawy to potwierdzają. Jednak zanim pozbędziemy się pupila z domu, warto wykonać testy skórne lub testy alergiczne z krwi w kierunku uczulenia na psa, obrazujące ten problem.

Jakie psy dla alergika?

Pewne rozróżnienia wśród psów – pod kątem alergii – mają jednak rację bytu. Udowodniono bowiem kilka zależności, które mogą ułatwić alergikom funkcjonowanie w otoczeniu zwierzęcia. Niezależnie od rasy, bardziej uczulająca jest skóra samców niż samic psów. Również zwierzęta cierpiące na różne rodzaje chorób skórnych mają wyższą zawartość alergenu (choroby te często wiążą się ze zwiększonym złuszczaniem naskórka).

Dla ilości produkowanego alergenu nie ma znaczenia: wiek psa, rozmiar i czas przebywania wewnątrz pomieszczeń. Długość sierści nie wpływa na ilość alergenu, może jednak ona gromadzić dodatkowe zanieczyszczenia w postaci alergenów kurzu, roztoczy, pyłków i innych. Nie stwierdzono zwiększonego ryzyka chorób alergicznych (astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa) u dzieci, które od urodzenia przebywały w towarzystwie psa.

Jeżeli jednak dziecko ma stwierdzoną alergię i rozwijają się u niego objawy uczulenia, najodpowiedniejszą rasą psa dla dziecka– alergika będzie jedna z tych, które zostały uznane za najmniej zagrażające. Ze względu na różnice pomiędzy rasami, Amerykańskie Towarzystwo Kynologiczne opracowało listę odpowiednich, najmniej alergizujących psów dla alergików. Na liście tej znalazły się:

• Bedlington terier,
• Bichon frise,
• sznaucer,
• irlandzki spaniel wodny,
• Kerry blue terier,
• maltańczyk,
• pudel,
• Irish soft coated wheaten terrier,
• grzywacz chiński,
• nagi pies meksykański (Xoloitzcuintli).

Z kolei rasy niepolecane alergikom to m.in.: shar-pei, chart afgański, cocker spaniel, doberman pinscher, owczarek niemiecki, seter irlandzki.